«Αγαπώ πεισματικά την Αθήνα. Και την Κυψέλη μαθαίνω να την αγαπώ πεισματικά. Τους ξένους τούς φοβάμαι όταν ψάχνουν στα σκουπίδια μας. Τους φοβάμαι, γιατί δεν μπορούν να ξέρουν πόσο με πονάει αυτό που βλέπω».
Ιστορίες από την πίσω πλευρά της πόλης. Η ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη, κάτοικος Κυψέλης, για τη δυστυχία που φοβίζει.
«Η σφαγή του Καντάρη χαλάει το ιδεολόγημα, που, στο όνομα του αντιρατσισμού, αρνείται να δει τις τρομακτικές επιπτώσεις της μαζικής λαθρομετανάστευσης, κυρίως στη ζωή των λαϊκών τάξεων. Στην “υπαρκτή Αριστερά” αυτός ο θάνατος προκαλεί αμηχανία, δεν βολεύει, είναι εκτός ιδεολογικών προδιαγραφών!».
Ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός για τους «φράχτες» των ιδεολογιών.
«Γυμνοί, χωρίς promο, χωρίς βοήθεια από την ΕΡΤ, τα παιδιά μάς έκαναν περήφανους στην Ευρώπη».
Στην εποχή των social media δεν χρειάζεται να πανηγυρίζεις τα εθνικά έπη με κουμπουριές. Ο Ηλίας Ψινάκης διαλαλεί μ' ένα tweet τη χαρά του για την εμφάνιση στη Γιουροβίζιον.
«Οι ηγέτες της Αριστεράς είναι πάντα εξοργισμένοι. Εγώ κατάλαβα γιατί είναι πάντα εξοργισμένοι. Για να έρθουν στη Βουλή, πρέπει να ξυριστούν. Επομένως, είναι υποχρεωμένοι να πάνε στο μπάνιο. Ξέρουμε, βέβαια, ότι δεν πλένονται και πολύ, αλλά, όπως και να ‘χει, πρέπει να πάνε στο μπάνιο. Και τι κάνουν στο μπάνιο; Ανάβουν το φως κι όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη έχουν ήδη καταστρέψει την ημέρα τους».
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μάλλον στον ρόλο που του ταιριάζει καλύτερα. Του κονφερασιέ με τις απίθανες παρλάτες.
«Έκανα σαν υστερική μια μέρα, γιατί τον καλούσα κι η φωνή στον τηλεφωνητή ήταν η παλιά, πριν γίνει άντρας... Τότε ήθελα να σώσω με κάποιον τρόπο αυτήν τη φωνή, γιατί δεν θα την άκουγα ποτέ ξανά».
H Σερ, μετά από τόσες επεμβάσεις, θυμάται τη μία που την πείραξε περισσότερο. Όταν η κόρη της Chastity αποφάσισε να κάνει αλλαγή φύλου και να γίνει άντρας.
«Ξέρετε καμία χώρα όπου δίνεται σύνταξη σε νεκρό εδώ και 22 χρόνια και κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι; Σωστά! Η Ελλάδα!».
Κωδικός «Βερολίνο». Ρίχνοντας λάδι στη φωτιά των αντιδράσεων στη Γερμανία, η «Bild» μας στήνει και πάλι στον τοίχο.
«Εκείνο το βράδυ το κρύο μάς άγγιζε την καρδιά. Είχαμε ξαπλώσει νωρίς. Κατά τις τρεις τα ξημερώματα άνοιξα τα μάτια μου. Στη γωνία του δωματίου είδα την Trudie να κρατά ένα από τα παιδιά μας και να με κοιτά επίμονα. Η γυναίκα μου ήταν ταυτόχρονα δίπλα μου αλλά κι απέναντί μου! Αισθάνθηκα μια ανατριχίλα να αγκαλιάζει όλο μου το σώμα».
Η νύχτα των φαντασμάτων. Πιστός στο βρετανικό πνεύμα, ο Στινγκ αφηγείται τις μεταφυσικές του εμπειρίες.
σχόλια