Ενα μήνυμα προς γονείς και κυρίως προς πατεράδες.Τα παιδιά και ειδικά τα κορίτσια που καμιά φορά είναι και πιο ευάλωτα, πρέπει να τα έχουμε από κοντά, να τα κοιτάμε στα τα μάτια και να επιστρατεύουμε όλη την αγάπη μας και την εμπειρία μας ώστε να διακρίνουμε εγκαίρως αν τους συμβαίνει κάτι. Ο πατέρας που έχει κορίτσια, πρέπει να είναι και να φέρεται ως ΠΑΤΕΡΑΣ. Ούτε φιλαράκος, ούτε απών. Πρέπει να είναι η αγκαλιά που τα συγχωρεί όλα, να βρίσκεται εκεί για τα πάντα και πρόθυμος να δώσει τα πάντα για να προστατέψει τα κορίτσια του από τέτοιους αλήτες. Μόνο έτσι θα εμπιστεύονται τα παιδιά και κυρίως τα κορίτσια. Πατέρας δεν είναι ούτε αυτός που κάνει χατίρια, ούτε αυτός που φωνάζει και βρίζει. Πατέρας, είναι η ήρεμη και στιβαρή δύναμη που θα χειραφετήσει τα παιδιά και θα τους δώσει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση να σταθούν στα πόδια τους και να δημιουργήσουν. Άλλοι το κάνουν ενστικτωδώς, άλλοι συνειδητά, άλλοι δυστυχώς δεν μπορούν. Επιτρέψτε μου και κάτι τελευταίο προς όλους. Ακόμα κι αν συμβεί κάτι στο παιδί σας και για κάποιο λόγο σας το κρύψει, θα πρέπει οι πατεράδες να γνωρίζουν καλά, ότι όταν η αλήθεια κάποτε φανερωθεί, θα είναι παρόντες. Τα παιδιά δε μεγαλώνουν ούτε με λεφτά, ούτε με καλά σχολεία και πανεπιστήμια, ούτε με χάδια και σαλιαρίσματα. Τα παιδιά μεγαλώνουν με αγάπη και μόνον. Δεν επιθυμούν κάτι περισσότερο από αγάπη.
