Αυτό που μου βγάζει το κείμενό σου είναι ότι ένα μέρος του εαυτού σου τον συγχωρεί και τον αγαπάει . Αν πραγματικά δεν είχες αγάπη για αυτόν θα είχες ανακουφιστεί που δεν υπάρχει πουθενά γύρω σου όπως και να χε , νομίζω . Μου φαίνεται πως νιώθεις προδωμένη-ος όπως όταν κάποιος αγαπημένος μας κάνει πράξεις που προδίδουν την αγάπη μας ... Δυστυχώς δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος ενός αληθινού πατέρα , δεν είχε μέσα του την δύναμη που χρειάζεται η αγάπη και η ζεστή συμπεριφορά ... Θα σου έλεγα να βγάλεις κάθε ευθύνη από μέσα σου για το τι έκανε ή τι δεν έκανε ο πατέρας σου . Δεν φταις εσύ για ό,τι συνέβη . (Γιατί ίσως κουβαλάς κάποιο βάρος χωρίς να το καταλαβαίνεις .) Είσαι αυτή-ος που είσαι και μπορείς να πορευτείς σε αυτή τη ζωή με τα δικά σου χαρίσματα . Όσο κακός και να ήταν , χάρη σε αυτόν υπάρχεις ! Ίσως λοιπόν να έκανε και κάτι καλό τελικά ! Όσα στρώματα σκληρότητας και αν είχε πάνω του , υπήρχε η αγάπη για σένα κάπου θαμμένη ακόμα κ αν δεν μπόρεσε ποτέ να τη δείξει ! Ίσως δεν μπορείς να πεις αντίο γιατί κάτι μέσα σου θέλει να τον κρατήσει . Πέθανε η ελπίδα για ένα καλύτερο μπαμπά μαζί του ....Πως θα αναπληρωθεί αυτό ; Μόνο εσύ μπορείς να το βρεις ... Ελπίζω να βρεις την ειρήνη που επιθυμείς μέσα σου κάποια στιγμή :)
6.10.2021 | 00:37
Θελω
να συγχωρήσω τον πατέρα μου και δε μπορώ. Χάθηκε πριν λίγα χρόνια και ποτέ δεν ήταν ο πατέρας που έπρεπε δίπλα μου. Ήταν απών κυρίως,όταν ήταν παρών γινόταν δυσάρεστος πολύ συχνά. Θυμάμαι λίγες καλές στιγμές μαζί του όμως η αυστηρότητα όταν τον έπιανε ενώ ήταν απών χρόνια, ο έλεγχος όταν αναγκάστηκε να επιστρέψει σπίτι μας επειδή τον παράτησε η γκόμενα όταν ήμουν 25 ,ήταν όλα ανυπόφορα. Στεναχωριέμαι που δε στεναχωριέμαι που έφυγε πρόωρα από τη ζωή αλλά που δεν είχαμε μια υγιή σχέση. Ξέρω ότι και να ζούσε με τα μυαλά που είχε δε θα άλλαζε κάτι,όμως τώρα χάθηκε κάθε ευκαιρία αποκατάστασης των σχέσεων. Να τον νιώσω πραγματικά μπαμπά μου. Ίσως αυτός είναι ενας λόγος που δε μπορώ να αποδεχτώ ακόμα το θανατό του.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι μας κατέστρεψε οικονομικά και ακόμα και σήμερα όλα τα πρόβληματα που αυτός δημιούργησε τα βρίσκουμε μπροστά μας. Ώρες ώρες στεναχωριέμαι για όλα και θυμώνω όμως δε θέλω να κάνω άλλο κακό στην ψυχή μου. Θέλω να ηρεμησω και να φτιάξω τη ζωή μου. Νιώθω ότι αυτές οι αρνητικές σκέψεις που κάνω για αυτόν,δεν αφήνουν την ψυχή του να ηρεμήσει. Δεν το κάνω επίτηδες. Μας κατέστρεψε,μας πλήγωσε και 'έφυγε'. Και τώρα μέτραμε πληγές,ζημιές και μαύρες αναμνήσεις. Ακόμα και όταν ακούω κάποιον περαστικο έξω από το σπίτι να παίζει με τα κλειδιά του,μου θυμίζει όταν έμπαινε σπίτι και σκορπούσε αρνητικη ενέργεια με τα κατεβασμένα και ανικανοποίητα μούτρα του. Μπαμπά θέλω να σε συγχωρήσω...αλλά νομίζω πως για να γίνει αυτό θα πρέπει να ορθοποδήσουμε.Εσυ γλίτωσες πια. Εμείς τι σου φταιξαμε και μας έκοψες το μέλλον;
8
