@ανώνυμη
Καταλαβαίνω την υποκειμενικότητα πάνω στο θέμα της απώλειας και χρόνου που υπογραμμίζεις. Δεν απορρίπτω την επιστημονική η θεραπευτική βάση της ψυχολογίας. Συζήτηση κάνουμε. Ως ασθενής που υπήρξα (και είμαι) εκτός απο το να αντιλαμβάνομαι ο ίδιος το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, ήθελα να επισημάνω τη πολυδιάστατη σημασία του χρόνου. Τον θεωρώ σημαντικό παράγοντα και όχι σαν αδιάφορο στοιχείο στο εξίσωμα της ψυχικής υγείας. Το ανησυχητικό ίσως να είναι υπερβολή ως απάντηση ή ανταπόκριση και πρέπει να ανακαλέσω, ειδικά σε καθολικές εμπειρίες όπως η συγκεκριμένη του εξομολογούμενου ή και κάθε άλλου.