Δεν βλέπω να βγήκατε χαμένη. Κερδίσατε την ειλικρίνεια εκείνου του ανθρώπου και ό,τι καλές στιγμές ζήσατε. Ναι, είχατε την πληροφορία από την αρχή (ότι δεν ήθελε δέσμευση μαζί σας), απλώς δεν θέλατε να το δείτε από την αρχή. Πιστεύατε ότι με λίγη ακόμα υπομονή, λίγο παραπάνω πείσμα και προσπαθώντας να κάνετε και να λέτε τα σωστά πράγματα, ο άνθρωπος εκείνος ξαφνικά θα άνοιγε τα μάτια του και την καρδιά του και θα εκτιμούσε το θησαυρό που τόσο καιρό είχε δίπλα του.Όπως σχολίασε και η Ανώνυμη για τα δικά της 3 χρόνια σχέσης, δεν έχει εν τέλει και πολλή διαφορά το τι σας δηλώνει κάποιος στη σχέση. Το τελικό αποτέλεσμα μετρά. Τι κι αν σας έλεγε όμορφα λόγια (έπρεπε κάπως να κρατά το ενδιαφέρον σας ζεσταμένο), τι κι αν δήλωνε ότι δεν ήθελε σχέση (όταν, όμως, βγαίνατε ή κοιμόσαστε μαζί δεν του ήταν και άσχημα, φαντάζομαι), τι κι αν σάς έβαζε τους όρους του (θαρρείτε και με την καρδιά σας ή τα συναισθήματά σας μπορείτε να υπογράψετε συμβόλαιο), στο τέλος έτσι και αλλιώς έφυγε. Με ένα μήνυμα.Θα σας πάρει αρκετό καιρό να το χωνέψετε, κι ωστόσο πρέπει να προσπαθήσετε για το δικό σας καλό. Κάντε ό,τι μπορείτε, αρκεί να μην μεταφέρετε αυτό το συναισθηματικό βάρος στην ψυχοσωματική σας υγεία και στις μελλοντικές σας σχέσεις. Τον πρώτο καιρό θα σας είναι δύσκολο, δεν μπορώ να σας πω "σκεφτείτε θετικά, ξεκινήστε ένα χόμπυ και όλα θα πάνε καλά." Τώρα νιώθετε πιο πολλή πικρία για τον εαυτό σας, επειδή δεν τον προστατεύσατε εγκαίρως όπως έπρεπε, δεν ξέρατε πιο πριν να φεύγατε αντί να εμμένετε σε κάποιον που ποτέ δεν θα ήταν συναισθηματικά διαθέσιμος για εσάς. Το πάθημα, όμως, θα γίνει μάθημα για κάθε επόμενη φορά. Ο ρόλος σας σε μια σχέση δεν είναι μόνο να κατανοείτε και να σέβεστε τις επιθυμίες του άλλου και να υποχωρείτε συνεχώς, λοιπόν, αλλά και να βλέπετε εάν προσωπικά σάς ταιριάζουν ή μήπως κάπου χάνετε τα δικά σας στάνταρ. Εύχομαι ο χρόνος πράγματι να είναι ο καλύτερος γιατρός.