Στο πασχαλινό τραπέζι υπάρχει χώρος για όλους
Γιατί είναι το μοναδικό τραπέζι του χρόνου που ανοίγει και ανοίγεται.
ADVERTORIAL
Είναι εκείνο το τραπέζι που προσκαλεί χωρίς επισημότητες, αλλά και που φροντίζει χωρίς τους απαραίτητους τυπικούς δεσμούς. Ο Ανδρέας δεν κατεβαίνει συχνά στο χωριό. Η ζωή στην Αθήνα, με τις υποχρεώσεις, τα deadlines και τους φίλους που είναι πια οικογένεια, δεν του αφήνει πολλά περιθώρια για αναχωρήσεις. Όμως φέτος, το Πάσχα είναι αλλιώς. Όπως και κάθε Πάσχα. Φτάνοντας στο πατρικό, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο με εκείνο το παιδικό χαμόγελο της ανυπομονησίας. Μια γνώριμη μυρωδιά σκεπάζει την ατμόσφαιρα. Μανόλιες που ανθίζουν στις μικρές αυλές των γειτόνων, τσουρέκια που ψήνονται στον μοναδικό φούρνο της περιοχής, κι εκείνη η πρώτη, καθαρή μυρωδιά της άνοιξης. Στο σπίτι, η μαμά Καλλιόπη, πλέει σε πελάγη ευτυχίας (για την άφιξη του γιου της), αλλά και άγχους με την κουζίνα της να βρίσκεται σε πλήρη δημιουργική αναστάτωση.
Το καλωσόρισμα θερμό και γνώριμο, αφήνει μια λαδιά από τα ζεστά χέρια της μαμάς στο μπλουζάκι του Ανδρέα. «Έτοιμη για τα ψώνια;», την ρωτά, γνωρίζοντας καλά πως τον περιμένει πως και πως για το κοινό τους έθιμο. Στα Lidl της κοντινής πόλης, η λίστα βρίσκει πάντα το πιο άμεσο, εύκολο και budget-friendly συμπλήρωμά της. Κρασί, φρέσκες σαλάτες, αυγά για το παραδοσιακό βάψιμο, φρούτα εποχής, γλυκά κάθε λογής, αλλά και μερικές επιπλέον σοκολατένιες εκπλήξεις για τα παιδιά της γειτονιάς που θα περάσουν δυο και τρεις φορές από το σπίτι. «Θα τα φάνε τα παιδιά της Αλεξάνδρας, από απέναντι. Θα ‘ρθει με τα δίδυμα. Είναι μόνη φέτος», τον ενημερώνει για τα κανονίσματα. «Κι ο κύριος Αντώνης;» ρωτάει εκείνος. «Τον κάλεσα κι αυτόν. Δεν του κάνει καρδιά να φύγει φέτος από το χωριό».
Το τραπέζι μεγαλώνει. Πρακτικά και νοητά. Και η λίστα απλώνει, χωρίς να ξεφεύγει από τα επιτρεπτά όρια που -ούτως ή άλλως- σήμερα και κάθε μέρα δεν χωράνε επιπλέον «αυξήσεις». Σημασία έχει ότι όλοι θα έχουν από κάτι στο πιάτο τους, αλλά και κάποιον απέναντι για να τσουγκρίσουν το ποτήρι, αλλά και το αυγό τους!
Στα Lidl, η μαγειρική αγάπη της κυρίας Καλλιόπης γίνεται πιο πλούσια, χωρίς να κοστίζει περισσότερο. Και μαζί της, μεγαλώνει και η παρέα. Έτσι είναι τα γεύματα αγάπης. Μερίδες που ετοιμάζονται «για τον δρόμο», πιάτα που προορίζονται για εκείνους που δεν θα μαγειρέψουν φέτος, προσκλήσεις που ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού σε όσους χρειάζονται απλώς συντροφιά. Είναι αυτή η αθόρυβη, αλλά ουσιαστική διάθεση για μοίρασμα που κάνει το πασχαλινό τραπέζι μεγαλύτερο. Και καλύτερο από κάθε άλλο. Με το που γυρίζουν στο σπίτι, ο καθένας πιάνεται με κάτι μαγειρικό.
Ακόμη και ο Ανδρέας, που στην Αθήνα, έχει την κουζίνα του άθικτη. Η μεγάλη μέρα φτάνει φωτεινή και μυρωδάτη. Πάσχα! Η αυλή γεμίζει κόσμο. Ο κύριος Αντώνης φοράει την καλή του γραβάτα. Η Αλεξάνδρα κρατά στα χέρια της ένα χειροποίητο κέικ και ο μικρός Γιωργάκης λέει ντροπαλά το πρώτο ανέκδοτο της ζωής του. Όλοι ξεσπούν σε γέλια. Κανείς δεν νιώθει «φιλοξενούμενος». Γιατί κάθε γεύμα αγάπης αξίζει να έχει όλο και περισσότερους καλεσμένους. Και δεν χρειάζεται πολλά. Μόνο καλή πρόθεση και τα σωστά υλικά.
Και η αλήθεια είναι ότι τα Lidl βοηθούν για να στρωθούν τέτοια τραπέζια και αλλού — όχι απαραίτητα σε σπίτια και αυλές, αλλά σε χώρους όπου η ανάγκη για παρέα είναι πιο ηχηρή από κάθε ευχή. Δεν είναι τυχαίο που στα πασχαλινά τραπέζια προστίθεται πάντα εκείνη η επιπλέον ξύλινη τάβλα για να χωρέσει περισσότερους. Είναι εκείνη η εποχή που η μέρα μεγαλώνει, οι πόρτες μένουν μισάνοιχτες και το φαγητό μετριέται σε χαμόγελα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Το Πάσχα δεν χάνεται. Και ο Ανδρέας το ξέρει καλά. Είναι η γιορτή της απλότητας. Του κοντομάνικου και της πρώτης ηλιοθεραπείας. Του φαγητού χωρίς τύψεις και τυπικότητες. Της απόλαυσης «με τα χέρια». Είναι η γιορτή του «απ' όλα», γιατί όλα (και όλοι) έχουν θέση σε αυτή την πανηγυρική στιγμή της άνοιξης. Και όσο περισσότερο ανοίγουμε τις καρδιές μας και τα τραπέζια μας, τόσο περισσότερα «απ' όλα» χωράνε στη ζωή μας. Άλλωστε το πιο ωραίο τραπέζι θα είναι αυτό που έχει χώρο για έναν ακόμα.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
