Με πάθος και επιμονή, τίποτα δεν είναι αδύνατο
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, η Στέλλα Σμαραγδή, ο Νάσος Γκαβέλας, ο Αντώνης Τσαπατάκης και ο Στέλιος Μαλακόπουλος μιλούν για το δικό τους αδύνατο που έκαναν δυνατό
ADVERTORIAL
Πίσω από κάθε αθλητή με αναπηρία υπάρχει πάντα μια προσωπική ιστορία που οδηγείται από την ανεξάντλητη θέληση. Μια διαδρομή, που μπορεί να ξεκίνησε από μια εκ γενετής αναπηρία, ένα ατύχημα ή μια νόσο που άλλαξε τη ζωή τους, αλλά οι ίδιοι δεν επέτρεψαν ποτέ να σταθεί εμπόδιο.
Και οι ιστορίες τους μας υπενθυμίζουν με τον καλύτερο τρόπο ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αυτό που χρειάζεται είναι επιμονή, πίστη και άνθρωποι που σε στηρίζουν. Κι αυτό, ακριβώς, είναι που κάνει ακόμη πιο σπουδαίες τις πρωτοβουλίες σαν το «Start Your Impossible» της Toyota, αλλά και τη στρατηγική της «Let's go beyond» που στηρίζει τη δημιουργία μιας πιο βιώσιμης κοινωνίας, η οποία επιτρέπει σε όλους να ζουν την πρόκληση του δικού τους «αδύνατου».
Γιατί η Toyota πιστεύει ακράδαντα ότι όταν μπορείς να κινείσαι ελεύθερα, τα πάντα είναι δυνατά, γι' αυτό επιδιώκει συνεχώς να εμπνέει τους ανθρώπους αλλά και την ομάδα αθλητών της να προχωράνε μπροστά – πέρα από τη δική τους γραμμή τερματισμού, πέρα από το δικό τους αδύνατο. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να βλέπει αθλητές της, όπως η Στέλλα Σμαραγδή, ο Νάσος Γκαβέλας, ο Αντώνης Τσαπατάκης και ο Στέλιος Μαλακόπουλος να πραγματοποιούν τα όνειρά τους, όσες ανηφόρες, απότομες στροφές και τρωτά σημεία κι αν είχε η διαδρομή τους.
Σημασία έχει μόνο πως συνέχισαν μπροστά. Και σήμερα, 3 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, μοιράζονται μαζί μας τις δικές τους εμπνευστικές διαδρομές!
Στέλλα Σμαραγδή: «Η επιμονή και η πίστη μου με οδήγησαν να κάνω το αδύνατο -δυνατό»
Η Στέλλα Σμαραγδή γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου 1995 με μαιευτική παράλυση στο δεξί της χέρι. Ωστόσο, αυτό δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στο να διεκδικήσει μεγαλώνοντας, όλα όσα ονειρεύτηκε, φτάνοντας σήμερα να είναι Ελληνίδα Παραολυμπιονίκης στίβου, στους αγώνες δρόμων ταχύτητας και το άλμα εις μήκος ενώ ήδη προετοιμάζεται και για τους Παραολυμπιακούς του 2024. Ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό σε ηλικία 10 ετών κι έκτοτε η πορεία είναι μόνο ανοδική: 3 Παραολυμπιάδες (Λονδίνο 2012, Ρίο 2016, Τόκιο 2021), 5 Παγκόσμια και 4 Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, στα οποία κατέκτησε τρία μετάλλια, ενώ κατέχει και το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις τριπλούν κατηγορίας F47.
Κι αν υπάρχει κάτι που έμαθε από τις προκλήσεις της ζωής της, είναι πως με το μυαλό μας οφείλουμε να ψάχνουμε λύσεις κι όχι εμπόδια, γι' αυτό μόνο όταν το ξεκλειδώσουμε μπορούμε να κάνουμε το αδύνατο - δυνατό.
— Έχεις πει ότι θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό, επειδή γεννήθηκες με την αναπηρία σου, οπότε έμαθες να λειτουργείς με αυτή. Υπήρξε στιγμή που σε λύγισε;
Γεννήθηκα με μαιευτική παράλυση στο δεξί μου χέρι και μεγάλωσα μαθαίνοντας να λειτουργώ διαφορετικά. Για εμένα, η καθημερινότητά μου ήταν μια πρόκληση ώστε να εμπνέομαι και να βρίσκω εναλλακτικούς τρόπους να κάνω πράγματα με ένα χέρι. Το αντιμετώπιζα πάντα σαν παιχνίδι και σαν ευκαιρία να εξελίσσομαι.
— Ξεκίνησες τον αθλητισμό σε ηλικία 10 ετών. Τι σε ώθησε να το κάνεις και πώς επέλεξες τα αθλήματα που θα ασχοληθείς;
Ήμουν ανήσυχο πνεύμα και υπερκινητικό παιδί. Στο σχολείο έτρεχα, έβαζα κόντρες και ήμουν ανταγωνιστική. Έκανα ταυτόχρονα χάντμπολ και στίβο αλλά κατέληξα πως θέλω το ατομικό άθλημα για να στηρίζομαι αποκλειστικά σε μένα. Επιπλέον ο στίβος έχει τη δυνατότητα να σε δοκιμάσει σε διάφορα αγωνίσματα μέχρι να βρεις αυτό που θες. Προσωπικά, κατέληξα αρκετά νωρίς στο άλμα εις μήκος και τα 100μ.
— Ποιες προκλήσεις αντιμετώπισες και ξεπέρασες προκειμένου να κάνεις το δικό σου αδύνατο-δυνατό και να φτάσεις τόσο ψηλά;
Τον Ιούλιο του 2020 έσπασα την περόνη μου και υποβλήθηκα σε χειρουργική επέμβαση όπου μου τοποθέτησαν μια λάμα με 8 βίδες. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο κατάφερα να επανέλθω και να προκριθώ στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2021. Ήταν η πιο δύσκολη και ταυτόχρονα επιτυχημένη χρονιά της αθλητικής μου καριέρας. Υπήρχε καθημερινός πόνος αλλά η επιμονή και η πίστη μου με οδήγησαν να κάνω το αδύνατο -δυνατό.
— Πώς νιώθεις όταν κατακτάς ένα μετάλλιο;
Νιώθω ευλογημένη κάθε φορά που κοιτάω τα τρία πανευρωπαϊκά μετάλλια που έχω κατακτήσει. Αντλώ δύναμη και κίνητρο για να συνεχίζω να διεκδικώ ένα μετάλλιο. Η αίσθηση που είχα σε κάθε απονομή ήταν ανατριχίλα και συγκίνηση. Η επιβράβευση της καθημερινής υπερπροσπάθειας και η καταπόνηση εκείνη την στιγμή μετατρέπεται σε μια γλυκιά ικανοποίηση.
Νάσος Γκαβέλας: «Το αδύνατο είναι δημιούργημα του μυαλού, όλα γίνονται δυνατά μέσα από την καρδιά και τις πράξεις»
Ο Νάσος Γκαβέλας γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1999 και μια δεκαετία αργότερα παρουσιάστηκε η γονιδιακή νόσος του Stargardt, που σταδιακά προκάλεσε τη μείωση της όρασής του. Από πάντα ονειρευόταν, όμως, να γίνει ένας επιτυχημένος αθλητής. Το κατάφερε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2018, όταν στα 19 του κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο (στα 100 μέτρα) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ΑμΕΑ του Βερολίνου κι από τότε δεν έχει σταματήσει- ούτε σκοπεύει. Τρία χρόνια και τέσσερις συμμετοχές σε διεθνείς αγώνες μετά, κατέκτησε μαζί με τον συνοδό – οδηγό του, Σωτήρη Γκαραγκάνη, το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, πετυχαίνοντας παράλληλα το νέο παγκόσμιο ρεκόρ (10.82’’) στα 100μ. στην κατηγορία Τ11.
Όσο για τον επόμενο στόχο, φυσικά οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, το 2024. Γιατί για τον Νάσο, ο δρόμος οδηγεί μόνο μπροστά. Γι' αυτό η συμβουλή σε όσους βλέπουν μόνο εμπόδια για την επίτευξη των στόχων τους είναι: “Να κλείνεις τα μάτια και να ακολουθείς την καρδιά σου”.
— Μια κληρονομική νόσος -του Stargardt- σού άλλαξε τη ζωή όταν ήσουν μόλις 10 ετών. Πώς το διαχειρίστηκες τότε;
Τότε ήμουν ακόμα στο δημοτικό και δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία. Άλλωστε η όραση άρχισε να χάνεται σταδιακά. Χάρη στην οικογένειά μου, δεν σκέφτηκα ποτέ στην πορεία ότι η απώλεια όρασης θα αλλάξει ριζικά τη ζωή μου, αλλά μόνο ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσω να πραγματοποιήσω τις επιθυμίες και τα όνειρά μου. Έμαθα να προσαρμόζομαι στις νέες συνθήκες και δουλεύοντας σκληρά και κάνοντας αυτό που αγαπώ, προσπερνούσα τα εμπόδια μπροστά μου.
— Ποιες είναι οι σημαντικότερες δυσκολίες και προκλήσεις για έναν άνθρωπο που αγωνίζεται στους Παραολυμπιακούς;
Ο πρωταθλητισμός από μόνος του δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς απαιτεί πειθαρχία και θυσίες. Ως αθλητής του Παραολυμπισμού, θεωρώ ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε δεν διαφέρουν πολύ από όλων των ατόμων με αναπηρία. Προσωπικά, δυσκολίες που εμφανίζονται καθημερινά είναι η μετακίνηση για το προπονητικό κέντρο και για τους αγώνες που διεξάγονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ή η απουσία προσβασιμότητας στις προπονητικές εγκαταστάσεις.
— Ποιος είναι ο επόμενος στόχος που έχεις θέσει και θα κάνεις το αδύνατο-δυνατό για να τον κατακτήσεις; Η Toyota πώς σε έχει βοηθήσει σε όλο αυτό;
Αυτή τη στιγμή ο στόχος είναι ένας και ονομάζεται Παρίσι 2024! Οι μήνες που ακολουθούν είναι γεμάτοι από προπονήσεις και προετοιμασία για τους Παραολυμπιακούς. Χαίρομαι πολύ που έχω στο πλευρό μου την πολύτιμη βοήθεια της Toyota για τις μετακινήσεις μου. Όλες οι προσπάθειες και οι θυσίες της τελευταίας τριετίας κορυφώνονται για να ξεπεράσω τον εαυτό μου.
— Τι θα έλεγες σε κάποιον με αναπηρία όπως η δική σου, που μπορεί να θεωρεί ότι θα τον εμποδίσει να κάνει αυτό που ονειρεύεται;
Υπάρχουν φορές που το να μην βλέπεις σε κουράζει, σε απογοητεύει και νιώθεις ότι είναι αδύνατο να κάνεις απλά πράγματα, πόσο μάλλον δυσκολότερα και σημαντικότερα. Όμως, μην ξεχνάς ότι δυσκολίες και εμπόδια υπάρχουν πάντα και για όλους. Είναι δική μας επιλογή αν θα τους δώσουμε τη δύναμη να μας νικήσουν ή να τα αντιμετωπίσουμε και να μας πάνε μπροστά, κάνοντας αυτό που αγαπάμε. Γιατί το αδύνατο είναι δημιούργημα του μυαλού μας, αλλά όλα γίνονται δυνατά μέσα από την καρδιά και τις πράξεις μας.
Αντώνης Τσαπατάκης: «Να αγαπάμε τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε τους άλλους»
Ο Αντώνης Τσαπατάκης γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1988 και είναι Παραολυμπιονίκης στο άθλημα της κολύμβησης. Τον Δεκέμβριο του 2006, λίγο έξω από την πισίνα όπου είχε περάσει τη μισή ζωή του, έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του λόγω υπερβολικής ταχύτητας, με αποτέλεσμα την παράλυση των κάτω άκρων. Σε λιγότερο από 9 μήνες μετά το ατύχημα, ξαναγύρισε στην πισίνα και, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, αυτό που τον οδήγησε πίσω στο κολύμπι ήταν η ανάγκη του για ανεξαρτησία.
Έκτοτε δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για να επιτύχει τους στόχους του, κερδίζοντας πολλούς τίτλους και κατακτώντας ρεκόρ σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ενώ είναι επίσης ένας από τους πιο κοινωνικά δραστήριους αθλητές της χώρας. Γιατί αν υπάρχει ένα μήνυμα που θέλει να περάσει, είναι πως με θέληση, πίστη στις δυνατότητες όλων, προσπάθεια και αγάπη, όλα είναι δυνατά.
— Ποια είναι αυτά που δυσκολεύουν την καθημερινότητά σου; Πόσο εύκολο είναι, για παράδειγμα, να κινηθείς με ένα αυτοκίνητο;
Αυτά που δυσκολεύουν την καθημερινότητα μου δεν είναι αλλά από τα εμπόδια που βάζουν οι νοοτροπίες. Αυτές τις αντιλήψεις που θέλουν να πιστεύουν στο ατομικό και όχι στο συλλογικό. Όλα τα εμπόδια του νου και τα υλικά εμπόδια όπως (αυτοκίνητα παράνομα παρκαρισμένα, έλλειψη ραμπών, παρκάρισμα σε θέσεις αναπήρων κτλ) στις μέρες μας! Με την ευκαιρία της ερώτησης, παρόλα αυτά, αυτό που ίσως αρκετός κόσμος δεν ξέρει είναι ότι με ειδικές τροποποιήσεις που μπορούν να γίνουν επάνω στο αυτοκίνητο, η οδήγηση μπορεί να είναι εξίσου προσβάσιμη ακόμα και από ανθρώπους με αναπηρία στα κάτω άκρα. Κάτι που παρουσιάζω σε συνεργασία με Toyota Ελλάς με βίντεο που δημοσιεύουμε στους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης μας. Αυτό σίγουρα έχει κάνει τη μετακίνησή μου πιο άμεση και ευέλικτη.
— Οι μεγάλες αθλητικές επιτυχίες σου ήρθαν μετά το ατύχημα. Πώς ξεπέρασες τις δυσκολίες για να κάνεις το δικό σου αδύνατο-δυνατό;
Με την συλλογικότητα! Όπως με ότι έχω πετύχει στην ζωή μου, έτσι και με τη βοήθεια των προπονητών, γυμναστών και γιατρών προχωράω δυνατότερος κάθε φορά. Είναι ένα στοιχείο που έχει εκλείψει απ’ τη ζωή μας και κάθε μέρα τείνουμε να το ξεχνάμε όλο και περισσότερο. Ελπίζω οι άνθρωποι στο μέλλον να καταλάβουν τη σημασία της κοινότητας και τη δύναμη αυτής μέσα από την αλληλεγγύη.
— Πώς η υποστήριξη της Toyota έχει συμβάλει σε αυτή τη διαδρομή;
Το να είσαι αθλητής στη ομάδα των αθλητών που στηρίζει η εταιρία, σου προσφέρει οφέλη σε πολλά επίπεδα. Κάποιο που θα καταλάβει κάποιος που με βλέπει στον δρόμο, είναι το Toyota C-HR που μου έχει παραχωρήσει η εταιρεία για τις μετακινήσεις μου. Όπως επίσης σε προσωπικό επίπεδο μου έχει ανοίξει τις πόρτες για όποια σκέψη έχω σχετικά με δράσεις που αφορούν στο αυτοκίνητο αλλά και την προσβασιμότητα των ανθρώπων με αναπηρία.
— Κι άλλοι άνθρωποι είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο όπως εσύ, αλλά δεν συμμερίζονται την ίδια αισιοδοξία για τη ζωή. Τι θα τους συμβούλευες;
Να προσπαθήσουν συλλογικά με πρώτο τον εαυτό τους και σύμμαχο εκείνους που τους αγαπούν. Να μην ξεχνούν τη δύναμη της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και της κοινότητας. Όπως και να μην ξεχνάμε ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε όταν ξυπνάμε το πρωί είναι να αγαπάμε φυσικά τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε τους άλλους. Τέλος να προσπαθήσουμε να ελευθερωθούμε από τις αντιλήψεις που μας κρατάνε δέσμιους με χέρια σταυρωμένα.
Στέλιος Μαλακόπουλος: «Θα συμβούλευα κάθε παιδί να μη σταματήσει ποτέ να κυνηγάει τα όνειρα του»
Ο Στέλιος Μαλακόπουλος γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1996 και ένα τροχαίο ατύχημα τον Αύγουστο του 2015 έμελλε να αλλάξει για πάντα τη ζωή του, καθώς είχε αποτέλεσμα να χάσει και τα δύο του πόδια. Ωστόσο, μετά από μια μακρά περίοδο αποκατάστασης κατάφερε να σταθεί ξανά όρθιος και από το 2017 άρχισε να γυμνάζεται ως αθλητής στίβου σε Παραολυμπιακό επίπεδο, με τη βοήθεια αθλητικών τεχνητών μελών. Αποκορύφωμα της προσπάθειάς του αποτέλεσε η συμμετοχή του στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, όπου κατέκτησε την 4η θέση στο άλμα εις μήκος μεικτών κατηγοριών, καθώς και η επίτευξη του παγκόσμιου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος κατηγορίας T62 με επίδοση 7,04 μέτρα.
Πιστεύει ακράδαντα ότι όταν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα όρια μας μια φορά, αυτά παύουν να υπάρχουν. Η σκληρή δουλειά και η αγάπη για αυτό που κάνεις μπορούν να κάνουν το αδύνατο-δυνατό.
— Μετά το ατύχημά σου, πόσο γρήγορα κατάφερες να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα της ζωής σου;
Το ατύχημα ήρθε ξαφνικά στην ενηλικίωση μου. Στην αρχή χρειάστηκα χρόνο για να το επεξεργαστώ. Χρειάστηκα χρόνο για να μπορέσω να φτιάξω ένα νέο πλάνο που θα προσπαθούσα να ακολουθήσω. Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να εστιάσω και να αναλωθώ σε αυτό που έχασα. Ίσως για αυτό και δεν αναρωτήθηκα ποτέ, γιατί κάτι τέτοιο συνέβη σε εμένα. Αντιθέτως, επέλεξα να αγκαλιάσω την αλλαγή και να συνεχίσω να ονειρεύομαι. Έμεινα για τρεις μήνες καθηλωμένος στο κρεβάτι μέχρι να κλείσουν τα τραύματα στα πόδια μου. Ήταν μια περίοδος που είχα αρκετό χρόνο για να σκεφτώ και να αναθεωρήσω πολλά πράγματα για τη ζωή.
— Τι σημαίνουν για σένα οι μεγάλες αθλητικές διακρίσεις σου και πώς η υποστήριξη της Toyota έχει συμβάλει σε αυτή τη διαδρομή;
Η αίσθηση του να βελτιώνομαι και να προοδεύω σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής μου, σημαίνει πολλά για εμένα. Οι διακρίσεις από μόνες τους, θεωρώ πως απλά αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες που έχουν γίνει και αποτελούν την επιβράβευση αυτών. Η στήριξη της Toyota και η εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό μου με γεμίζει αισιοδοξία, υπερηφάνεια και μου επιτρέπει να ξεπερνώ κάθε εμπόδιο που εμφανίζεται στη πορεία μου τα τελευταία χρόνια. Δε γίνεται να μην αναφέρω τη σημαντική συμβολή της εταιρείας στην καριέρα μου, καθώς μου παρείχε τη δυνατότητα να κατασκευάσω νέα τεχνητά μέλη, μετά από ένα ατύχημα που είχα, δίνοντάς μου κίνητρο να συνεχίσω δυνατότερος και πιο ανταγωνιστικός από ποτέ.
— Ποιος είναι ο επόμενος στόχος που έχεις βάλει και θα κάνεις το αδύνατο-δυνατό για να τον πετύχεις;
Έχω θέσει πολλούς στόχους στη ζωή μου. Έχω θέσει έναν στόχο ζωής, έναν στόχο για κάθε χρόνο, για κάθε μήνα, για κάθε βδομάδα, για κάθε μέρα. Ο επόμενος «μεγάλος» στόχος μου είναι οι Παραολυμπιακοί Αγώνες το Σεπτέμβριο του 2024. Γνωρίζω όμως πως για να προσπαθήσω να τον πετύχω, θα πρέπει να έρθω πρώτα αντιμέτωπος με χιλιάδες καθημερινούς.
— Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που έχει κάποια αναπηρία;
Θα συμβούλευα κάθε παιδί γενικότερα, να μη σταματήσει ποτέ να κυνηγάει τα όνειρα του. Όποιο και αν είναι το όνειρο του, να το προστατεύει και να μην επιτρέψει ποτέ σε κανέναν να υποτιμήσει τις δυνατότητες του.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
GOOD LIVING
