Εμπνευσμένος από την ταινία Rear Window του Χίτσκοκ ο Αμερικανός σκηνοθέτης και καλλιτέχνης Jason Allen Lee υιοθετεί και χρησιμοποιεί μεταφορικά την πράξη της παρακολούθησης στην ταινία του.
Ο Lee εκθέτει τους τρόπους με τους οποίους παρακολουθούμε ασταμάτητα και παθητικά άγνωστους, στα smartphones και στον υπολογιστή μας, ακριβώς όπως μας παρακολουθούν και άλλοι.
Τα παράθυρα που βλέπουμε στην ταινία αντικατοπτρίζουν τα παράθυρα που κρατάμε στα χέρια μας, τα οποία μας τραβούν σε έναν κόσμο απεριόριστης, επαναλαμβανόμενης και αμοιβαίας παρακολούθησης, ακόμα κι όταν είμαστε χαμένοι στο ευρύτερο κοινό.
Ο καλλιτέχνης από το Μέμφις εξηγεί: «Υπάρχει κάτι τρομερά κινηματογραφικό με τα παράθυρα, που τραβούν το μάτι μέσα από τις σκοτεινές προσόψεις των κτιρίων. Ένα ανοιχτό παράθυρο είναι πάντα μια πρόσκληση για να κοιτάξει κανείς. Αλλά ποιος κοιτάζει; Στον ψηφιακό κόσμο η ιδιωτική ζωή μας μοιράζεται με τους άλλους και δεν γίνεται πάντα εκουσίως.
