ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο ευατός μου είναι ο χειρότερος μου εχθρός.Αυτό που με κατέστρεφε, συνέχιζει να με καταστρέφει και θα με καταστρέφει για πάντα είναι ότι δεν έχω την θέληση να αλλάξω.Το ρήμα θέλω κρύβει μεγάλη δύναμη.1,5 χρόνο τώρα συζώ με την απελπισία, τη θλίψη και τον θυμό. Χρειάστηκαν λιγότερο από τέσσερις μήνες για να επέλθω σε αυτή τη κατάσταση, αλλά ο επόμενος χρόνος με σημάδεψε και με άλλαξε εντελώς.Νιώθω τρομερές τύψεις απέναντι στους δικούς μου και ας μη ξέρουν τι περνάω.Πολλές φορές πιάνω τον ευατό μου να νιώθει φοβερό θυμό και μίσος για τους άλλους και για μένα σε σημείο που να τρομάζω και νιώθω ακόμα περισσότερες τύψεις. Άλλες φορές νιώθω μια απίστευτη απάθεια για οτίδηποτε συμβαίνει γύρω μου, το οποίο επίσης με τρομάζει.Τίποτα δε θα αλλάξει από μόνο του. Μετά από τόσο καιρό το έχω συνειδητοποιήσει. Η θα κάνω κάτι ή θα γίνω χειρότερα.Εγώ όμως από ότι φαίνεται δε θέλω να κάνω/αλλάξω κάτι.Το ότι είμαι έτσι οφείλεται αποκλειστικά σε εμένα.Το να ζητήσω βοήθεια μου φαίνεται ανούσιο αφού εγώ δε θέλω να κάνω αλλαγές.Φοβάμαι την αντίδραση των δικών μου, οι οποίοι δεν έχουν περάσει και λίγα, αλλά κυρίως φοβάμαι ότι θα επέλθει η πλήρης αποτυχία από αυτή τη προσπάθεια.Όλα μου φαίνονται δύσκολα. Από το πιο απλό πράγμα ως το πιο σύνθετο.Και η σκέψη ότι θα ζω έτσι για το υπόλοιπο της ζωής μου....με τρελαίνει, με ματώνει και με κάνει να βυθίζομαι ακόμη περισσότερο στην απελπισία και να μην μιλάω. Δε ξέρω αν μπορώ να περιγράψω επακριβώς πως νιώθω όταν το σκέφτομαι.Και δεν έχω κλείσει καν τα 20.Bittersweet ε; Να κοντεύω τα 20 και να είμαι έτσι.Πριν 1,5 χρόνο ούτε που φανταζόμουν ότι θα είμαι έτσι. Όλα λάθος τελικά.