Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου: «Μπορώ να κάνω πια ό,τι μπορεί να κάνει και ένας άνθρωπος που βλέπει»

ADVERTORIAL

Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, είναι σημαντικό να είμαστε πραγματικά παρόντες στην εντυπωσιακή αυτή εξέλιξη της κοινωνίας, αλλά και της τεχνολογίας.

Άλλωστε, είναι στη φύση του ανθρώπου να εξελίσσεται, από την απαρχή της ύπαρξής του σε αυτόν τον πλανήτη. Τα τελευταία 30 χρόνια και με την εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών, έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε εντελώς τα δεδομένα στον τρόπο που ζούμε, επικοινωνούμε, κινούμαστε, εργαζόμαστε και διασκεδάζουμε. Οι καινοτομίες που έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια, έχουν καταφέρει να αλλάξουν τη ζωή μας και να μας «ανοίγουν» συνεχώς νέους κόσμους που κάνουν την καθημερινότητά μας πιο εύκολη, πιο προσβάσιμη.

Υπάρχουν, μάλιστα, άνθρωποι που όχι απλώς απέκτησαν μια πιο εύκολη καθημερινότητα, αλλά η ζωή τους άλλαξε εντελώς, μέσα από την εξέλιξη των δικτύων κινητής τηλεφωνίας, αλλά και της τεχνολογίας μεταφοράς δεδομένων. Είναι άνθρωποι που απέκτησαν νέες δυνατότητες, εξελίχθηκαν και διέπρεψαν μέσα από το έργο και τις επιχειρήσεις τους και τους οποίους γνωρίζουμε μέσα από μια σειρά ταινιών μικρού μήκους της Ένωσης Εταιρειών Κινητής Τηλεφωνίας, που μας υπενθυμίζει την καταλυτική συμβολή των δικτύων κινητής τηλεφωνίας στην κοινωνία και την οικονομία, την «επανάσταση» που φέρνει το 5G και τους ορίζοντες που άνοιξαν και συνεχίζουν να ανοίγουν τα δίκτυα με στόχο τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας.

Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, η οποία έχει απώλεια όρασης και είναι Πρόεδρος του Δ/Σ της Σχολής Σκύλων-Οδηγών «Λάρα», Ψυχολόγος στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία» και υποψήφια διδάκτωρ στο πρόγραμμα Professional Doctorate in Psychology with Counseling Practice του Μητροπολιτικού Κολλεγίου. Μέσα από μια μακρά ακαδημαϊκή και επιστημονική καριέρα, η κα. Γκέρτσου έχει καταφέρει όχι μόνο να αλλάξει τα δεδομένα σε ό,τι αφορά την κινητικότητα και την προσβασιμότητα των μη-βλέποντων ανθρώπων της χώρας μας, αλλά ταυτόχρονα να δώσει το έναυσμα για ένα καλύτερο μέλλον. Μέσα από την τεχνολογική εξέλιξη των δικτύων κινητής τηλεφωνίας, έχει καταφέρει να έχει πρόσβαση σε κάθε εργαλείο και λειτουργία που, σε συνδυασμό με τον σκύλο-οδηγό της, της προσφέρουν την ικανότητα να ζει, να επικοινωνεί και να κινείται, πιο εύκολα από ποτέ.

Όπως αναφέρει η κα. Γκέρτσου, ο λόγος που ξεκίνησε τη σχολή της ήταν η Λάρα, ο πρώτος της σκύλος και συγκεκριμένα ο πρώτος σκύλος-οδηγός στην Ελλάδα. Ήταν η στιγμή που οραματίστηκε πως οι σκύλοι-οδηγοί μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και στην Ελλάδα. «Βλέποντας στην πράξη το πώς ένας σκύλος-οδηγός μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή, ξεκινήσαμε με μια παρέα φίλων έναν ΜΚΟ που είχε σκοπό να εκπαιδεύει σκύλους και να παρέχει δωρεάν τις υπηρεσίες του σε ανθρώπους με μερική ή ολική τύφλωση. Μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή - γιατί είναι πια σαν να βλέπεις. Και ταυτόχρονα, εκπαιδεύεσαι κι εσύ μαζί με τον σκύλο: να είσαι πιο γρήγορη, να έχεις περισσότερο έλεγχο του περιβάλλοντός σου, να κοινωνικοποιείσαι πιο εύκολα, να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Πιο υπεύθυνος. Όταν ξεκινήσαμε, λοιπόν τη "Λάρα" δεν υπήρχε τίποτα αντίστοιχο στην Ελλάδα.»

Όσο για το ξεκίνημα και την εξέλιξη του Οργανισμού, όπως αναφέρει η κα. Γκέρτσου, δεν ήταν χωρίς δυσκολίες. «Οι πρώτες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στην αρχή είχαν να κάνουν κυρίως με την χρηματοδότηση των σκύλων οδηγών, καθώς η υπηρεσία αυτή ήταν άγνωστη στην Ελλάδα ως τότε. Ο κόσμος θεωρούσε πως δεν ήταν εφικτή, λόγων των πολλών εμποδίων στους δρόμους, της κακής οδηγικής συμπεριφοράς, κα. Μετά από πολλά χρόνια ακτιβισμού, εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης του κόσμου, τα καταφέραμε και πλέον όλο και μεγαλύτερες και περισσότερες εταιρείες προσφέρονται να χρηματοδοτήσουν τη σχολή "Λάρα" και την εκπαίδευση των σκύλων-οδηγών.»

Η εξέλιξη της τεχνολογίας και των δικτύων κινητής τηλεφωνίας, ωστόσο, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που κατάφεραν να αλλάξουν ριζικά τη ζωή μας τις τελευταίες δεκαετίες - και συγκεκριμένα των τυφλών ανθρώπων. «Θυμάμαι όταν πήρα το πρώτο μου smartphone. Δεν ήταν απλά το ότι τα είχα όλα στην παλάμη του χεριού μου, αλλά είχα πλέον καθολική προσβασιμότητα σε όλα. Πλέον, το κινητό μπορεί να σου διαβάσει οτιδήποτε υπάρχει πάνω στην οθόνη, από τις επαφές μέχρι τα μηνύματα, ενώ μπορείς πια να καλέσεις ένα ταξί, να χρησιμοποιήσεις τον πλοηγό, να διαβάσεις τους καταλόγους των εστιατορίων ή να κάνεις μια βιντεοκλήση,» εξηγεί η κα. Γκέρτσου.

Αυτό που όμως φαίνεται να έχει κάνει πραγματική διαφορά, είναι η ταχύτητα με την οποία λειτουργεί πλέον ένα smartphone, χάρη στην εξέλιξη των γρήγορων δικτύων, γεγονός το οποίο προσφέρει ένα σημαντικό προνόμιο στους μη-βλέποντες ανθρώπους. «Είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο, στο οποίο προστέθηκαν πρόσφατα τα γρήγορα δίκτυα, τα οποία σου προσφέρουν άμεσο χρόνο αντίδρασης και άμεση αλληλεπίδραση. Για παράδειγμα, κάποιος που κινείται χρησιμοποιώντας τον πλοηγό, μπορεί να μεταφέρει άμεσα στις οδηγίες στον σκύλο-οδηγό για το πού θέλει να πάει και ο σκύλος να μας μεταφέρει εκεί με ασφάλεια.»

Το γρήγορο δίκτυο, δεν συμβάλλει μόνο στην κινητικότητα των τυφλών ανθρώπων στον δρόμο, αλλά και σε διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς τους που πολλές φορές, για τους ανθρώπους που βλέπουν, θεωρούνται δεδομένες. Όπως για παράδειγμα το διάβασμα ενός βιβλίου ή μια βόλτα για ψώνια στο σούπερ μαρκετ. «Μπορώ πια να κατεβάσω βιβλία με γρήγορες ταχύτητες και να τα ακούσω, να κάνω βιντεοκλήσεις με αγαπημένους μου ανθρώπους για να με βοηθήσουν με οτιδήποτε, όπως για παράδειγμα όταν είμαι στο σούπερ μαρκετ. Χρειάζομαι να ξέρω τι προϊόν κρατάω στα χέρια μου ή αν βρίσκομαι στο σπίτι, να μπορεί κάποιος να μου διαβάσει την ημερομηνία λήξης ενός προϊόντος.

Πλέον, μπορείς να κάνεις συνομιλίες μέσω 4G ή 5G και αυτές οι συνομιλίες είναι πολύ σημαντικές για εμάς. Επίσης, καθώς συνεχώς ακούμε και γράφουμε, γράφουμε και ακούμε, είναι σημαντικό να έχουμε ένα γρήγορο δίκτυο που θα μας βοηθά στο να πραγματοποιείται η αλληλεπίδραση αυτή με το κινητό μας,, πιο εύκολη,» αναφέρει η κα. Γκέρτσου.

«Πριν το smartphone, δεν είχα πρόσβαση σε πλοηγό, δεν μπορούσα να καλέσω ταξί και δεν είχα πρόσβαση σε οποιοδήποτε γραπτό κείμενο χρειαζόταν να διαβάσω (ακαδημαϊκό, επιστημονικό, κλπ) που παλιότερα θα έπρεπε να το αναζητήσω σε γραφή Braille. Μπορώ να κάνω πια ό,τι μπορεί να κάνει και ένας άνθρωπος που βλέπει,» συνεχίζει η κα. Γκέρτσου.

Σε ό,τι αφορά αυτά που μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που δε βλέπουν, μέσα στην πόλη, είναι βασικά πράγματα, τα οποία όπως αναφέρει η κα. Γκέρτσου, δε γίνονται ακόμα στην Ελλάδα. «Τα πεζοδρόμια είναι συνεχώς κλειστά και πολλές φορές αν είναι πάνω σε λεωφόρο δεν μπορούμε να περάσουμε. Όσοι δεν έχουν σκύλο-οδηγό και έχουν μπαστούνι, αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα καθώς δεν μπορούν να εντοπίσουν ψηλά εμπόδια. Τραυματίζονται άνθρωποι συνεχώς.

Εγώ έχω σκύλο-οδηγό, έχω εμπειρία κίνησης, καλά αντανακλαστικά, είμαι από τους πλέον πεπειραμένους ανθρώπους να κινούνται έξω και παρ' όλα αυτά, υπάρχουν φορές που αντιμετωπίζω μεγάλα εμπόδια. Δεν είναι ότι εγώ δεν μπορώ, είναι πως οι άλλοι μου βάζουν εμπόδια. Όπως ένας κινητικά ανάπηρος με αμαξίδιο που μπορεί και θέλει να μετακινηθεί, να πρέπει να πάει σε μια υπηρεσία και να βρίσκει μπροστά του σκάλες και καμία ράμπα. Πώς θα κινηθεί αυτός ο άνθρωπος; Φταίει εκείνος που έχει μια βλάβη; Όχι. Φταίει η νοοτροπία των υπόλοιπων. Η κοινωνία, το κράτος, οι συνάνθρωποί του. Είναι σημαντικό να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε πιο συμπεριληπτικά. Εγώ έχω καταφέρει πολλά, υπάρχουν όμως εκεί έξω άνθρωποι που ζουν αποκλεισμένοι», εξηγεί η κα. Γκέρτσου.

Όσο για το ποια χρειάζεται να είναι η συμπεριφορά μας προς τους τυφλούς ανθρώπους με σκύλους-οδηγούς, υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που οφείλουμε να ακολουθούμε, όπως αναφέρει η κα. Γκέρτσου: «Αν δούμε έναν σκύλο-οδηγό, είναι σημαντικό να μην του αποσπάσουμε καθόλου την προσοχή. Ούτε καν να τον κοιτάξουμε στα μάτια, γιατί για έναν σκύλο οδηγό, η οπτική επαφή είναι ένα πολύ σημαντικό οπτικό ερέθισμα κι εκείνος προσπαθεί να κάνει οπτική επαφή με εμάς που είμαστε τυφλοί. Οπότε όταν κοιτάνε τον σκύλο 50 άτομα στο μετρό ή στο σούπερ μάρκετ, εκείνος θα το "χάσει". Επίσης, δεν πρέπει να τον χαϊδεύουμε ή να τον ταΐζουμε την ώρα που δουλεύει.» 

Σε μια κοινωνία, λοιπόν, που συνεχώς αλλάζει και εξελίσσεται, μαθαίνουμε όχι μόνο να σκεφτόμαστε, αλλά και να δρούμε συμπεριληπτικά. Μαθαίνουμε τη σημασία της καινοτομίας και της εξέλιξης της τεχνολογίας και ανακαλύπτουμε, εξελισσόμαστε και προχωράμε όλοι μαζί σε ένα καλύτερο μέλλον.

Μάθετε περισσότερα για την Ένωση Εταιρειών Κινητής Τηλεφωνίας εδώ.