Ταυτίζομαι. Και η δική μου εμπειρία από την πρώτη μεγάλη σχέση μου, μού έχει αφήσει μόνο πικρές αναμνήσεις και μια απέχθεια, ακόμη και τόσα χρόνια μετά. Συνήθως, από τους ανθρώπους μου μένουν αυτομάτως μόνο τα καλά που μοιραστήκαμε, με εξαίρεση τη σχέση αυτή.Ίσως γιατί ενδόμυχα μέμφομαι τον εαυτό μου για τις λανθασμένες παραχωρήσεις και την αυτοθυματοποίηση που μου επέβαλα όλως εκουσίως. Άρα αυτό που κρατώ είναι ότι κανείς δεν μπορεί να μας εξαναγκάσει σε κάτι, αν δεν του το επιτρέψουμε. Δε νιώθω το παραμικρό για εκείνον τον τύπο. Κυρίως, απεχθάνομαι εκείνο τον εαυτό μου που επέτρεψα να αναδυθεί, προδίδοντας τον πυρήνα των αρχών & πεποιθήσεών μου.Το παρελθόν, ωστόσο, ανήκει μόνο στον εαυτό του. Και καλά κάνει.