Γιόγκα: Κι όμως, κάνεις τη «στάση του παιδιού» λάθος

Πρόκειται για ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κανείς στην αρχική του επαφή με τη γιόγκα: Αυτή η στάση είναι, φαινομενικά, η πιο απλή και εύκολη και εκείνη στην οποία μπορεί κάθε ασκούμενος, αυτοβούλως, να μπει κάθε φορά που χρειάζεται ένα διάλειμμα.

Ο λόγος για την περίφημη «στάση του παιδιού». Ο τρόπος να την κάνεις είναι πολύ απλός: κάθεσαι στα γόνατα, χαμηλώνεις τον κορμό μέχρι να αγγίξει το μέτωπό σου το πάτωμα, τεντώνεις τα χέρια μπροστά από το κεφάλι και χαμηλώνεις τη λεκάνη μέχρι οι γλουτοί να ακουμπήσουν τις φτέρνες. 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Danielle / Silver Lining Yoga (@danielle_radulski) στις 25 Ιαν, 2019 στις 7:59 πμ PST

Απλή και ξεκούραστη, σωστά; Δεν είναι έτσι για όλους όμως αφού το να αγγίξουν, τελικά, οι γλουτοί τις φτέρνες απαιτεί μεγάλη ευλυγισία στα ισχία και τη μέση.

Αν, λοιπόν, κάθε φορά που κάθεσαι στη στάση του παιδιού νιώθεις πως γεμίζεις ένταση, το κάνεις «λάθος».

Ο βασικότερος λόγος ύπαρξης της, άλλωστε, είναι να σου επιτρέψει να ξεκουράσεις την αναπνοή σου, να έρθεις ξανά σε επαφή με το σώμα σου και να ενισχύσεις την ενδοσκόπηση που σου χαρίζει κάθε πρακτική στη γιόγκα. Η ένταση λειτουργεί αντίστροφα σε όλα αυτά.

Το πιο σημαντικό tip που οφείλεις να έχεις στο μυαλό σου για να κάνεις σωστά τη στάση του παιδιού είναι το εξής: μην πιέζεσαι.

Αν οι γλουτοί σου δεν κατεβαίνουν μέχρι τις φτέρνες σου, άσ' τους να αιωρούνται άνετα πάνω από αυτές.

Βρες τη θέση που νιώθεις πιο αναπαυτικά και επικεντρώσου στην αίσθηση ότι αγκαλιάζεις το σώμα σου, όπως ακριβώς έκανες κάποτε σαν έμβρυο στη μήτρα. 

Σταδιακά, με συχνή πρακτική, τα ισχία ανοίγουν, η μέση γίνεται πιο εύκαμπτη, οι γάμπες πιο εύπλαστες και έτσι θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο βαθιά.

Αν, όπως κι αν κάτσεις, η στάση του παιδιού σού φέρνει έντονη δυσφορία, δοκίμασε να ξαπλώσεις στο πάτωμα και να αγκαλιάσεις τα γόνατα στο στήθος σου, χωρίς και πάλι να τα πιέζεις.

Το πρώτο και πιο σημαντικό μάθημα της γιόγκα, άλλωστε, είναι να μάθεις να βρίσκεις τι είναι αυτό που κάνει το σώμα και το πνεύμα σου χαρούμενο σήμερα και να του το προσφέρεις – μαζί, βέβαια, με ευκαιρίες για εξέλιξη (στην πρακτική σου και στη ζωή).