Ίσως να βιώνετε μία φάση συνυφασμένη με την εφηβεία και τις έντονες ψυχικές και ορμονικές αλλαγές που αυτή συνεπάγεται. (Η φάση της εφηβείας, άλλωστε, δεν κρατάει αυστηρά μέχρι τα 19 και σε μερικούς μπορεί να παραταθεί έως και τα 21.) Ακόμα δεν έχετε βρει την ταυτότητά σας (γι' αυτό μεταβάλλεται η διάθεσή σας ή ο τρόπος αντίδρασής σας σε εξωτερικά ερεθίσματα) και δεν έχετε ανακαλύψει κάτι στο οποίο να είστε καλή (εξ ου και σας φαίνονται όλα δύσκολα). Ίσως γι' αυτό να πιστεύετε άδικα ότι "αποτύχατε."Αν δεν μπορείτε να μιλήσετε στους γονείς σας, τότε τουλάχιστον ξεκινήστε από το μικρό βήμα του να τους βοηθάτε όπου μπορείτε: δουλειές του σπιτιού, μειωμένη οικονομική επιβάρυνση, διάθεση να τους μιλάτε γενικότερα. Είναι εκπληκτικό το πόσο λίγο ζητούν σε αντάλλαγμα οι δικοί μας άνθρωποι που μας αγαπούν και έχω ακούσει πολύ κόσμο να μετανιώνει αργότερα που δεν στάθηκαν πιο εκδηλωτικοί και πιο στοργικοί απέναντί τους. Μην κάνετε το ίδιο λάθος. Κι έτσι, σταδιακά, ίσως σας βοηθήσει αυτό να βρείτε και τον εαυτό σας. Οι άνθρωποι που βγαίνουν από σπίτι όπου κυριαρχεί η αγάπη και η αρμονία, βρίσκουν τον εαυτό τους και το δρόμο τους.
