Γνωρίζω περίπτωση όχι πολύ μακριά από τη δική σου. Η κοπέλα ήταν από οικογένεια ΜτΙ, οπότε από μικρή έπρεπε να συμμορφώνεται με όσα της υπαγόρευαν οι γονείς της που ακολουθούσαν τη θρησκεία αυτή. Στα 20 της έκανε την πρώτη σοβαρή της σχέση και ήταν ν' αρραβωνιαστεί κάποιον από τον ίδιο κύκλο, που όλοι θεωρούσαν "ιδανικό γαμπρό." Μορφωμένος νεαρός, εγκρατής, very good on paper που λένε. Αλλά μετά από 2 χρόνια σχέσης η κοπέλα αυτή άρχισε να νιώθει δυστυχισμένη, γιατί κατά κάποιον τρόπο ένιωθε ότι όλη της η ζωή ως τώρα, ακόμα και ο άνθρωπος που είχε δίπλα της, υπαγορευόταν από τα "πρέπει" ενός αξιακού συστήματος που δεν είχε καν επιλέξει η ίδια, μα απλώς το θεωρούσε δεδομένο από τότε που ήταν παιδί. Γνώρισε έναν Χ.Ο. και τον ερωτεύτηκε, παρόλο που οι γονείς της τον αποδοκίμαζαν (και το ίδιο και οι δικοί του γονείς). Τελικά η σχέση με τον Χ.Ο. δεν ευδοκίμησε, ίσως επειδή ένας έρωτας δεν αρκούσε για να δουλέψει μια σχέση μέσω "αυτόματου πιλότου" και κανείς εκ των δύο δεν φαινόταν να προσπαθούσε πολύ. Κι ωστόσο, τουλάχιστον αυτός ο έρωτας στάθηκε σταθμός στη ζωή της κοπέλας, γιατί την απελεύθερωσε από κάποια πράγματα στη ζωή της που πριν παθητικά αποδεχόταν. Άρχισε να αμφισβητεί κάποιες επιλογές που προηγουμένως πίστευε ότι της ανήκαν: από τον τρόπο που ντυνόταν μέχρι και την επιλογή του συντρόφου της και τα πιστεύω της. Αλίμονο, δεν σε προτρέπω ν' αλλάξεις θρήσκευμα ούτε και πρεσβεύω καμιά εκκλησία. Σε προτρέπω μόνο ν' αναθεωρήσεις όχι μόνο τη σχέση σου, αλλά και τη γενικότερη ζωή σου. Ο έρωτας είναι η απόσπαση. Αυτό που σε πνίγει στην ουσία δεν είναι η νυν σου σχέση, αλλά ίσως οι επιλογές που έκανες ως τώρα σύμφωνα με τα "πρέπει" κάποιων άλλων. Και τέλος, σε όσο πιο συντηρητικούς κύκλους κινείσαι, τόσο πιο δύσκολο θα σου είναι να κάνεις τις δικές σου επιλογές χωρίς να κριθείς. Επίσης, ενδεχομένως δεν έχεις πλήρη εικόνα των επιλογών σου. Ένα απλό παράδειγμα: το δικαίωμα στον έρωτα που άλλοι έχουν στην ηλικία σου, εσένα σου στερήθηκε χάριν ενός προκαθορισμένου "ζευγαρώματος" στο οποίο εν μέρει πιέστηκες να ενδώσεις, γιατί σου στερήθηκε έστω μια ματιά σε εναλλακτικές επιλογές τότε.
Γνωρίζω περίπτωση όχι πολύ μακριά από τη δική σου. Η κοπέλα ήταν από οικογένεια ΜτΙ, οπότε από μικρή έπρεπε να συμμορφώνεται με όσα της υπαγόρευαν οι γονείς της που ακολουθούσαν τη θρησκεία αυτή. Στα 20 της έκανε την πρώτη σοβαρή της σχέση και ήταν ν' αρραβωνιαστεί κάποιον από τον ίδιο κύκλο, που όλοι θεωρούσαν "ιδανικό γαμπρό." Μορφωμένος νεαρός, εγκρατής, very good on paper που λένε. Αλλά μετά από 2 χρόνια σχέσης η κοπέλα αυτή άρχισε να νιώθει δυστυχισμένη, γιατί κατά κάποιον τρόπο ένιωθε ότι όλη της η ζωή ως τώρα, ακόμα και ο άνθρωπος που είχε δίπλα της, υπαγορευόταν από τα "πρέπει" ενός αξιακού συστήματος που δεν είχε καν επιλέξει η ίδια, μα απλώς το θεωρούσε δεδομένο από τότε που ήταν παιδί. Γνώρισε έναν Χ.Ο. και τον ερωτεύτηκε, παρόλο που οι γονείς της τον αποδοκίμαζαν (και το ίδιο και οι δικοί του γονείς). Τελικά η σχέση με τον Χ.Ο. δεν ευδοκίμησε, ίσως επειδή ένας έρωτας δεν αρκούσε για να δουλέψει μια σχέση μέσω "αυτόματου πιλότου" και κανείς εκ των δύο δεν φαινόταν να προσπαθούσε πολύ. Κι ωστόσο, τουλάχιστον αυτός ο έρωτας στάθηκε σταθμός στη ζωή της κοπέλας, γιατί την απελεύθερωσε από κάποια πράγματα στη ζωή της που πριν παθητικά αποδεχόταν. Άρχισε να αμφισβητεί κάποιες επιλογές που προηγουμένως πίστευε ότι της ανήκαν: από τον τρόπο που ντυνόταν μέχρι και την επιλογή του συντρόφου της και τα πιστεύω της. Αλίμονο, δεν σε προτρέπω ν' αλλάξεις θρήσκευμα ούτε και πρεσβεύω καμιά εκκλησία. Σε προτρέπω μόνο ν' αναθεωρήσεις όχι μόνο τη σχέση σου, αλλά και τη γενικότερη ζωή σου. Ο έρωτας είναι η απόσπαση. Αυτό που σε πνίγει στην ουσία δεν είναι η νυν σου σχέση, αλλά ίσως οι επιλογές που έκανες ως τώρα σύμφωνα με τα "πρέπει" κάποιων άλλων. Και τέλος, σε όσο πιο συντηρητικούς κύκλους κινείσαι, τόσο πιο δύσκολο θα σου είναι να κάνεις τις δικές σου επιλογές χωρίς να κριθείς. Επίσης, ενδεχομένως δεν έχεις πλήρη εικόνα των επιλογών σου. Ένα απλό παράδειγμα: το δικαίωμα στον έρωτα που άλλοι έχουν στην ηλικία σου, εσένα σου στερήθηκε χάριν ενός προκαθορισμένου "ζευγαρώματος" στο οποίο εν μέρει πιέστηκες να ενδώσεις, γιατί σου στερήθηκε έστω μια ματιά σε εναλλακτικές επιλογές τότε.