Έχεις μια πεποίθηση λοιπόν ότι δεν θα βρεις τον άνθρωπο σου ...και όταν γνωρίζεις κάποιον νομίζεις ότι το ξεχνάς αλλά μέσα σου μια χαρά την έχεις ακόμα την πεποίθηση. Αυτό το άδειασμα που λες έρχεται επειδή περιμένεις από πριν ότι θα απογοητευτείς. Κάτι δεν έχεις καταλαβει όμως. Ζεις ήδη σε μία κατάσταση απογοήτευσης με τον συμβιβασμό που λες. Όσο ζεις με τόσο αρνητικη πεποίθηση θα ζεις σε τα αντιστοιχα αρνητικά συναισθήματα. Μαζί πάνε αυτά . Θα σε ωφελησει περισσότερο να σκεφτείς : " τι με συμφέρει το να πιστεύω ότι δεν θα βρω τον άνθρωπο μου ; Ας βρω μερικούς λόγους που καταβαθος ΔΕΝ θέλω να τον βρω .Τι είναι αυτό μέσα μου που μου θέτει περιορισμούς και γιατί αξίζει να το ακούσω ; ." Το κομμάτι σου που φοβάται είναι μονάχα και θέλει να πιαστεί από μια βεβαιότητα , ακόμη και αν αυτή είναι απαισιόδοξη. Άμα αποφασίσεις να έχεις χαρά στη ζωή σου τότε δεν θα κρατάς μέσα σου πεποιθήσεις που δεν σε πάνε μπροστά. Οι επιθυμίες μας είναι πηγή ζωής. Για ποιον λόγο να συμβιβαστείς με την ακύρωση μιας επιθυμίας σου ; Η επιθυμία για να μοιραστείς την ζωή με τον άνθρωπο σου είναι κάτι το θετικό , φέρνει χαρά. Όλος ο πόνος που αναφέρεις είναι γιατί ζεις ήδη σε ένα μέλλον στο οποίο η επιθυμία σου έχει ακυρωθεί. Η σχέση είναι μία,αυτή με τον εαυτό σου. Μήπως αυτός σε αδειάζει όλη την ώρα ; Θα βρεις έναν άνθρωπο να μοιραστείς την αγάπη μέσα σου μονάχα εφόσον κ ο άλλος άνθρωπος θέλει το ίδιο πράγμα. Δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο όσο νομίζεις. Δύσκολο είναι να πάρουμε την ευθύνη των συναισθηματων μας.