Όλη την ημέρα διαβάζω ομοφοβικά σχόλια για τη Λιάνα Κανέλλη. Δεν θα τα επαναλάβω με τη διατύπωσή τους, τα περισσότερα (πολλά προερχόμενα από γυναίκες μάλιστα!) έλεγαν πως ίσως τα χαστούκια να την "έστρωναν", να τη "διόρθωναν", να την "έκαναν γυναίκα".
Ηλίθια λόγια από ηλίθιους ανθρώπους.
Με πόση έκπληξη όμως είδα στο βίντεο [via] μια άλλη σκηνή μετά την αποχώρηση του τραμπούκου, όταν συνεχίστηκε η εκπομπή...
(Απ' το πρώτο λεπτό και μετά)
Είναι δικαιολογημένη η οργή της Λιάνας Κανέλλη. (Oργίζεται και βγαίνει εκτός εαυτού και σε μια τυχαία πολιτική συζήτηση, πόσω μάλλον τώρα που έχει ΟΛΑ τα δίκια του κόσμου και έχει υποστεί μόλις κακοποίηση.)
Κι όταν οργιζόμαστε τόσο λέμε πράγματα που δεν εννοούμε, βρισιές ακατανόμαστες κλπ κλπ. Κατανοητά όλα αυτά - και καλά έκανε και είπε:
"Τα πουσταριά δεν θα περάσουν... Να με συγχωρεί η χάρη σου, νόμιζα ότι δεν είμαστε στον αέρα".
Ήταν εν βρασμώ ψυχής και είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Δεν μπορώ να μην πω όμως ότι είναι ενδιαφέρον το ότι η ύψιστη βρισιά που μπορεί να της βγει εν βρασμώ ψυχής είναι μια ομοφοβική βρισιά για τη σεξουαλικότητα των άλλων - κι ας μη την είπε υπονοόντας κάτι, κι ας την είπε με την άλλη έννοιά της.
Την κατανοώ και την δικαιολογώ, ναι.
Αλλά βλέποντας πριν λίγο το βίντεο, ένιωσα όμως και λίγο μαλάκας που όλη μέρα την υπερασπίζομαι σε όσους τη βρίζουν για τη σεξουαλικότητά της...
-----
(Τέλος πάντων. Να πω και κάτι καλό που μου έμεινε απ' την ιστορία. Το ότι η Αριστερά ήρθε πιο κοντά - η Κανέλλη αντέδρασε, μόνη αυτή!, εναντίον Κασιδιάρη όταν αυτός επιτέθηκε στη Δούρου. Και αργότερα, μετά την αποχώρησή του, η μία υπερασπίστηκε την άλλη. Ήταν η μόνη ωραία εικόνα, μέσα σ' όλα τα απαίσια που συνέβησαν.)
σχόλια