Δεν είναι απαραίτητο να συγχωρούμε τους πάντες και τα πάντα. Απαραίτητο είναι να συμφιλιωνόμαστε κάποια στιγμή με την κατάσταση που μας έχει πληγώσει. Με όλο το θάρρος, δεν ξέρω γιατί δεν αναφέρεις πουθενά το μερίδιο ευθύνης που έχει η μητέρα σου με το να τον δεχτεί πίσω και να κάνει τη ζωή σας ακόμα πιο δύσκολη.. Μήπως ο θυμός που νιώθεις έχει να κάνει και με εκείνην αλλά το μηδενίζεις αυτόματα γιατί σου είναι πιο εύκολο να χρεώνεις αποκλειστικά και μόνο εκείνον ???
Κάνε μια προσπάθεια να βάλεις τάξη στις σκέψεις σου, ίσως με τη βοήθεια κάποιου θεραπευτή και αναλόγως πορεύσου πιο συνειδητά. Σου εύχομαι να αναπνεύσεις σύντομα πιο ανάλαφρα..