»Η συνταγή: Η ευγενική μυρωδιά των κρεμμυδιών και των λουκάνικων, που πραγματικά δεν θέλεις να μάθεις πώς φτιάχτηκαν, μπλέκεται με δακρυγόνα, μια ευγενική προσφορά της αστυνομίας στα ρουθούνια του φίλαθλου κοινού. Κάποιοι τύποι, πάντα χαρακτηριστικά αξύριστοι, που όταν ήταν μικροί είχαν το ανθρωπάκι της Michelin για πρότυπο ζωής, να κάνουν μεροκάματο προστατεύοντας VIP που κάπου διάβασαν πως το μέγεθος του πούρου μετράει. Δυο τρεις ξανθιές βγαλμένες από τον χώρο του μόντελινγκ να απορούν πώς βρέθηκαν εκεί και πόσο ωραίο θα ήταν να τα είχαν με ποδοσφαιριστή. Δημοσιογράφοι που επιβιώνουν και ενίοτε πλουτίζουν χαϊδεύοντας αυτιά διαφόρων χρωμάτων, έτοιμοι για το λειτούργημά τους. Και 22 τύποι να κυνηγάνε το τόπι.
»Το αποτέλεσμα: Ελληνικό ντέρμπι, Κυριακή βράδυ στον Πειραιά, ένα υπερθέαμα με αρκετό αίμα, ιδρώτα, μόχθο και περισσότερο λεκτικό σπέρμα απ' όσο αντέχει και ένα καλά εκπαιδευμένο αυτί. Στο γήπεδο, το καλό βρίσιμο πρέπει να είναι σεξουαλικό. Να κάνει υπερήλικες μανάδες να μοιάζουν εξπέρ του ταντρικού σεξ, να αναγκάζει τις μοντέλες να γελούν χαριτωμένα, να σε προβληματίζει για το πόσο σεξ κάνουν τελικά όσοι μιλάνε (=φωνάζουν) γι' αυτό με τόση ευκολία.
»Οσο σκληρό και να είναι το ποδοσφαιρικό σεξ, όμως, παραμένει λεκτικό. Οπότε, κάπως πρέπει να εκτονωθεί η κατάσταση. Όχλος εναντίον ανθρώπων. Καλοπληρωμένων, γυμνασμένων, προβεβλημένων ανθρώπων. Ιδανική κατάσταση. Και κάπως έτσι, βαρελότα, σουγιάδες, καπνογόνα, μπανάνες, πέτρες, κινητά τηλέφωνα, αναπτήρες, τσιγάρα, σπίρτα, ακόμα και κεφαλές αγριογούρουνων έχουν πέσει στο γήπεδο, με σκοπό να ταπεινωθεί ο κακός εχθρός. Μόνο που κάποια στιγμή πρέπει να παιχτεί και λίγη μπάλα για να αποσβεστούν τα χρήματα που ξόδεψαμε εμείς η ΕΡΤ για τους εθνικούς σχολιαστές μας. Τέρμα η γκρίνια.
»Την Κυριακή, η καλύτερη ομάδα μπήκε στο γήπεδο ορεξάτη. Παναθηναϊκός. Πιο πλήρης, ψυχωμένος με τον τίτλο, έτοιμος για ανατροπή του καθεστώτος, πούρα και μοντέλες στο τέλος της σεζόν. Ίσως και λίγο ενδιάμεσα. Μόνο που είχε ξεχάσει στο σπίτι το πάθος, αυτό που κάνει τον Κώστα Μήτρογλου, έναν όχι και τόσο γοητευτικό τύπο, να αποθεώνεται με χολιγουντιανούς όρους. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στην αφόρητη μιζέρια, τα λουκάνικα και τη φάτσα του Μήτρογλου, καταλαβαίνεις γιατί η μπάλα είναι αυτό που είναι: Ένοχη απόλαυση, ακόμα και με το φαρμάκι από τα αδέσποτα δακρυγόνα να ενοχλεί τον λαιμό.
σχόλια