Αγαπητη εξ, δεν το ειχα σκεφτεί ποτέ ετσι!!
Ενδιαφερουσα εξομολογηση αλλα θα διαφωνησω σε ενε πραγμα: δεν ειναι μονο στο μυαλο μας χαοτικά αλλα και στην πραγματικοτητα γυρω μας.
Ειναι ενας κοσμο χαοτικός. Πραγματικά με τρομαζει αυτό.
Τωρα πώς ολοι φαινεται να εχουν συμφιλιωθει
μ´αυτο και λιγο ή πολύ να εχουν βρει εναν δρόμο μεσα στην αβυσσο αυτη, με εκπλησσει. Εγω ακόμα χαμενη στο χάος της ζωής νιωθω. Αλλα ταυτιζομαι απολυτα: τα μαθητικα χρονια ειναι ευκολα γιατι δινεις εξετασεις και περνάς. Σε περιμενει κατι αλλο. Μολις τελειωσουν ολα αυτα ειναι τρομακτικό, γιατι μοιαζουμε σα να εχουμε πεσει σε μια χρονική λούπα κανοντας πραγματα συνεχως και εχοντας ΜΗΔΕΝ αποτελεσμα.
Ειναι πραγματικα τραγικο. Πώς βγαινουμε απο αυτο???