Καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω παρατηρήσει όμως ότι μέσα στις σχέσεις γίνονται trigger πολλά μας θέματα τα οποία δεν τα βλέπουμε όταν είμαστε μόνοι. Οι άλλοι μας καθρεφτίζουν τα σκοτεινά κομμάτια μας και έτσι είναι μια ευκαιρία να τα αντιμετωπίσουμε. Η μοναχικότητα είναι όμορφη, είναι και ασφαλής. Η πολύ ασφάλεια γίνεται δίκοπο μαχαίρι κάποιες φορές. Είμαστε φτιαγμένοι και για όμορφο κίνδυνο. Όταν είσαι μέσα στην ζωή είσαι κ μέσα στον θάνατο και αυτό είναι τρομακτικό διάβασα καπου. Όσο πιο πολύ φόβο έχεις μέσα σου τόσο πιο πολύ προσπαθείς να προστατευτείς...από τα άσχημα που λες ,από τα όμορφα ,από τους άλλους, από τα πάντα. Ένας φιλόσοφος από την άλλη λέει ότι ο άνθρωπος που έχει έστω και λίγη ευγένια μέσα του νιώθει καλά μόνο όταν είναι μόνος γιατί τότε είναι αληθινά ειλικρινής και ελεύθερος. Αλλά αυτός ο φιλόσοφος ήταν ο πιο πεσιμιστής που υπάρχει . Τι να πει κανείς. Πάντως και ένα δέντρο που μάζεψαν τους καρπούς του και ένα δέντρο που είναι στην ερημιά και δεν τους μάζεψαν και πέφτουν κάτω αξίζουν το ίδιο. Κάνουν τον σκοπό τους. Υπάρχουν ,γεννούν ,αναπτύσσονται , ξεραίνονται. Η ζωή είναι άξια από μόνη της.