2 χρονια παραμενεις με εναν ανθρωπο που δε σε ικανοποιει. Κ προσπαθεις να κανεις τα παντα για να λειτουργησει το μεταξυ σας. Το οτι προσπαθεις τοσο απεγνωσμενα να λαβεις αγαπη απο αυτο τον ανθρωπο μαλλον σημαινει οτι πιθανοτατα δεν την παιρνεις απο πουθενα αλλου. Το προβλημα σου λοιπον εχει βαθυτερες ριζες. Το προβλημα σου ξεκινα απο το οτι μαλλον δεν νιωθεις ολοκληρωμενη κ ευτυχισμενη σε αλλες πτυχες της ζωης σου (φιλιες, οικογενεια, οικονομικα, επαγγελματικα) κ γι αυτο εχεις αγκιστρωθει απο τον συντροφο σου γιατι θεωρεις οτι ειναι ο μονος που σου προσφερει καποια ψιχουλα χαρας. Κ οσο κ αν ολα πανε σκατα μεταξυ σας δεν μπορεις να τον αφησεις γιατι μετα απλα δεν θα εχεις ουτε αυτα τα ψιχουλα χαρας. Οποτε συμβιβαζεσαι με το λιγο, γιατι αν αφησεις κ αυτο το "λιγο" να φυγει, δεν θα εχεις τιποτα.
Οποτε πρεπει να ξεκινησεις πρωτα να λυσεις τα βαθυτερα προβληματα που υπαρχουν στη ζωη σου. Αρχικα μαθε να μην εξαρτας την ευτυχια σου απο εναν κ μονο ανθρωπο ειτε αυτος ειναι φιλος, ειτε συντροφος. Η ευτυχια σου πρεπει να προκυπτει απο ενα συνολο πραγματων, απο το να εχεις μια δουλεια που σε κανει χαρουμενη, απο το να εχεις γυρω σου ανθρωπους που σε στηριζουν κ σε κανουν καλυτερο ανθρωπο, απο το γενικα να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν. Αν δεν τα εχεις ολα αυτα, τοτε θα αγκιστρωνεσαι για παντα απο συντροφους ελπιζοντας οτι θα δωσουν λιγο νοημα στη βαρετη ζωη σου. Αλλα δεν ειναι δικη τους υποχρεωση να σε κανουν ευτυχισμενη. Ειναι δικη σου υποχρεωση. Οποτε αντι να αποδεχεσαι παθητικα ο,τι συμβαινει στη ζωη σου, κανε κατι για να αλλαξεις ο,τι δε σε κανει χαρουμενη. Αν η δουλεια σου δε σε ικανοποιει δες τι επιλογες εχεις ωστε να το αλλαξεις αυτο (αλλαξε πολη, χωρα, αντικειμενο, κανε εκπαιδευση σε κατι, αποκτησε παραπανω προσοντα). Αν δεν εχεις φιλους προσπαθησε να διευρυνεις τον κυκλο γνωριμιων σου, γινε πιο κοινωνικη, βγες εξω, μιλα σε ανθρωπους. Γιατι αυτη τη στιγμη γλυκια μου δεν εισαι ευτυχισμενη. Κ απο κει ξεκινουν ολα σου τα προβληματα. Κρατας αυτο το συντροφο στη ζωη σου απο φοβο, οχι απο αγαπη. Φοβο οτι αν σου φυγει κ αυτος θα μεινεις εντελως μονη σου. Λυπαμαι που νιωθες ετσι. Αλλα ειναι στο δικο σου χερι να αλλαξεις ο,τι δε σου αρεσει. Δεν προκειται κανενας συντροφος να σε κανει ευτυχισμενη αν εσυ απο μονη σου δεν νιωθεις ευτυχισμενη.
2 χρονια παραμενεις με εναν ανθρωπο που δε σε ικανοποιει. Κ προσπαθεις να κανεις τα παντα για να λειτουργησει το μεταξυ σας. Το οτι προσπαθεις τοσο απεγνωσμενα να λαβεις αγαπη απο αυτο τον ανθρωπο μαλλον σημαινει οτι πιθανοτατα δεν την παιρνεις απο πουθενα αλλου. Το προβλημα σου λοιπον εχει βαθυτερες ριζες. Το προβλημα σου ξεκινα απο το οτι μαλλον δεν νιωθεις ολοκληρωμενη κ ευτυχισμενη σε αλλες πτυχες της ζωης σου (φιλιες, οικογενεια, οικονομικα, επαγγελματικα) κ γι αυτο εχεις αγκιστρωθει απο τον συντροφο σου γιατι θεωρεις οτι ειναι ο μονος που σου προσφερει καποια ψιχουλα χαρας. Κ οσο κ αν ολα πανε σκατα μεταξυ σας δεν μπορεις να τον αφησεις γιατι μετα απλα δεν θα εχεις ουτε αυτα τα ψιχουλα χαρας. Οποτε συμβιβαζεσαι με το λιγο, γιατι αν αφησεις κ αυτο το "λιγο" να φυγει, δεν θα εχεις τιποτα.
Οποτε πρεπει να ξεκινησεις πρωτα να λυσεις τα βαθυτερα προβληματα που υπαρχουν στη ζωη σου. Αρχικα μαθε να μην εξαρτας την ευτυχια σου απο εναν κ μονο ανθρωπο ειτε αυτος ειναι φιλος, ειτε συντροφος. Η ευτυχια σου πρεπει να προκυπτει απο ενα συνολο πραγματων, απο το να εχεις μια δουλεια που σε κανει χαρουμενη, απο το να εχεις γυρω σου ανθρωπους που σε στηριζουν κ σε κανουν καλυτερο ανθρωπο, απο το γενικα να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν. Αν δεν τα εχεις ολα αυτα, τοτε θα αγκιστρωνεσαι για παντα απο συντροφους ελπιζοντας οτι θα δωσουν λιγο νοημα στη βαρετη ζωη σου. Αλλα δεν ειναι δικη τους υποχρεωση να σε κανουν ευτυχισμενη. Ειναι δικη σου υποχρεωση.
Οποτε αντι να αποδεχεσαι παθητικα ο,τι συμβαινει στη ζωη σου, κανε κατι για να αλλαξεις ο,τι δε σε κανει χαρουμενη. Αν η δουλεια σου δε σε ικανοποιει δες τι επιλογες εχεις ωστε να το αλλαξεις αυτο (αλλαξε πολη, χωρα, αντικειμενο, κανε εκπαιδευση σε κατι, αποκτησε παραπανω προσοντα). Αν δεν εχεις φιλους προσπαθησε να διευρυνεις τον κυκλο γνωριμιων σου, γινε πιο κοινωνικη, βγες εξω, μιλα σε ανθρωπους. Γιατι αυτη τη στιγμη γλυκια μου δεν εισαι ευτυχισμενη. Κ απο κει ξεκινουν ολα σου τα προβληματα. Κρατας αυτο το συντροφο στη ζωη σου απο φοβο, οχι απο αγαπη. Φοβο οτι αν σου φυγει κ αυτος θα μεινεις εντελως μονη σου. Λυπαμαι που νιωθες ετσι. Αλλα ειναι στο δικο σου χερι να αλλαξεις ο,τι δε σου αρεσει. Δεν προκειται κανενας συντροφος να σε κανει ευτυχισμενη αν εσυ απο μονη σου δεν νιωθεις ευτυχισμενη.