Το Μασγίντ Αλ-Χαράμ, γνωστό και ως το Μεγάλο Τζαμί της Μέκκας, είναι το πιο ιερό μέρος στον Μουσουλμανικό κόσμο. «Στα αραβικά, το Χαράμ είναι το απαγορευμένο, το αμαρτωλό αλλά με μία μικρή αλλαγή στον τρόπο προφοράς του μπορεί να σημαίνει επίσης ιερό και άγιο», λέει ο παραγωγός και σκηνοθέτης της ταινίας, Kazim Rashid. «Αυτό που προσπαθεί η ταινία μου να εξερευνήσει είναι αυτή η αντιφατική συμβίωση του καλού και κακού, της αφοσίωση στα θεία και της εκμετάλλευσης της ελπίδας».
«Η ταινία προσπαθεί να εξερευνήσει την αντιφατική συμβίωση του καλού και του κακού».
Η αποχώρηση στο Αλ-Χαράμ ξεκίνησε ως ένα προσωπικό πρότζεκτ που προοριζόταν να καταγράψει το τελευταίο ταξίδι της 89χρονης γιαγιάς του Rashid στην πόλη της Μέκκας – την επιθυμία της να πεθάνει. Η ταραχώδης πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Σαουδική Αραβία σήμαινε ότι το διαβατήριο της δεν ήταν έτοιμο, οπότε η οικογένεια του Rashid έπρεπε να ταξιδέψει χωρίς εκείνη. «Οι προετοιμασίες της γιαγιάς μου τις εβδομάδες πριν το ταξίδι ήταν σαν ένας πνευματικός καθαρισμός» λέει ο Rashid. «Σε μια στιγμή όλα πήγαν χαμένα. Χρόνια αφοσίωσης έγιναν κομμάτια.»
Η ταινία του Rashid ταξιδεύει το κοινό μέσα στην καρδιά του Ισλάμ και έχει σκηνές με συνεχείς αντιθέσεις. Τα κοντινά πλάνα στον ιερότερο τόπο του Ισλάμ, την Κάαμπα γρήγορα διαδέχονται μακρινά πλάνα πολυτελών ξενοδοχείων που σκιάζουν τον ακρογωνιαίο λίθος της μουσουλμανικής πίστης.
Ο Rashid περιγράφει την Σαουδική Αραβία ως τον αυτουργό ενός από τους χειρότερους γεωπολιτικούς πολέμους με την «πλήρη αδιαφορία για πολιτική ζωή σε τοπικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο». Πως είναι δυνατή η συνύπαρξη μιας ταπεινής και ειρηνικής θρησκείας σε μια χώρα που προκαλεί βία στους γείτονες της ρωτάει, «Εάν η ρίζα τη θρησκείας είναι η αγάπη, γιατί η ρίζα του κακού είναι η θρησκεία»;
