Το να αγαπάει τους γονείς του, να τους νοιάζεται, να τους φροντίζει, να τους στέκεται είναι απόλυτα οκ και δεκτό. Ίσως και το γεγονός ότι λείπει μεγάλα διαστήματα στο εξωτερικό τον κάνουν πιο ευαίσθητο ή και πιο ενοχικό (νιώθει τύψεις που τους αφήνει τόσο καιρό μόνους). Όμως, όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και εδώ υπάρχουν κάποια όρια. Αν δεν μπορεί να αγαπήσει και φροντίσει επίσης την σύντροφο που έχει δίπλα του τότε ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτείς το τι προσφέρει ή μπορεί/είναι διατεθειμένος να προσφέρει αυτός ο άνθρωπος σε σένα και αν εσύ είσαι ικανοποιημένη με αυτό. Έχεις αφήσει πίσω σου βασικές επιθυμίες σου και ανάγκες για τον άνθρωπο αυτό αλλά καταλαβαίνεις και μόνη πως αυτό το τροπάρι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Κάνε του αρχικά μια ξεκάθαρη κουβέντα. ΥΓ Εγωιστικό - ξεγωιστικό - και στην συγκεκριμένη περίπτωση - εγώ θα πήγαινα διακοπές έστω και μόνη μου! Η ψυχική μας ηρεμία, γαλήνη και ξεκούραση είναι υψίστης σημασίας. Αδιαπραγμάτευτο.