Όταν όλα μοιάζουν μάταια , ξεκινάς με το ελάχιστο που μπορεί να σου προκαλέσει χαρά ή ενδιαφέρον ή μια αίσθηση σκοπού. Είναι να δεις μια ταινία; Είναι να πας βόλτα κάπου που δεν έχεις ξαναπαει; Είναι να μαγειρεψεις κάτι διαφορετικό; Είναι να μάθεις να πλέκεις που λέει ο λόγος ; Δεν έχει σημασία αν όλα είναι μάταια . Το μυαλό σου βάζει το φίλτρο στη ζωή και την βλέπει έτσι ή αλλιώς . Η ζωή δεν είναι τίποτα. Εσύ την κάνεις κάτι με το μυαλό σου. Σήμερα λες αυτό, αλλά αν άλλαζες με τις πράξεις σου την ψυχολογία σου, αύριο θα έλεγες κάτι άλλο. Μπορεί να έλεγες ότι αξίζει να ζω για να αγκαλιάσω έναν άνθρωπο ,για να ζήσω τον έρωτα γιατί που ξέρεις μπορεί αν έρθει. Είσαι ζωντανός , οπότε γιατι να μην κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέσα σε αυτό ; Πιστεύω πως μπορείς. Και ίσως είχες ανάγκη να σου δείξουν κ οι γύρω σου παραπάνω ότι σε πιστεύουν. Όλη αυτή η ματαιότητα που λες είναι μία εσωτερική μοναξιά . Νιώθεις αποκομμένος από τους άλλους. Φυσικα έτσι όλα μοιάζουν άσχημα. Εκεί που νιώθεις την ενότητα όμως όλα γίνονται πιο όμορφα.