» Έναβαθύ ανατριχιαστικό γέλιο, βγαλμένοαπό ταινία τρόμου με πρωταγωνιστή τονΆγιο Βασίλη ακούγεται από το βάθος.Είναι ο Σωκράτης Κόκκαλης, ευτυχής, ενώπαρακολουθεί το αγαπημένο τουαυτοκαταστροφικό σίριαλ. Δεν έχειιδιαίτερα πρωτότυπο σενάριο, θα μπορούσεςκαι να το πεις από βαρετό έως πολυμετοχικό.Μια παρέα κουστουμαρισμένων τύπων σεένα μικρό ασφυκτικό και πράσινο μικρόκοσμοανταλλάσσει μπηχτές, προσβολές καιεπικοινωνιακές γροθιές, ενώ οι υπόλοιποιαπλά παρακολουθούν. Η ιστορία του φετινούΠαναθηναϊκού. Πιο κουραστική και απότην επανάληψη του «Ρετιρέ», ένααυγουστιάτικο απόγευμα χωρίς κλιματισμό.
»Είναιπαράδοξο τόσο επιτυχημένοι στις δουλειέςτους τύποι να λειτουργούν με τόσοερασιτεχνικό, ρηχό και αντιεπαγγελματικότρόπο στις ποδοσφαιρικές δουλειές τους.Μπορεί να ευθύνεται η αλεγρία τουποδοσφαίρου, αυτή που κάνει τηνεπιχειρηματικότητα να μοιάζει κουραστική.Ίσως, πιο κυνικά, τα λεφτά να είναι πολλά- προφανώς τα συμφέροντα που διακυβεύονταιξεπερνούν τον ρομαντισμό του μέσουοπαδού. Η ουσία όμως είναι μία: η κούρασηήρθε νομοτελειακά σε αυτή την πολυμετοχική«Δυναστεία», που αντί για έρωτες προσπαθείνα έχει μεταγραφές.
»ΟΠαναθηναϊκός είναι προβληματικός ωςσύστημα διακυβέρνησης. Δεν έχει αρχή,μέση και τέλος, έχει τόσους πρωταγωνιστέςπου και οι διαστροφικοί κουράζονται ναασχολούνται μαζί τους. Η λύση είναι μια:να πέσουν χρήματα εκεί που σπέρνεταιμιζέρια. Διαφορετικά, τα αθλητικάραδιόφωνα θα πλουτίζουν από απελπισμένουςβραδινούς αναλυτές, καθώς το βροντερόγέλιο θα πλανιέται πάνω (και) από τοεπόμενο πρωτάθλημα...
»Τηνίδια ώρα, με ένα παγωμένο χαμόγελο νασαρκάζει την πραγματικότητα, ο δήμαρχοςτης «πράσινης» Αθήνας Νικήτας Κακλαμάνηςυπέγραφε για την κατασκευή του γηπέδουτου Παναθηναϊκού στον Βοτανικό. Πίσωαπό τα ζόρικα μειδιάματα κρυβόταν ηθλίψη του, από τη στιγμή που το ΣτΕεπέτρεψε την κατασκευή μόνο του γηπέδουκαι όχι του εμπορικού κέντρου στονΒοτανικό.
»Περίεργαπράγματα. Αυτός δεν φώναζε πως τοννοιάζει μόνο το γήπεδο και πως όποιοςδιαφωνεί είναι εθνικός μειοδότης,έτοιμος να δεχθεί την οργή του σαν κάτιαθώα δεντράκια; Ο «πράσινος» Νικήτας,όμως, είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος.Μετά από μια συντεταγμένη υστερία κατάτου ΣτΕ, που μιλούσε για λιμούς, σεισμούςκαι καταποντισμούς αν δεν γινόταν τογήπεδο (γράφε Mall), η αμηχανία έχει απλωθείπάνω στους τότε κατηγόρους. Γήπεδοεπιτρέπεται, Mall όχι. Και τώρα τι θακάνουμε χωρίς δικαιολογίες; Ήρθε η πικρήώρα του λογαριασμού; Πού είναι το κράτος;Ποιος θα πληρώσει;
σχόλια