Ο πάντα αινιγματικός Ντάρεν Αρονόφσκι (Requiem for a Dream -Ρέκβιεμ για Ένα Όνειρο, The Fountain - Η Πηγή της Ζωής, Black Swan-Μαύρος Κύκνος) σκηνοθετεί την υπέροχη και βραβευμένη με Όσκαρ Τζένιφερ Λόρενς και τον μοναδικό, επίσης βραβευμένο με Όσκαρ, Χαβιέ Μπαρδέμ σε μια σκοτεινή ταινία ψυχολογικού (κι όχι μόνο) τρόμου πολλαπλών αναγνώσεων.
Ένα ζευγάρι, η Μητέρα (Τζένιφερ Λόρενς) κι Εκείνος (Χαβιέ Μπαρδέμ) ζει ήρεμο κι ευτυχισμένο στο απομονωμένο, τεράστιο σπίτι του μέχρι τη στιγμή που απρόσκλητοι και παράξενοι επισκέπτες, ένας άντρας (Εντ Χάρις) και μια γυναίκα (Μισέλ Φάιφερ) κάνουν αναπάντεχα την εμφάνισή τους και ο εφιάλτης ξεκινά… Το σπίτι αρχίζει να καταρρέει, σταγόνες αίματος εμφανίζονται και οι λέξεις «Δολοφόνε!» και «Τρελός» προϊδεάζουν για μια ταινία που θα δε θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Γιατί η μητέρα αναγκάζεται να αναθεωρήσει όσα πιστεύει για την αγάπη, την αφοσίωση και τη θυσία… και το τέλος πλησιάζει.
Trivia
- Πέντε μέρες ο Ντάρεν Αρονόφσκι ήταν μόνος σε ένα άδειο σπίτι μπροστά στο πληκτρολόγιό του. Δύο χρόνια αργότερα, η ταινία, που δεν είναι εφικτό να την κατατάξει κανείς σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
- Ο υποψήφιος για Όσκαρ δημιουργός τεκμηριώνει την επιλογή του να αφηγηθεί μια τόσο σκοτεινή ιστορία… «Είναι τρελή η εποχή που ζούμε. Με τον παγκόσμιο πληθυσμό να φτάνει τα 8 δισεκατομμύρια, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά θέματα: Οικοσυστήματα καταρρέουν με ασύλληπτο ρυθμό, το μεταναστευτικό κύμα είναι ανεξέλεγκτο, μια φαινομενικά σχιζοφρενής Αμερική αρχικά συμφωνεί σε μια κλιματολογική συνθήκη για να αποσυρθεί μήνες αργότερα. Οι αντεκδικήσεις και οι ανταγωνισμοί προκαλούν πολέμους. Το μεγαλύτερο παγόβουνο στην Ανταρκτική δημιουργήθηκε από την αποκόλληση μιας τεράστιας έκτασης πάγου. Και ταυτόχρονα συμβαίνουν ακατάληπτα πράγματα: Στη Νότια Αμερική τουρίστες σκοτώνουν, βγάζοντας άπειρες selfies, σπάνια δελφινάκια που ξεβράστηκαν στην ακτή, η πολιτική έχει μετατραπεί σε άθλημα, κόσμος πεθαίνει στην πείνα, ενώ αλλού μπορούν να παραγγείλουν ό,τι θέλουν. Και μολονότι η ύπαρξή μας ως είδος είναι πλέον περισσότερο επισφαλής από ποτέ, αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. […] Κάποια από τα θέματα προέκυψαν από τα πρωτοσέλιδα που μας κατακλύζουν, άλλα από τις αλλεπάλληλες ειδοποιήσεις που λαμβάνουμε συνεχώς στα κινητά μας, κάποια από την εμπειρία του τυφώνα στην καρδιά του Μανχάταν, κάποια άλλα από την καρδιά και άλλα από το ένστικτό μου. Πρόκειται για μια συνταγή που δε θα μπορέσω να ξαναφτιάξω. Αυτό που ξέρω είναι πως πρέπει να καταναλωθεί με τη μία, σαν σφηνάκι.»
- Τρεις μήνες πρόβες σε μια απομονωμένη αποθήκη στο Μπρούκλιν, χωρίς τοίχους, με την απλή σηματοδότηση των χώρων του σπιτιού στο πάτωμα και με τα πάντα να καταγράφονται με την κάμερα. Και μετά, η κατασκευή του σπιτιού… στο Μόντρεαλ.
- Η Μητέρα: Όλα όσα διαδραματίζονται στην ταινία είναι, κυριολεκτικά, από την οπτική της μητέρας. Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις πόση αγάπη και πόσο πάθος έχει επενδύσει σε αυτό το σπιτικό. Ξανάχτισε το σπίτι του συζύγου της που είχε καεί προτού τη γνωρίσει και επειδή τον αγαπά, θέλει να φτιάξει το ιδανικό περιβάλλον για εκείνον. Εκείνος είναι ο εκπληκτικός καλλιτέχνης που επιζητά το θαυμασμό, ενώ είναι εμφανές πως τον κατατρέχει ένα εγγενές σκοτάδι. Θέλει να τον λατρεύει ο κόσμος κι εκείνη του το παρέχει πρόθυμα. Σταδιακά συνηθίζει στο θαυμασμό και την αγάπη της. Θέλει κάποιο άλλο ερέθισμα. Αυτό που πονάει σε κάθε σχέση είναι να νιώθεις ανεπαρκής. Εκείνη έχει δώσει τα πάντα στον καλλιτέχνη και αυτό δεν του είναι αρκετό.
- Μια σκοτεινή ταινία που αναπόφευκτα θα προκαλέσει σχόλια και θα ακολουθήσει τους θεατές και μετά την έξοδό τους από την αίθουσα. Άλλωστε, αν κανείς κοιτάξει βαθιά στα πιο σκοτεινά του μέρη, τότε μόνο θα μπορέσει να βρει το φως.
σχόλια