Συμφωνώ με όλα. Οι γυναίκες κάνουμε το λάθος να νομίζουμε στην αρχή ότι είναι "μόνο σεξ," κηρύττονας έναν ματαιότατο πόλεμο κόντρα στη βιολογία μας. Και σαφώς τη βιολογία δεν την ξεγελάς, αργά ή γρήγορα έρχεται η ορμονική, οξυτοκινική απάτη ότι "είχαμε σεξ, και δεν είναι αδιάφορος απέναντί μου, οπότε μάλλον δενόμαστε" και ξεκινούν τα δράματα. Και πίσω από κάθε μήνυμα "καλημέρα κούκλα, τι κάνεις" μια φορά στις 10 μέρες που θα στείλει ο άλλος, η γυναίκα διαβάζει "προσπάθεια" και "ενδιαφέρον" ενώ στην πραγματικότητα ο άλλος απλώς βαριόταν και είπε να περάσει την ώρα του. Εξομολογούμενη, κάπου στην αρχή του κειμένου σου αναφέρεις ότι "τα έχεις ξαναζήσει." Απ' ότι κατάλαβα, είχες στο παρελθόν γνωρίσει τύπους εν μέσω διακοπών ή αλλού, με τους οποίους ξεκίνησες κάτι, ήλπιζες να κρατήσει, αλλά μετά απογοητεύτηκες οικτρά μ' εκείνους να διαψεύδουν τις ελπίδες σου. Κι όμως, τότε ίσως να ήσουν πολύ καλύτερα, γιατί τουλάχιστον είχες κάποιες προσδοκίες, κάποια στάνταρ. Ασχέτως αν κολλούσες στα ψίχουλα μετέπειτα. Τώρα, όμως, τα στάνταρ σου πήγαν στο μείον πέντε, αν είναι να θεωρείς για προσπάθεια από μεριάς του ακόμα και το τυπικό ενδιαφέρον. Το να ξεκινάς κάτι με κυνισμό και το δήθεν υπεράνω "είναι μόνο για σεξ" δεν σε προστατεύει από τίποτα, γιατί είδες τι παθαίνεις όταν λίγο-πολύ δένεσαι κι ανοίγεσαι: τρως ένα "καλή συνέχεια" και σιωπή. (Τα ίδια ισχύουν, όμως, και με όσους άνδρες δηλώνουν και καλά άλφα αρσενικά, θερμοί εραστές που δεν μπορούν τα πολλά-πολλά "με δράματα, αισθήματα," όμως οι ίδιοι δαγκώνουν τη λαμαρίνα πριν το καταλάβουν.) Μου φαίνεται ότι απλώς δεν έχεις θεραπεύσει πλήρως ό,τι τραύματα είχες απ' τις προηγούμενες σχέσεις σου και αυτό που νομίζεις για άμυνά σου λειτουργεί σαν όπλο εναντίον σου. Αν είχες δείξει από την αρχή λίγη περισσότερη ειλικρίνεια στον άλλον, θα ήταν αλλιώς. Δεν λέω ότι έπρεπε να παρακαλάς. Αρκούσε να του πεις ότι είχες βιώσει παρόμοιες φάσεις στο παρελθόν και δεν έχεις διάθεση να βάλεις στη συλλογή σου ακόμη μία "καλοκαιρινή φάση". Το πολύ-πολύ να έτρωγες ένα "καλή συνέχεια" από τότε ακόμα, όμως τουλάχιστον δεν θα σου είχε κοστίσει το χρόνο σου όπως τώρα.
Συμφωνώ με όλα. Οι γυναίκες κάνουμε το λάθος να νομίζουμε στην αρχή ότι είναι "μόνο σεξ," κηρύττονας έναν ματαιότατο πόλεμο κόντρα στη βιολογία μας. Και σαφώς τη βιολογία δεν την ξεγελάς, αργά ή γρήγορα έρχεται η ορμονική, οξυτοκινική απάτη ότι "είχαμε σεξ, και δεν είναι αδιάφορος απέναντί μου, οπότε μάλλον δενόμαστε" και ξεκινούν τα δράματα. Και πίσω από κάθε μήνυμα "καλημέρα κούκλα, τι κάνεις" μια φορά στις 10 μέρες που θα στείλει ο άλλος, η γυναίκα διαβάζει "προσπάθεια" και "ενδιαφέρον" ενώ στην πραγματικότητα ο άλλος απλώς βαριόταν και είπε να περάσει την ώρα του. Εξομολογούμενη, κάπου στην αρχή του κειμένου σου αναφέρεις ότι "τα έχεις ξαναζήσει." Απ' ότι κατάλαβα, είχες στο παρελθόν γνωρίσει τύπους εν μέσω διακοπών ή αλλού, με τους οποίους ξεκίνησες κάτι, ήλπιζες να κρατήσει, αλλά μετά απογοητεύτηκες οικτρά μ' εκείνους να διαψεύδουν τις ελπίδες σου. Κι όμως, τότε ίσως να ήσουν πολύ καλύτερα, γιατί τουλάχιστον είχες κάποιες προσδοκίες, κάποια στάνταρ. Ασχέτως αν κολλούσες στα ψίχουλα μετέπειτα. Τώρα, όμως, τα στάνταρ σου πήγαν στο μείον πέντε, αν είναι να θεωρείς για προσπάθεια από μεριάς του ακόμα και το τυπικό ενδιαφέρον. Το να ξεκινάς κάτι με κυνισμό και το δήθεν υπεράνω "είναι μόνο για σεξ" δεν σε προστατεύει από τίποτα, γιατί είδες τι παθαίνεις όταν λίγο-πολύ δένεσαι κι ανοίγεσαι: τρως ένα "καλή συνέχεια" και σιωπή. (Τα ίδια ισχύουν, όμως, και με όσους άνδρες δηλώνουν και καλά άλφα αρσενικά, θερμοί εραστές που δεν μπορούν τα πολλά-πολλά "με δράματα, αισθήματα," όμως οι ίδιοι δαγκώνουν τη λαμαρίνα πριν το καταλάβουν.) Μου φαίνεται ότι απλώς δεν έχεις θεραπεύσει πλήρως ό,τι τραύματα είχες απ' τις προηγούμενες σχέσεις σου και αυτό που νομίζεις για άμυνά σου λειτουργεί σαν όπλο εναντίον σου. Αν είχες δείξει από την αρχή λίγη περισσότερη ειλικρίνεια στον άλλον, θα ήταν αλλιώς. Δεν λέω ότι έπρεπε να παρακαλάς. Αρκούσε να του πεις ότι είχες βιώσει παρόμοιες φάσεις στο παρελθόν και δεν έχεις διάθεση να βάλεις στη συλλογή σου ακόμη μία "καλοκαιρινή φάση". Το πολύ-πολύ να έτρωγες ένα "καλή συνέχεια" από τότε ακόμα, όμως τουλάχιστον δεν θα σου είχε κοστίσει το χρόνο σου όπως τώρα.