Η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος. Δεν γνωρίζεις τι γίνεται στο μυαλό και την καρδιά του κάθε ανθρώπου. Τον βλέπεις λυπημένο/θυμωμένο/χαρούμενο μα δεν γνωρίζεις πραγματικά τι ισχύει. Τις περισσότερες φορές και να βοηθήσεις, δεν είναι αρκετό γιατί το κενό που νιώθει ένας άνθρωπος μέσα του και η επακόλουθη λύπη/ στενοχώρια είναι συναισθήματα που δεν εξαρτώνται απο εσένα, εκτός αν εσύ τα δημιουργείς ή εσύ παίζεις κάποιο ρόλο όπου εκεί κάπως μπορείς να δράσεις. Φυσικά ας έχουμε ενσυναίσθηση και όταν βλέπουμε ότι μας παίρνει να βοηθήσουμε, να το κάνουμε, ωστόσο δεν νομίζω ότι το θέμα λύνεται για τον άλλον. Κλαδεύεις επιφανειακά το άρρωστο φυτό, μα η ρίζα παραμένει σάπια.