«Οι άνθρωποι αυτής της χώρας βλέπουν πώς τους συμπεριφέρεται το πολύπλοκο πολιτικο-μιντιακο-επιχειρηματικό σύστημα και δεν είναι ευχαριστημένοι. Οτιδήποτε νέο θα πίστευε ο κόσμος ότι μπορεί να κινήσει τα πράγματα διαφορετικά, θα το ψήφιζα. Θα ψήφιζα για να έρθει αυτό το νέο»
Η επανάσταση πάει πολύ με το Gucci. Η Γιάννα Αγγελοπούλου, ασβεστώνοντας τα στενοσόκακα της Φιλοθέης, καταριέται το κακό και το άδικο.
«Ελπίζουμε ότι οι εταίροι μας θα καταλάβουν τον απερίσκεπτο χαρακτήρα της απόπειρας άσκησης εκβιασμών επί της Ρωσίας και ότι θα θυμηθούν πως η διχόνοια μεταξύ των μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων μπορεί να έχει επιπτώσεις στη στρατηγική σταθερότητα του κόσμου»
Η αρκούδα βρυχάται… Ο Βλαντιμίρ Πούτιν βγάζει με τρόπο νύχια προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Θέλουμε να εισβάλουμε με τις βόμβες μας, με τα F-18 μας, με τα drones μας. Αλήθεια, τι πραγματικά κάνουμε στη Μέση Ανατολή…; Αναρωτιόμαστε τι κάνει το Ι.Κ. ή Αλ Κάιντα και οι άλλες οργανώσεις. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, το ερώτημα: τι κάνουμε εμείς στην περιοχή αυτή;
Θανάσιμες ερωτήσεις χωρίς απάντηση από τον βετεράνο πολεμικό ανταποκριτή Ρόμπερτ Φισκ.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να είναι κανείς πατριωτικός. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να θέλει να περιορίσει τη μετανάστευση – ειδικά όταν μια χώρα είναι ήδη στριμωγμένη. Κακό είναι όταν αδίστακτοι τύποι διαρπάζουν τέτοιες πεποιθήσεις και τις εκμεταλλεύονται.
Ο Σκωτσέζος συγγραφέας Φίλιπ Κερ, ξεκαθαρίζοντας μπερδεμένες έννοιες.
Πυροβόλησα για πρώτη φορά στα οκτώ μου… Το θετικό είναι ότι ο πατέρας μου μού ενστάλαξε έναν βαθύ και ουσιαστικό σεβασμό για το όπλο. Είναι πολύ περίεργο, αλλά αισθάνομαι καλύτερα όταν έχω όπλο.
Ο Μπραντ Πιτ, που προβάλλει φιλανθρωπίες για λαούς χτυπημένους από πολέμους, σαν να μην έμαθε ποτέ για τη ρίζα του κακού.
Αυτό που με ανησυχεί πολύ περισσότερο από τα γκρίκλις είναι η κατρακύλα του εγγραμματισμού που προσφέρει το ελληνικό σχολείο… με προβληματίζει το ότι απόφοιτοι του ελληνικού σχολείου (και δη με τόσα αρχαία στην πλάτη τους) δυσκολεύονται να γράψουν δύο γραμμές, ή και να διαβάσουν κάποτε.
Ο γλωσσολόγος Φοίβος Παναγιωτίδης για το πρόβλημα που πριν φανεί στις οθόνες, γράφτηκε σε πίνακες.
«Ποτέ δεν μίσησα κανέναν και τίποτα όσο τα πάρτι. Έτσι ανακάλυψα τον μοναδικό τρόπο να επιβιώνω απ’ αυτά. Κλειδωνόμουν στις ανδρικές τουαλέτες, σνίφαρα κόκα κι έπειτα έβγαινα, μιλούσα και χαμογελούσα και γελούσα συνεχώς.
Ο διάσημος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, Στίβεν Φράι, που πάσχει χρόνια από διπολική διαταραχή, για τη θλίψη πίσω από λευκά χαμόγελα.
σχόλια