Ο κινηματογράφος Αθήναιον είναι ο μοναδικός που συνεχίζει εδώ και δεκαετίες να διατηρεί χειροποίητα, ζωγραφιστά πόστερ για τις ταινίες της εβδομάδας στην πρόσοψή του. Φιλοτεχνημένες από τον τελευταίο καλλιτέχνη μεγάλης αφίσας στην Ελλάδα, τον Βασίλη Δημητρίου, οι αφίσες του Αθήναιον είναι ζωντανή κληρονομιά μιας άλλης εποχής. Τις προάλλες, ωστόσο, περνώντας με το αυτοκίνητο στο ύψος των Αμπελοκήπων το βλέμμα μου συνάντησε ένα εικαστικό διαφορετικό από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο μεγάλος σε ηλικία καλλιτέχνης. Πολύ ζωντανό, σχεδόν πουαντιγιστικό στην τεχνοτροπία του και άγριο στη ματιά του, το έργο στον υπερμεγέθη καμβά για την ταινία ‘Mad Max: Ο δρόμος της οργής’, με έκανε να έρθω σε επικοινωνία, σχεδόν αντανακλαστικά, με τον ιστορικό κινηματογράφο του κέντρου και να ζητήσω λεπτομέρειες.
Όπως με ενημέρωσαν το έργο είναι φιλοτεχνημένο από την καλλιτέχνη και συνιδιοκτήτρια του Αθήναιον, Βιργινία Αξιώτη. Η Β. Αξιώτη με σπουδές στην καλών τεχνών, τη διακοσμητική και τον χορό πήρε την απόφαση να βοηθήσει τον κύριο Βασίλη και να μοιραστούν την δουλειά, ύστερα από πολλά χρόνια που της το έχουν ζητήσει οι άνθρωποι του Αθήναιον που γνωρίζουν τη δουλειά της. «Ο κύριος Βασίλης έχει ένα διαφορετικό στιλ που τον έχει καθιερώσει. Χρησιμοποιεί πλακάτα χρώματα και του αρέσει να αποδίδει πιο ελεύθερα τις μορφές», εξηγεί η ίδια, κάνοντας μια σύγκριση με το δικό της, φωτορεαλιστικό στιλ. Όπως λέει χαρακτηριστικά, η πρώτη φορά που ζωγράφισε πάνω σε τέτοιο μεγάλο καμβά ήταν μια εμπειρία συγκλονιστική. «Είναι σίγουρα περίεργο αλλά όταν ζωγραφίζεις σε μεγάλο καμβά είναι μια διαδικασία ευχάριστη, σχεδόν ξεκούραστη. Για εμένα η ζωγραφική στον καμβά είναι μια χειρονομία πάνω στο χαρτί. Μου θυμίζει τον χορό, γιατί και αυτός είναι μια χειρονομία».
Θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία σε καλλιτέχνες από την Καλών Τεχνών να δημιουργήσουν πάνω στο πανί της γιγαντοαφίσας. Έτσι ευελπιστούμε να δώσουμε περισσότερη ποικιλία και διαφορετικά έργα τέχνης εμπνευσμένα από τον χώρο του κινηματογράφου
Η διαδικασία της ζωγραφικής των αφισών μεγάλων διαστάσεων είναι συγκεκριμένη και περιλαμβάνει την αποτύπωση μιας σκηνής/φωτογραφίας της ταινίας με προτζέκτορα πάνω σε μια επιφάνεια από στρατσόχαρτα, την οποία περνά με χρώματα ο καλλιτέχνης. Το στιλ που θα επιλεγεί είναι απόφαση του εκάστοτε καλλιτέχνη. Η μεγάλη επιφάνεια του έργου, τα υλικά των χρωμάτων (σκόνες αγιογραφίας) και η ταχύτητα που απαιτείται για την εκτέλεση του, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της εντυπωσιακής τέχνης της γιγαντοαφίσας.
Τα προηγούμενα χρόνια η πρακτική της δημιουργίας χειροποίητων αφισών για τις ταινίες ήταν κοινή για όλους τους Αθηναϊκούς κινηματογράφους. Στο πέρασμα του χρόνου, με την έλευση της αφίσας-φωτογραφίας και με αφορμή το πλήγμα που προκάλεσαν στον κινηματογράφο πρώτα τα βίντεο κλαμπ και στην συνέχεια το ίντερνετ, οι περισσότεροι κινηματογράφοι εγκατέλειψαν την παραδοσιακή αφίσα, προκειμένου να μειώσουν τα έξοδά τους. Μοναδικός κινηματογράφος σε ολόκληρη την Ελλάδα που επέμεινε, σχεδόν πεισματικά, στην δημιουργία χειροποίητων αφισών ήταν το Αθήναιον. Πρώτα με τον Νικόλαο Ανδρεάκο και στην συνέχεια με τον Βασίλη Δημητρίου που απέμεινε ο μοναδικός καλλιτέχνης κινηματογραφικής γιγαντοαφίσας την εποχή της κινηματογραφικής φωτογραφίας, και δεν έχει σταματήσει το έργο του εδώ και 64 χρόνια.
Ρωτώντας την Βιργινία Αξιώτη σχετικά με τα σχέδιά της για τις αφίσες του Αθήναιον εκείνη με αιφνιδιάζει. «Έχουμε αποφασίσει να συνεχίσω να βοηθάω τον κύριο Βασίλη. Ωστόσο, δεν θα είμαι μόνο εγώ και εκείνος που θα ζωγραφίζουμε αφίσες για το Αθήναιον. Θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία σε καλλιτέχνες από την Καλών Τεχνών να δημιουργήσουν πάνω στο πανί της γιγαντοαφίσας. Έτσι ευελπιστούμε να δώσουμε περισσότερη ποικιλία και διαφορετικά έργα τέχνης εμπνευσμένα από τον χώρο του κινηματογράφου». Στόχος της γιγαντοαφίσας είναι να τραβά τα βλέμματα των περαστικών, και σίγουρα μια αλλαγή στις παραστάσεις θα κάνει πολλά κεφάλια να γυρίσουν προς τον ιστορικό κινηματογράφο. Κλείνοντας την συνομιλία μας η Βιργινία Αξιώτη συνοψίζει με λόγια απλά πώς η γιγαντοαφίσα αντανακλά τις ποιότητες της εποχής στην οποία μεσουρανούσε. «Μου αρέσει η γιγαντοαφίσα γιατί δίνει μια αίσθηση οικειότητας. Είναι κάτι που φτιάχνουμε με τα χέρια μας για τον κόσμο που θα έρθει να μας επισκεφτεί. Ο κόσμος το εκτιμά αυτό».
Ο κινηματογράφος Αθήναιον άνοιξε τις πύλες του στις 23 Οκτωβρίου 1960 και το όνομα του κινηματογράφου δόθηκε με λαϊκό δημοψήφισμα. Σύμφωνα με σχετικές πηγές, ο τότε ιδιοκτήτης του κινηματογράφου Σάββας Πυλαρινός, πρότεινε πέντε ονόματα στους παρευρισκόμενους: «Αθήναιον», «Παναθήναιον», «Παναθηναϊκός», «Ηραίον» και «Άλκηστις», ενώ όποιος συμμετείχε κέρδιζε μια δωρεάν είσοδο.
σχόλια