Είναι πολύ εύκολο από την άνεση του καναπέ μας να επικρίνουμε την εξομολογούμενη στο ότι δεν αντέδρασε. Χρειάζεται ενσυναίσθηση και αντιληπτική ικανότητα ότι οι άνθρωποι που βιώνουν επαναλαμβανόμενα και για μεγάλο χρονικό διάσημα βία είτε άμεσα είτε έμμεσα (ως παρατηρητές) είναι τραυματισμένοι. Η συνεχής κακοποίηση δημιουργεί τραύμα κ το τραύμα παράλυση. Εξομολογούμενη, λυπάμαι για όλα όσα βιώνεις κ εσύ κ η μητέρα σου. Θα σε ενθάρρυνα να έρθεις σε επαφή με συλλόγους κακοποιημένων γυναικών να σε καθοδηγήσουν με ασφάλεια στο πως πρέπει να δράσετε. Επίσης κοιταξε μηπως ο Δήμος προσφερει υπηρεσίες ψυχολόγου και πήγαινε είτε εσύ είτε η μητέρα σου είτε και οι δυο σας χωριστά για να μπορέσετε να ενδυναμώσετε κ να κάνετε το επόμενο βήμα. Τα βήματα σου πρέπει να είναι ασφαλή και στοχευμένα κ όχι παρορμητικά. Αξίζετε σεβασμό κ προστασία από την βία που δέχεται η ψυχή κ το σώμα σας από τον πατέρα σου. Σε παρακαλώ κάνε τα βήματα γιατί αν δεν τα κάνετε είτε μόνη σου είτε και με την μητέρα σου, τότε συναιρείτε στην δική σας κακοποίηση. Απευθύνσου στους ειδικούς για βοήθεια κ στήριξη. Να είσαι καλά🙏🏻