ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο Εγγονόπουλος λέι πως η μεγαλύτερη αμαρτία είναι να κλέψεις μουσικό, οπότε η δικιά σου έρχεται δεύτερη. ¨οπως και να έχει δεν υπάρχει συγχώρεση για τέτοιο έγκλημα,
Έρωτας εναντίον Θανάτου.

Μάλλον δεν ξέρεις τι θα πει να είσαι παιδί που δεν γεννήθηκε από έρωτα.
(Κατόπιν της εξόδου από το μαιευτήριον ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.)

Γνωρίζω περίπτωση όχι πολύ μακριά από τη δική σου. Η κοπέλα ήταν από οικογένεια ΜτΙ, οπότε από μικρή έπρεπε να συμμορφώνεται με όσα της υπαγόρευαν οι γονείς της που ακολουθούσαν τη θρησκεία αυτή. Στα 20 της έκανε την πρώτη σοβαρή της σχέση και ήταν ν' αρραβωνιαστεί κάποιον από τον ίδιο κύκλο, που όλοι θεωρούσαν "ιδανικό γαμπρό." Μορφωμένος νεαρός, εγκρατής, very good on paper που λένε. Αλλά μετά από 2 χρόνια σχέσης η κοπέλα αυτή άρχισε να νιώθει δυστυχισμένη, γιατί κατά κάποιον τρόπο ένιωθε ότι όλη της η ζωή ως τώρα, ακόμα και ο άνθρωπος που είχε δίπλα της, υπαγορευόταν από τα "πρέπει" ενός αξιακού συστήματος που δεν είχε καν επιλέξει η ίδια, μα απλώς το θεωρούσε δεδομένο από τότε που ήταν παιδί. Γνώρισε έναν Χ.Ο. και τον ερωτεύτηκε, παρόλο που οι γονείς της τον αποδοκίμαζαν (και το ίδιο και οι δικοί του γονείς). Τελικά η σχέση με τον Χ.Ο. δεν ευδοκίμησε, ίσως επειδή ένας έρωτας δεν αρκούσε για να δουλέψει μια σχέση μέσω "αυτόματου πιλότου" και κανείς εκ των δύο δεν φαινόταν να προσπαθούσε πολύ. Κι ωστόσο, τουλάχιστον αυτός ο έρωτας στάθηκε σταθμός στη ζωή της κοπέλας, γιατί την απελεύθερωσε από κάποια πράγματα στη ζωή της που πριν παθητικά αποδεχόταν. Άρχισε να αμφισβητεί κάποιες επιλογές που προηγουμένως πίστευε ότι της ανήκαν: από τον τρόπο που ντυνόταν μέχρι και την επιλογή του συντρόφου της και τα πιστεύω της. Αλίμονο, δεν σε προτρέπω ν' αλλάξεις θρήσκευμα ούτε και πρεσβεύω καμιά εκκλησία. Σε προτρέπω μόνο ν' αναθεωρήσεις όχι μόνο τη σχέση σου, αλλά και τη γενικότερη ζωή σου. Ο έρωτας είναι η απόσπαση. Αυτό που σε πνίγει στην ουσία δεν είναι η νυν σου σχέση, αλλά ίσως οι επιλογές που έκανες ως τώρα σύμφωνα με τα "πρέπει" κάποιων άλλων. Και τέλος, σε όσο πιο συντηρητικούς κύκλους κινείσαι, τόσο πιο δύσκολο θα σου είναι να κάνεις τις δικές σου επιλογές χωρίς να κριθείς. Επίσης, ενδεχομένως δεν έχεις πλήρη εικόνα των επιλογών σου. Ένα απλό παράδειγμα: το δικαίωμα στον έρωτα που άλλοι έχουν στην ηλικία σου, εσένα σου στερήθηκε χάριν ενός προκαθορισμένου "ζευγαρώματος" στο οποίο εν μέρει πιέστηκες να ενδώσεις, γιατί σου στερήθηκε έστω μια ματιά σε εναλλακτικές επιλογές τότε.

Ας καταθέσω κι εγώ my 2 cents.
Από αυτά που διάβασα, ταξινόμησα το θέμα στην "οπτική του προβλήματος" (αναφέρεται στην οικονομική επιστήμη ως Perspective of Economics) και συμπεραίνω ότι τα πράγματα έχουν περίπου ως εξής:
- αν πραγματικά αγαπάς την 6ετίας σχέση σου, τότε έχεις ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσεις άμεσα και οπωσδήποτε
- αν όμως τα 'χεις ψήσει με κάποιον άλλον, τότε η τρέχουσα κατάσταση είναι και η ιδανική λύση στο πρόβλημα σου
- σε όλους κοπανιέσαι πως είσαι σε αδιέξοδο, πως ο άλλος είναι αλλόθρησκος και οι γονείς σου θα φρικάρουν κλπ κλπ, πως δε τον ερωτεύτηκες ποτέ κλπ, αλλά επί της ουσίας η τρέχουσα φάση είναι η πλέον συμφέρουσα για σένα ΚΑΙ επιπλέον
- θες να έχεις βιωσιμότητα κι ωφέλεια στο μέγιστο δυνατό χρόνο (και από τα 2 πρόσωπα) κι αυτό το αποκρύπτεις προβάλλοντας τη δήθεν αντίδραση του περιβάλλοντος σου. (ήδη κάποιοι σχολιαστές τσίμπησαν και θεωρούν ότι είσαι και θύμα της επιθυμίας των γονιών σου και του περιβάλλοντος σου, ότι ζεις για τους άλλους κλπ)

Η φάση λοιπόν θα πάει περίπου ως εξής ( δε θα αναφέρω όλα τα ενδεχόμενα).
- Η 6τίας σχέση θα εντείνει την πίεση προς εσένα και ενδέχεται να αποχωρήσει και από τη ζωή σου ( αν έχει ήδη αντιληφθεί ότι με κάποιον σχετίζεσαι και παραμένει μαζί σου, τότε δεν αποκλείεται να είναι κι εκείνος σε ανάλογη με σένα περίπτωση- δηλ. να τα έχει μπλέξει με κάποιαν άλλη κλπ κλπ)
- Η κρυφή σου σχέση να αποχωρίσει στην περίπτωση που βρεθεί κάποια άλλη ή μπορεί να έχει ήδη κι άλλη και να μη το γνωρίζεις

.....μην πω κι άλλα γιατί γίνεται ιδιαίτερα σύνθετο.

Για να κλείσω: Δε λέω αν κάνεις σωστά ή λάθος. Είσαι ενήλικη κι έχεις την ελευθερία να ορίζεις τη ζωή σου όπως θες. Λέω όμως ότι αυτα΄τα πράγματα θέλουν επιδέξιο χειρισμό και φτάνουν σε ένα σημείο που περαιτέρω διαχείριση γίνεται σε συνθήκες υψηλού ρίσκου για την αλληλεπίδραση σου με το περιβάλλον σου.
Προσωπικά το είχα κάνει κι εγώ πριν πολλά χρόνια και διέκοψα στο καταλληλότερο χρονικό σημείο αποφεύγοντας τη γελοιοποίηση και την απομόνωση.
It's up to you dear....

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θες να παντρευτείς αλλά το ότι ζεις για τους άλλους κ όχι για τον ευατο σου. Ψυχοθεραπεία χθες.

Δύσκολη πίστα, όπως έγραψε και άλλος συνεξομολόγος, αλλά η κατάληξη είναι συνήθως προκαθορισμένη. Θα χωρίσεις το φίλο σου, ίσως καταφέρεις να ζήσεις κάτι με τον καινούριο, θα χωρίσετε και μετά εσύ θα σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν είχες παντρευτεί το φίλο σου, ενώ εκείνος μπορεί να έχει ήδη παντρευτεί κάποια άλλη.
Υ.Γ. Ο φίλος σου θύμωσε πολύ που έμαθε για το άλλο πρόσωπο, αλλά δεν άλλαξε τίποτα για εκείνον; Πώς ακριβώς το εννοείς αυτό; Απ'ότι φαίνεται παρά το ότι θέλει γάμους και τα σχετικά, δεν έχει λύσει ούτε εκείνος τα θέματα του.

Ένας άνθρωπος ερωτεύεται λίγες φορές στη ζωή του. Δεν σημαίνει οτι επειδή δεν είσαι ερωτευμένη με τον νυν σου, τον κοροϊδεύεις. Είναι κατι που νιώθεις ή όχι και δεν εκβιάζεται, ούτε το νιώθεις με όλους. Επίσης το αμοιβαίο είναι σπάνιο και ίσως περάσουν τα νιάτα σου αναζητώντας το. Πρέπει να ξεκαθαρίσεις τι είναι πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή. Ένα πυροτέχνημα το οποίο αύριο μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα χωρισμό και μοναξιά ή ένας γάμος με κάποιον που νοιάζεστε ο ένας για τον άλλο.
Δεδομένης της επιφανειακότητας που χαρακτηρίζει την εποχή μας, το να βρεις κάποιον να νοιάζεται είναι σπάνιο.

Ζεις απόλυτα για τους άλλους. Μόνο εσύ μπορείς να σε σου αλλάξεις μυαλά. Αυτός που γνώρισες πρόσφατα οκ, μπορεί να μην έβγαινε και πουθενά ...Το ότι δεν φαντάζεσαι καν να σε ακουμπάει ο σύντροφός σου όμως ,αυτό είναι το πιο σοβαρό. Με το ζόρι θα κάνετε κάτι ; Δεν ειναι λογικά πράγματα αυτά...