» Τελειώνειςτη δουλειάσου. Μαζεύεις τα πράγματά σου, γελάςπρος τις εκκρεμότητές σου, βγαίνεις απότο facebook και κατευθύνεσαι προς την πόρτα.Λίγο πριν βγεις από το χώρο εργασίαςσου, ένας τύπος με παλαιστινιακό μαντήλιστο λαιμό, πονεμένα μυαλά, κακά ελληνικάκαι καλή φυσική κατάσταση κατευθύνεσαιπρος τα πάνω σου αφρίζοντας. Τι κάνεις;Στην καλύτερη τον χτυπάς πριν σε χτυπήσει.Στην ταχύτερη, γλιτώνεις τρέχοντας. Καιστη χειρότερη πονάς.
»Ησκηνή έγινε την Κυριακή στην πλημμυρισμένηαπό μικροπολιτικό λαϊκισμό Τούμπα. Έναγήπεδο δηλητηριασμένο από το φανατισμότου σφετεριστή και ποτισμένο από τηναφόρητη βλακεία της τοπικής πολιτικήςσκηνής, εκπεφρασμένο από τον Zoro Nomarxi-4και τη Xanthia Politiko Ράπτη-Gate 4.
»Μόλιςο αγώνας τελείωσε, ένας ψηφοφόρος τουΨωμιάδη έτρεξε για να εξηγήσει τηδιαλεκτική του στον Αντώνη Νικοπολίδη.Αυτός άρχισε να τρέχει, για να γυρίσεικάποια στιγμή και να απαντήσει στηγροθιά με κλοτσιά. Η αγωνιστική δεν θαμπορούσε να κλείσει ιδανικότερα: Κουβένταγια μια εβδομάδα εξασφαλισμένη από μιασκηνή.
»Τοελληνικό ποδόσφαιρο είναι έναςτσιμεντένιος τοίχος. Ζει αυτιστικά,μίζερα, αυτοαναφορικά. Δεν καταλαβαίνειγιατί κάθε μέρα περίπου 160.000 άνθρωποιαγοράζουναθλητική εφημερίδα και στα γήπεδα τηςΣούπερ Λιγκ πάνε κατά μέσο όρο μόλις50.000. Δεν διανοείται να επιχειρηματολογήσειποδοσφαιρικά. Φοβάται τον κοσμοπολιτισμόκαι τις αποφάσεις. Η ουσία είναι στηνεπικοινωνιακή παρουσία.
»Κάποιοιχτυπάνε το κεφάλι τους στον τσιμεντένιοαυτό τοίχο. Ο Ντέμης προσπάθησε. Απέτυχεκαι αποχώρησε με ένα πονεμένο κεφάλικαιπολλά λιγότερα μαλλιά. Αποτυχημένος,αλλά με τον περήφανο τρόπο του αποτυχημένουπου παραιτείται πριν απολυθεί. Ο Ζαγοράκηςείχε την ευκαιρία να προσθέσει λίγοκυνισμό στο πείραμα και να γίνει έναςπιο επιτυχημένος Ντέμης.
»Κάπουμπέρδεψετη δοσολογία. Και την Κυριακή, την ώραπου τα δακρυγόνα πότιζαν παιδικάπνευμόνια, την ώρα που στην Τούμπαλίμναζε καθαρό, παγωμένο, επικίνδυνομίσος του είδους «θέλω να σου μοιάσωκαι να γίνω πιο αδίστακτος», την ώρα πουτο ελληνικό ποδόσφαιρο, χωρίς κανένακλισέ, γυρνούσε πέντε χρόνια πίσω, τηνώρα που ο Ολυμπιακός αποδείκνυε πωςείναι καλύτερος όταν πιέζεται από ότανευνοείται, ο Ζαγοράκης έδειξε τιςδιαθέσεις του: δεν θέλει να γίνειαποτυχημένος Ντέμης αλλά ισχυρόςΚόκκαλης στη θέση του Κόκκαλη. Δεν είναικακό. Αρκεί να το παραδεχθεί για νααπαλλαγεί από την αφόρητη επίφασηεπαναστατικότητας που στις μέρες μαςείναι πιο μπανάλ και από παλαιστινιακόμαντίλι.
σχόλια