Διαβάζοντας όσα εξωπραγματικά συνέβησαν χτες έξω απ' το θέατρο Χυτήριο όπου θα παρουσιαζόταν η παράσταση του Terrence McNally με τίτλο Corpus Christi (παλαιοημερολογίτες και χρυσαυγίτες προσπάθησαν να μπουκάρουν) θέλησα να μιλήσω με τον σκηνοθέτη, Λαέρτη Βασιλείου. Όχι μόνο για να ακουστεί η άποψή του, αλλά και για να δω πώς νιώθει - απ' την ανθρώπινη άποψη δηλαδή...
Πώς να νιώθω δηλαδή; Μας εγκλώβισαν μέσα στο θέατρο, δε μπορούσαμε να βγούμε, βαρούσαν τις πόρτες, μας έβριζαν. Σα να μας βίαζαν νιώθαμε - και μάλιστα όχι σε κάποιον δημόσιο χώρο, μέσα στο θέατρο, μέσα στο δικό μας το σπίτι! Πού ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Αν δεν θέλουν ας μην έρθουν να δουν την παράσταση - δεν τους είπε κανείς ότι είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν εισιτήριο.
Έχει γίνει θέμα και έξω ε;
Απ' το πρωί με παίρνουν ξένοι δημοσιογράφοι. Κι αναρωτιούνταν: Μα, καλά. Στη χώρα που γέννησε το θέατρο; Και μάλιστα στην Ιερά Οδό, στο δρόμο δηλαδή τον οποίον ακολουθούσαν στην αρχαιότητα οι Έλληνες για να πάνε να δουν θέατρο;
Και οι Έλληνες σου συμπαραστέκονται, όχι;
Και Έλληνες δημοσιογράφοι πολλοί - και πολύς κόσμος μου γράφει στο facebook "Κουράγιο" και "Μη μασάς". Όμως πόσο κουράγιο να κάνω ακόμα; Κι επίσης, όσοι πολύ εύκολα λένε "Μη μασάς" απ' το πληκτρολόγιό τους, θα ήθελα να έρθουν και έξω απ' το θέατρο την επόμενη Πέμπτη -που θα την κάνουμε την πρεμιέρα, δεν κάνουμε πίσω.
Θα ήθελα όσοι στα λόγια μας υποστηρίζουν να το κάνουν και με μία απλή πράξη: δεν λέω να πληρώσουν για να δουν την παράσταση - αλλά να κάνουν μια αντιδιαδήλωση, υπέρ της ελευθερίας του λόγου. Αν απ' τις παραθρησκευτικές οργανώσεις ήταν 30 άτομα, είμαι σίγουρος ότι υπέρ του δικαιώματός μας να παίξουμε στο θέατρό μας όποια παράσταση θέλουμε θα είναι 300 άτομα. Θα ήθελα να τους δω εκεί, μαζί μας.
Πάντως πολλοί μεγάλοι, επώνυμοι δημοσιογράφοι που σήμερα μου συμπαραστέκονται χτες δεν ήταν πουθενά - μόνο νέα παιδιά, και νέοι δημοσιογράφοι μας βοήθησαν έμπρακτα. Δεν το λέω ως μομφή - το λέω κυριολεκτικά, περιγράφω την κατάσταση. Ας μην αφήσουμε κάποια αυτονόητα πράγματα μόνο στα share και τα like. Ας κάνουμε κάτι: το κτήνος είναι εδώ και μας χτυπάει την πόρτα, ας μην το αφήσουμε να μπει.
Όλο αυτό το "χάπενινγκ", με τους παλαιοημερολογίτες και τους εθνικιστές που φώναζαν ακόμα και ακρότητες όπως "Αλβανέ, εδώ θα γίνει ο τάφος σου" σε τρόμαξε;
Κοίταξε, στην αρχή γελάγαμε. Τι άλλο να κάνουμε. Σύντομα όμως όταν προσπαθούσαν να σπάσουν τις πόρτες και να μπουν μέσα καταλάβαμε ότι το θέμα ξέφευγε. Ευτυχώς που ήταν η αστυνομία και προσπαθούσε να τους απωθήσει...
Η αστυνομία δεν ήταν που τον Ιούνιο όταν ξαναεπιχειρήσατε να παίξετε την παράσταση ήρθε και συνέλαβε εσάς;
Ακριβώς. Μπήκαν μέσα οι αστυνομικοί τότε και έπιασαν τρεις ηθοποιούς, για βλασφημία. Τώρα έχουν αλλάξει τελείως τα πράγματα.
Είσαι ικανοποιημένος τώρα απ' τη στάση της αστυνομίας...
Φυσικά - ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μας! Όταν είδαμε τη διμοιρία να έρχεται σχεδόν δεν ξέραμε αν ερχόταν να πιάσει εμάς ή όχι. Κι όταν καταλάβαμε ότι ήρθαν να μας προστατεύσουν και να κρατήσουν τους διαμαρτυρόμενους έξω πραγματικά εκπλαγήκαμε ευχάριστα.
Πάντως οι συγκεντρωμένοι από έξω είναι σίγουρο πως δεν γνωρίζουν καν τι ακριβώς είναι η παράσταση.
Εννοείται ότι δεν γνωρίζουν! Η παραφιλολογία που ακούγαμε χτες απέξω ήταν απίστευτη!
Μπορεί να νομίζουν ότι φτιάξατε εσείς το έργο απλώς για να βρίσετε τα θεία ή κάτι. Ιδέα δεν θα έχουν ότι είναι έργο του βραβευμένου Terrence McNally και λοιπά και λοιπά.
Ακριβώς! Πάντως νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι να καθίσουν και να ηρεμήσουν. Να δουν πρώτα τι έχουν μέσα τους, και γιατί τους φταίνε οι άλλοι ή τα έργα τέχνης. Να γαληνέψουν την ψυχή τους, να σταματήσουν την ταραχή εντός τους - τότε μόνο θα μπορούν να δουν πιο καθαρά τον κόσμο γύρω τους.
Με τι κουράγιο συνεχίζεις; Πώς ξέρεις ότι και την επόμενη Πέμπτη δε θα σας καταστρέψουν την παράσταση;
Με τι κουράγιο... Κοίταξε: νομίζω πως ισχύει αυτό που είχε πει ο Κάρολος Κουν. Κάνουμε τέχνη για την ψυχή μας. Έτσι τα αντέχεις όλα, έτσι συνεχίζεις - και γι' αυτό θέλεις τόσο πολύ να παρουσιάσεις τη δουλειά σου.
Έχω ακούσει απ' το πρωί διάφορους να λένε απαξιωτικά λένε πως διαλέξατε αυτό το έργο μόνο και μόνο επειδή θέλατε να προκαλέσετε, κι ότι όλα αυτά που γίνονται λειτουργούν ως διαφήμιση για σας;
Ποιος τα λέει αυτά... (Σιωπή)
Τα διαβάζω. "Κάτι πανάγνωστοι ηθοποιοί άγνωστοι που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους, βρίζουν τον Χριστό για να κάνουν ντόρο. Για να διαφημιστούν".
Αυτό είναι κακοήθεια. (Εκνευρίζεται) Δηλαδή είναι διαφήμιση να θέλουν να με σκοτώσουν και να φωνάζουν "Αλβανέ εδώ θα γίνει ο τάφος σου"; Όταν κάποιος θα το πληρώσει με τη ζωή του αυτό το μίσος, τότε θέλω να τους δω.
Ούτε διαφήμιση, ούτε πρόκληση, ούτε τίποτα. Θέλουμε να ανεβάσουμε μια εξαιρετική παράσταση ενός σύγχρονου σπουδαίου συγγραφέα. Αυτό μόνο.
Ας μην έρθουν τα τριάντα άτομα απ' τις παραθρησκευτικές και άλλες οργανώσεις απέξω, ας αφήσουν τις παραστάσεις να γίνουν κι όλοι θα μείνουμε ικανοποιημένοι. Ούτε κανείς θα με κατηγορεί ότι "διαφημίζομαι μέσω της πρόκλησης", ούτε εμείς δεν θα περνάμε όλο αυτό το μαρτύριο προκειμένου να παίξουμε μια παράσταση για την οποία παιδευόμαστε και κάνουμε πρόβες τόσους μήνες! Ας πάψουν να μας "διαφημίζουν" - ας μας αφήσουν απλώς να παίξουμε. Δεν θα έχω κανένα απολύτως πρόβλημα μ' αυτό.
σχόλια