Λίγες μέρες πριν έγινε θέμα σχεδόν σε όλα τα μέσα του κόσμου.
Κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω του το ενδιαφέρον που συνόδευσαν αμφιλεγόμενες κριτικές.
Attention whore ή εκκεντρικός επαναστάτης;
Ημίτρελος ή θρασύς;
Αυθεντικός ή προβοκάτορας;
Ο νέος εφιάλτης της Ρώσικης προπαγάνδας, Pyotr Pavlensky, απαντά στα ερωτήματα της Lifo και εξηγεί πώς και γιατί κάρφωσε τους όρχεις του μπροστά από Μαυσωλείο του Λένιν, στο κέντρο της κόκκινης πλατείας.
Το βιογραφικό του Pavlensky, έχει εκτός από πολλές συμμετοχές σε διαδηλώσεις, έντονη ακτιβιστική δράση.
Ο καλλιτέχνης γεννήθηκε το 1984 στην Αγία Πετρούπολη και σπούδασε τέχνες στη Saint Petersburg State Academy of Art and Design. Παράλληλα και από το 2012 ασχολείται με την έκδοση ενός online περιοδικού, του Political Propaganda και συμμετέχει σε εικαστικά εργαστήρια.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που συνελήφθη και επίσης δεν ήταν η πρώτη φορά που προέβη σε ακρότητες και αυτοτραυματισμό για να διαμαρτυρηθεί και να υψώσει ανάστημα.
Τον περασμένο Μάιο είχε μεταφερθεί από τους βοηθούς του, γυμνός και τυλιγμένος σε συρματόπλεγμα, μπροστά από κυβερνητικό κτίριο.
Παρέμεινε εκεί αρκετή ώρα έως ότου οι αμήχανοι αστυνομικοί κόψουν το σύρμα, τον συλλάβουν και τον μεταφέρουν για ψυχιατρική εξέταση και τις πρώτες βοήθειες. Λίγες ώρες μετά αφέθηκε ελεύθερος και εξήγησε πως ο συμβολισμός της δράσης του την οποία ονόμασε Carcass, ήταν μια οργισμένη διαμαρτυρία για τον παραλογισμό και την βάναυση επιβολή των νομοθετικών ρυθμίσεων στις οποίες προχωρούσε η κυβέρνηση του Πούτιν.
Περίπου ένα χρόνο πριν είχε κάνει τη πρώτη του εμφάνιση, όταν εισέβαλε με το στόμα του ραμμένο και ύψωσε πλακάτ για τις Pussy Riot, μέσα σε Καθεδρικό της Ρωσίας. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που συνελήφθη και επίσης η πρώτη φορά που πέρασε από ψυχιατρικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν είναι διαταραγμένος.
Συνολικά έχει υποβληθεί τρεις φορές σε τεστ.
Και τα τρία έχουν αποφανθεί πως ο Pyotr Pavlensky είναι καθ'όλα λογικός.
Ο ίδιος ισχυρίζεται πως αυτά τα αποτελέσματα, είναι πιθανόν η μοναδική και πιο σημαντική ασπίδα που έχει απέναντι στη Ρώσικη κυβέρνηση.
Όμως αυτή τη φορά, όταν βρέθηκε με το όσχεο του καρφωμένο στο δρόμο, ίσως χρειαστεί ακόμη μερικούς συμμάχους και να περισσότερες εξηγήσεις να δώσει...
_____________________________________
Η συνέντευξη
Πονάει πολύ αυτό που κάνατε;
"Πόνεσε, αλλά νομίζω όχι τόσο όσο μπορεί να φαντάζεται ο θεατής και όσοι το βρήκαν πραγματικά βάναυσο. Άλλωστε το είχα προβάρει και είχα διαλέξει ο κατάλληλο καρφί που θα έκανε μεν τη δουλειά του, αλλά δεν θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά. Όλα έγιναν γρήγορα γιατί υπήρχε το ενδεχόμενο να μην προλάβω καν να γδυθώ και να χρησιμοποιήσω το σφυρί. Ο πόνος πάντως είναι δευτερεύων παράγοντας και δεν είναι η κεντρική αναφορά στις δράσεις μου. Συμπληρώνει και δένει μια performance. Μόλις κατάφεραν να απομακρύνουν το καρφί μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο και δέχτηκα τις πρώτες βοήθειες αλλά αρνήθηκα να νοσηλευτώ. Νομίζω ο αντιτετανικός ορός και το καθάρισμα της πληγής ήταν αρκετά. Πάντως και τώρα, λίγες μέρες μετά, πονάω πολύ λίγο. Μια χαρά είμαι."
Γιατί επέλεξες ακόμη μια φορά το σοκ και ποιος είναι ο συμβολισμός πίσω από ένα άντρα που τραυματίζει τα γεννητικά του όργανα σε δημόσια θέα;
"Αρχικά θα πρέπει να αναφερθώ στο ότι η μέρα δεν ήταν τυχαία. Ήταν η μέρα εορτασμού της Αστυνομίας η οποία είναι και ο βασικός αλλά όχι ο μόνος αποδέκτης της διαμαρτυρίας μου. Η Ρωσία αυτή τη στιγμή είναι μια αστυνομοκρατούμενη χώρα που θυμίζει απέραντη φυλακή. Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει κυνήγι με θήραμα τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία έκφρασης και τη διαφορετικότητα. Μια χώρα που μπορεί μεν να κυκλοφορείς ελεύθερα στο πεζοδρόμιο αλλά είναι σαν να βρίσκεσαι σε πεζοδρόμιο φυλακής. Καρφωμένος και ανίκανος να χαρείς ουσιαστική, πραγματική ελευθερία. Αυτό ήθελα να αναδείξω και ξέρω πως μπορεί πολλοί να στάθηκαν στη πράξη αυτή καθαυτή και να μην κατάφεραν να εντοπίσουν το σκεπτικό μου αλλά τουλάχιστον μπορώ να το εξηγήσω. Τα γεννητικά όργανα συμβολίζουν και είναι ίσως το διακριτικό της αντρικής φύσης στη δημιουργία της ζωής. Αναπαράγουν, προκαλούν ζωή. Καρφώνοντας τα, μεταφορικά αχρηστεύοντας τα, θέλησα να δείξω πως έχουμε περάσει στην απόλυτη απάθεια απέναντι σε ότι μας επιβάλλουν. Ουσιαστικά ο φόβος μας κρατάει από το να ζούμε."
Σε συνέλαβαν αλλά σχεδόν αμέσως είσαι και πάλι ελεύθερος και μιλάμε. Θα περίμενε κανείς πως θα ήταν πιο αγωνιώδης η εξέλιξη. Τι ακολούθησε στα κρατητήρια και τι αντιμετωπίζεις μετά από την εκτεταμένη δημοσιότητα των τελευταίων ημερών;
H κορυφαία στιγμή ήταν όταν ενώ ήμουν καρφωμένος στις πλάκες. Η Αστυνομία ήρθε σε πραγματική δύσκολη θέση. Είχα προκαλέσει τεράστια αμηχανία και δεν ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν. Φοβόντουσαν να με μεταφέρουν ή να με μετακινήσουν έστω λίγο έως ότου έρθει το ασθενοφόρο και οι γιατροί αφαιρέσουν με ασφάλεια το καρφί από το όσχεο μου. Το μόνο που έκαναν ήταν να με σκεπάσουν αλλά εξακολουθούσα να είμαι εκεί και να τραβάω ακόμη πιο πολύ τη προσοχή. Μετά οδηγήθηκα στο νοσοκομείο και κατόπιν στο Αστυνομικό Τμήμα για τα τυπικά. Δεν έγινε τίποτα το φοβερό παρά μόνο η γραφειοκρατική διαδικασία και ενώ περίμενα στα δικαστήρια, κλεισμένος σε μια κλούβα, μου έδωσαν το διαβατήριο μου και με άφησαν ελεύθερο. Το απόγευμα που ήμουν σπίτι μου όμως αντιλήφθηκα την ύπαρξη μελών της Αστυνομίας που δρα μυστικά για μια παρακρατική ομάδα παρακολούθησης εξτρεμιστών, να έχουν έντονη παρουσία στη περιοχή. Αυτό μπορώ να το εκλάβω ως έμμεση προειδοποίηση και προσπάθεια εκφοβισμού. Πάντως στα χέρια μου έχω τρεις ιατρικές εξετάσεις που αποδεικνύουν πως δεν είμαι ψυχικά διαταραγμένος, δε θεωρούμαι επικίνδυνος και επίσης αν ποτέ αντιληφθώ πως απειλούμαι θα κάνω ακόμη πιο δραματική διαμαρτυρία. Πάντως, ανάμεσα στα υβριστικά, είχα και αρκετά μηνύματα συμπαράστασης από κόσμο που το βρήκε θαρραλέο σαν κίνηση.
Τελικά μόνο με τη μέθοδο του οπτικού σοκ και του πόνου μπορείς να εκφραστείς ή είναι απλά ο εύκολος τρόπος να συγκεντρώνεις τη δημοσιότητα. Θα έλεγε κανείς πως ίσως να χάθηκε στη μετάφραση αυτό το μανιφέστο διαμαρτυρίας και καταγγελίας, δοσμένο με μια ίσως θεατράλε, γκροτέσκα πράξη...
Δεν επιλέγω το πόνο ως μόνη λύση. Σίγουρα είναι ένας τρόπος να κάνεις αισθητή τη παρουσία σου και να συγκεντρώσεις μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το να σηκώσεις ένα πλακάτ. Δε θέλω να παρεξηγηθώ και δεν προτείνω ως μονόδρομο τέτοιες performance, oύτε θέλω να υποβιβάσω τις παραδοσιακές διαδηλώσεις. Κάθε μορφή διαμαρτυρίας θα πρέπει όμως να έχει σαν αναφορά το πολιτικό πλαίσιο που στοχεύει και τη περιλαμβάνει. Στη περίπτωση μου ήταν ένα σκληρό πολιτικό πλαίσιο και μόνο έτσι μπορούσα να εκφραστώ. Επίσης ο πόνος και η γύμνια είναι δύο ακόμη κατασταλτικοί παράγοντες που συμπληρώνουν την αυταρχικό περιορισμό των κοινωνικών ομάδων και των πολιτών. Εμπεριέχονται στις δράσεις μου γιατί είναι κάτι που πρέπει να απομυθοποιηθεί. Ξέρω ότι αυτό μπορεί να έχει απώλειες στο πως θα επικοινωνηθεί το σκεπτικό μου και πως κάποιοι θα δουν μόνο την εικόνα αλλά για μένα είναι μονόδρομος το πως θα πρέπει να εξελιχτεί η κάθε μου απόπειρα. Δε γίνεται μηχανικά αλλά αποτελείται από ένα κολάζ συναισθημάτων, έκφρασης και ερεθισμάτων που ορίζουν το πως, πότε και γιατί θα πρέπει να τελεστεί αυτή. Δεν έχω χρονοδιάγραμμα για το επόμενο βήμα μου. Θα έρθει μόνο του και θα προκληθεί από τις εξελίξεις. Το μόνο πράγμα που μπορεί να με αποτρέψει είναι μια ριζική αλλαγή του καθεστώτος.
Ποια είναι όμως τα όρια του διαμαρτυρόμένου και πως θεμελιώνονται; Είναι η Ρωσία μια χώρα που προσπαθεί να ελέγχει τα πάντα ή υπάρχει ένα μεγαλύτερο θηρίο που ετοιμάζεται να επιστρέψει στο προσκήνιο και τα ορίζει;
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Ρωσία. Όλος ο πλανήτης έχει θηρία που προσπαθούν να επιβληθούν. Σε κάποιες χώρες, όπως και στην Ελλάδα υπάρχουν άλλα τεράστια ζητήματα. Η χώρα σας έχει βρεθεί στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας κρίσης και είναι αντιμέτωπη με τεράστιες απώλειες. Αν οι Έλληνες δεν αλλάξουν τρόπο σκέψης και δεν επιλέξουν να αποτάξουν τα καπιταλιστικά πρότυπα δεν θα μπορέσουν να βγουν από το αδιέξοδο. Θα πρέπει νομίζω να στραφείτε σε μια πιο ουσιαστική κοινωνία που θα βάλει στη κατώτατη θέση τα υλικά αγαθά και θα επικεντρωθεί στη διαδικασία του δοσίματος και της αλληλοϋποστήριξης χτίζοντας θεμέλια για μια οικονομία "δώρου", προσφοράς και όχι κέρδους. Η Ρωσία θα πρέπει να αντιμετωπίσει το τέρας ενός εσωτερικού ιδιότυπου ρατσισμού. Έχουν πλέον δημιουργηθεί αντιλήψεις που χτίζουν σύνορα ανάμεσα στις κοινωνίες μας. Αυτός που δεν ορίζεται σύμφωνα με τους νόμους του κράτους, ακόμη και αν αυτοί είναι παράλογοι, αυτομάτως είναι εγκληματίας. Κάστες και φυλές μπαίνουν στη διαδικασία να αναθεωρούν τα πολιτιστικά και κοινωνικά ερεθίσματα και αρχίζουμε τον αλληλοσπαραγμό. Τα όρια; Τα δικά μου; Δεν είναι πάντως να πεθάνω και δεν έχω σκοπό να φτάσω στην αυτοκτονία ή στο να διακινδυνέψω τη ζωή μου, κάτι που θα μου στερούσε τη λαχτάρα να αγωνιστώ. Αυτό θέλω άλλωστε να κάνω όπως όμως το αντιλαμβάνομαι εγώ και χωρίς να βλάψω κάποιον άλλο πέραν λίγο, του εαυτού μου.
σχόλια