Η Βάσια Τζανακάρη γράφει συνήθως για μουσική.
Απ' τον Εξώστη της Θεσσαλονίκης μέχρι το Ποπ & Ροκ και το ελληνικό Billboard. Γράφει όμως για μουσική και στα βιβλία της. (Οι Έντεκα Μικροί Φόνοι, το πρώτο της βιβλίο, περιείχε ιστορίες εμπνευσμένες απ' τα τραγούδια του Νικ Κέιβ.) Το νέο της βιβλίο "Τζόνι Και Λούλου" έχει πάρει πολύ καλές κριτικές, κι ας πάρει άλλη μία, μικρή και αδέξια από μένα: Είναι σύγχρονο, μια ερωτική ιστορία στην τωρινή Ελλάδα, ένα ταξίδι φυγής (αλλά και καταβύθισης στις αναμνήσεις), γεμάτο μουσικές αναφορές. Ζηλεύω τον τρόπο που η Τζανακάρη περιγράφει: η ματιά της μοιάζει με κάμερα που τραβάει τα πάντα - όπως είναι.
Της ζήτησα να επιλέξει τα αγαπημένα της πολιτιστικά αγαθά γιατί πιστεύω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να ψυχολογήσεις κάποιον...
--------------------------------------------------------------------------------------------
Αγαπημένος δίσκος;
Το Grace του Τζεφ Μπάκλεί.
Γιατί η ερμηνεία του Μπάκλεϊ τσακίζει κόκαλα, γιατί δεν μπορώ να ξεπεράσω τα ‘90s, γιατί είναι εύθραυστο και άγριο ταυτόχρονα. Ακροβατεί ανάμεσα στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Γιατί o Τζεφ δεν θα γεράσει ποτέ. Γιατί ο στιχος «I love you but I’m afraid to love you» συνοψίζει τον παράξενο φόβο του ανθρώπου απέναντι στην ευτυχία.
Αγαπημένη ταινία;
Η Ατίθαση Καρδιά του Ντέιβιντ Λιντς
Είναι ένα love story που λατρεύω και νομίζω πως με επηρέασε κάπως στη συγγραφή του «Τζόνι και Λούλου». Αγαπημένη γιατί οι ήρωες είναι rock ‘n’ roll. Χωρίς να επιζητούν τη δόξα ενός Ήρωα, είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουν τους κανόνες που τους πνίγουν.
Άγριοι μέσα τους, πληρώνουν το τίμημα και χωρίς να έχουν συμβιβαστεί, αναβαπτίζονται στις αμαρτίες τους ξεκινώντας ξανά τη ζωή από καλύτερο δρόμο.
Αγαπημένη, επίσης, γι' αυτά τα σκηνικά του δρόμου που αλλάζουν συνεχώς μέχρι το τέλος και που μέσα τους έχουν χωρέσει ένα snakeskin jacket, η κακιά μάγισσα, η καλή νεράιδα, ο Κρις Άιζακ, ο Μπόμπι Περού, ολόκληρη η white trash Αμερική, πασπαλισμένη με τη ζάχαρη άχνη του έρωτα και μελωμένη από τη φωνή του Έλβις, ο Σέιλορ, η Λουλα, και το αμάξι τους, ένας παράξενος κόσμος.
Aγαπημένο βιβλίο;
Θα σου κάνω ένα top-5 σε στυλ High Fidelity, χωρίς ωστόσο αξιολογική σειρά, όπως μου ‘ρχονται στο μυαλό. «Στο Δρόμο» του Κέρουακ, «Ο Τρυποκάρυδος» του Ρόμπινς, «Ο Φύλακας στη Σίκαλη» του Σάλιντζερ, «Το Μπαρ κάτω απ’τη Θάλασσα» του Μπένι, «Τα Σταφύλια της Οργής» του Στάινμπεκ - γιατί αφηγούνται τον κόσμο των ορίων.
Aγαπημένο βιντεοκλίπ;
Το Cryin’ των Aerosmith.
Από τη μια γιατί μου αρέσουν τα βιντεοκλίπ που αφηγούνται μια ιστορία από την άλλη γιατί έχει ένα σωρό στοιχεία pop culture:
Μαύρο convertible αυτοκίνητο, αμερικανικό έρημο τοπίο, μοτέλ, τατουάζ και piercing, grunge ντυσίματα, τoν Στίβεν Ντορφ στο ρόλο του άπιστου boyfriend, τον Τζος Χόλογουεϊ σε ρόλο κλεφτρονιού, τα docmartinοφόρα πόδια της Αλίσια λίγο πριν κάνει το άλμα στο κενό. ‘90s, κινηματογραφικό και ροκ.
Αγαπημένα σάιτ;
pinterest.com Μου αρέσει γιατί λειτουργεί σαν σημειωματάριο, λεύκωμα και αρχείο μαζί. Πινάρεις της εικόνες που βρίσκεις στο ίντερνετ και σε ενδιαφέρουν, τις βάζεις στο αντίστοιχο άλμπουμ, και τις βρίσκεις ξανά όποτε θέλεις. Φοβερό εργαλείο για κάποιον που γράφει με εικόνες στο μυαλό του.
aldaily.com Το πιο απλό και έγκυρο ανθολόγιο για ό,τι γράφεται στον κόσμο, περιέχει άποψη και δεν βρίσκεις τυπωμένο, αρκεί να βρεις τα πατήματά σου.
digital-tree.com Οι περιπέτειες του γάτου Tennyson, κατά κόσμο Monster Cat. Ένας γάτος που κάνει διαρκώς πνεύμα. Μια ιδέα αξιοζήλευτη για όσους αγαπάνε τις γάτες και θέλουν να τις κάνουν να μιλήσουν.
Αγαπημένο έργο τέχνης;
«Οι Δύο Φρίντες» της Φρίντα Κάλο. Όλοι έχουμε δύο, μπορεί και περισσότερους εαυτούς. Εκείνον που είμαστε και εκείνον που δείχνουμε στους άλλους. Εκείνον που αγαπάμε κι εκείνον που θέλουμε να σκοτώσουμε. Εκείνον που ξεχνάμε μεγαλώνοντας κι εκείνον που επιβιώνει. Δεν είναι μεταμοντερνισμός.
Αν η ανθρώπινη φύση ήταν μονοδιάστατη, δεν θα είχε μπορέσει να επιβιώσει στις ακραίες καταστάσεις του κόσμου που συνεχώς αποκτάει νέες διαστάσεις όσο μεγαλώνουμε.
Έτσι, όλοι στη ζωή μας έχουμε υπάρξει καλοί και κακοί, ευτυχισμένοι και δυστυχισμένοι, όμορφοι και άσχημοι. Βρισκόμαστε συνέχεια σε μια διαδικασία αναζήτησης της μίας ταυτότητας που να αποδεικνύει ότι είμαστε ζωντανοί και αυτό μου περνάνε οι Δύο Φρίντες, με αφοπλιστική ειλικρίνια και μαγευτική αισθητική.
Κάτι άλλο αγαπημένο;
Αγαπημένη φράση όλων των εποχών -του Όσκαρ Γουάιλντ:
"Βρισκόμαστε όλοι στον υπόνομο, αλλά μερικοί από μας κοιτάνε τ’αστέρια".
---------
*Η παρουσίαση του "Τζόνι & Λούλου" θα γίνει αυτή την Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου, στις 20.00 στο βιβλιοπωλείο Ιανός της Αθήνας. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Μαρία Μαρκουλή, Στέργια Κάββαλου, Κώστας Αγοραστός. Ακολουθεί live με μέλη των Empty Frame, His Majesty the King of Spain και Pop Eye.
σχόλια