Αγορά

Η φθηνή μαζική παραγωγή ενδυμάτων μπορεί να έντυσε τους fashionistas (και όχι μόνο) του προηγούμενου αιώνα, αλλά πλέον έχει αποκτήσει «πράσινους» επικριτές. • Καλή και ωραία, λοιπόν, η «ηθική μόδα» («ethical fashion») με τα οικολογικά υλικά και υφάσματα και έννοιες όπως «ανακύκλωση» και «επαναχρησιμοποίηση» που εισήγαγε στις καταναλωτικές μας συνήθειες, όμως πολλοί μιλούν ήδη για ένα «πράσινο ξέπλυμα» («green wash»), καθώς όλο και πληθαίνουν τα brands που εκμεταλλεύονται την οικολογική ευαισθησία χωρίς στην ουσία να κάνουν τίποτα. Δημιουργούνται απλά εντυπώσεις όταν ετικέτες που επί σειρά ετών ρυπαίνουν το περιβάλλον με τοξικά απόβλητα οργανώνουν δεντροφυτεύσεις και άλλες που κατηγορούνται για τις καταστροφές στα δάση του Αμαζονίου προβάλλουν τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στις εγκαταστάσεις τους. • Ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα είναι η ανθρώπινη εκμετάλλευση και σε πολλές περιπτώσεις η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας. Η παροχή ασφάλειας και μισθού που ξεπερνά τις ανάγκες επιβίωσης είναι συνήθως ένα θέμα εκτός συζήτησης. Το αγγλικό κίνημα Labour behind the label (labourbehindthelabel.org) που υποστηρίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες ενδυμάτων σε όλο τον κόσμο έχει αναρτήσει μια λίστα με τις πιο διάσημες βρετανικές μάρκες, όπως οι Burberry, Clarks, Marks and Spencer και άλλες πολλές. Η λίστα ονομάζεται «Καθαρίστε τη μόδα» («Clean up fashion») και αναφέρει στοιχεία και δράσεις της εκάστοτε εταιρείας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. • Το Τreehugger (treehugger.com) είναι ένα site με θέματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος με μεγάλη επισκεψιμότητα (έχει πάνω από τρία εκατομμύρια επισκέπτες τον μήνα). Εδώ, η μόδα συνυπάρχει με την πολιτική, την επιχειρηματικότητα, την αρχιτεκτονική, τον πολιτισμό, την επιστήμη αλλά και την υγεία και τη διατροφή. Στη στήλη της μόδας, όμως, πάντα βρίσκω τις πιο ενδιαφέρουσες ειδήσεις. • Όπως το κίνημα Slow Food, που ήθελε να καταγγείλει την ομογενοποίηση της γεύσης που επιτυγχάνεται στα φαστ-φουντ, έτσι και το Slow Wear αφορά την επιστροφή στις βασικές αξίες, επιλέγοντας την ποιότητα και όχι τη φτηνή ευκολία. Παρότι η «ηθική μόδα», που δίνει μεγάλη σημασία στις συνθήκες κατασκευής, παραμένει προνόμιο των ολίγων, η ζήτηση για τέτοια προϊόντα σημειώνει κατακόρυφη άνοδο. Από τις πρώτες οικολογικές ετικέτες, η μάρκα Komodo, που ιδρύθηκε πριν από δύο δεκαετίες από Βρετανό τουρίστα με έρωτα για την Ασία, αποφέρει σήμερα στον ιδρυτή της ετήσια έσοδα δύο εκατομμυρίων ευρώ από ρούχα που κατασκευάζονται από καλά αμειβόμενους εργάτες σε Κατμαντού και Μπαλί. • Εγκαινιάστηκε στον χώρο του Πωλητηρίου του Μουσείου Μπενάκη στο Κτίριο της οδού Πειραιώς ένας κύκλος εκθέσεων Ελλήνων και ξένων δημιουργών, πρωτοπόρων στις εφαρμοσμένες τέχνες, με τίτλο «Αναζητήσεις στην ύλη». Η πρώτη καλλιτέχνις που παρουσιάζεται είναι η Γεωργία Γκρεμούτη, η οποία επιχειρεί μια γλυπτική μεταμόρφωση. Η σειρά της τιτλοφορείται «Αλλαγή Ταυτότητας» και με τη χρήση ευτελών υλικών που μεταμορφώνονται από την ίδια έχει ως αφετηρία ένα αντικείμενο-σύμβολο του σημερινού καταναλωτικού τρόπου ζωής: τη χάρτινη τσάντα μίας χρήσης, ένα αντικείμενο καθημερινό και φτηνό, που μετά τη χρήση η ανακύκλωσή του αποτελεί ίσως την καλύτερη κατάληξη.