ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναγνωρίζω απλά οτι σε αυτή τη φάση ο συναισθηματικός της κόσμος έχει αλλάξει. Η απάντηση μου βασίζεται σε ενστικτώδη αλήθεια της στιγμής γιατί συγκεκριμένα η φράση ¨Ώρες τον πήρε" αν χρησιμοποιήθηκε εν γνώσει ή αν πρόκειται για κάποιο typo, σηκώνει πολύ κουβέντα. Τα αυτόματα συμπεράσματα και οι γρήγορες κρίσεις συχνά κρύβουν την διαφοροποιημένη πραγματικότητα των ανθρώπινων εμπειριών.

❇️Τα λέτε πολύ ωραία. Σαν ψυχαναλυτής, ψυχολόγος.

@<3
Δεν είμαι ψυχολόγος, αν και υπάρχουν ή υπήρχαν αρκετοί εδω μέσα.
@ανώνυμη
Και όπως ανέφερα είναι η πραγματικότητα των ανθρώπινων εμπειριών. Αν το να ερωτεύεσαι είναι το μόνο ερώτημα όπως το θέτεις τότε η απάντηση να μην απαιτεί να ξεφλουδίσουμε στρώματα ψυχολογκών περιπλοκών που ποτέ δεν έθεσα. Ναι, υπάρχουν στιγμές που τα συναισθήματα είναι ωμά, διαφανή. Ο ρεαλισμός σε οδηγεί στην αναγνώριση του άμεσου βάρους αυτών των συναισθημάτων. Σε απογυμνώνει απο την περιττή πολύπλοκότητα, επιτρέπει μια ειλικρινή αντιπαράθεση...έστω και αργοπορημένη. Φυσικά και είναι ξεκάθαρη η θλίψη της αλλά το να αναφέρει ότι θα την πάρει καιρό μου φαίνεται εξίσου ανησυχητικό. Ο εξομ. προβλέπει παρατεταμένη συναισθηματική απώλεια (επίγνωση) και δεν είναι μόνο το κλάμα. Παγιδεύεται σε ένα τέλμα, όπως πολλοί άνθρωποι το έχουν ζήσει. Δυστυχώς πολλοί (όπως και εγώ) αδυνατούν να δώσουν προσοχή στη σημασία των λέξεων, προμηνύει αξιολόγηση των πράξεων που υποστηρίζουν ή δεν. Τέλος, η φράση "Ώρες τον πήρε" έχει περισσότερο ποιητική, αρχαϊκή ποιότητα (Χρόνος αὐτόν ἀπήγαγεν), μια απόχρωση που την ερμηνεύεις οτι ο ίδιος ο χρόνος είχε δράση στη συναισθηματική μετάβαση στην οποία ήθελα να καταλήξω. Είναι αρκετά ενδιαφέρον να σκεφτούμε τον ρόλο του χρόνου - όχι σαν κύριο υπεύθυνο - σε κάθε συναισθηματική κατάσταση και όχι να τον αγνοούμε με την απλοϊκή προσέγγιση του ρεαλισμού.

@ανώνυμη
Καταλαβαίνω την υποκειμενικότητα πάνω στο θέμα της απώλειας και χρόνου που υπογραμμίζεις. Δεν απορρίπτω την επιστημονική η θεραπευτική βάση της ψυχολογίας. Συζήτηση κάνουμε. Ως ασθενής που υπήρξα (και είμαι) εκτός απο το να αντιλαμβάνομαι ο ίδιος το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, ήθελα να επισημάνω τη πολυδιάστατη σημασία του χρόνου. Τον θεωρώ σημαντικό παράγοντα και όχι σαν αδιάφορο στοιχείο στο εξίσωμα της ψυχικής υγείας. Το ανησυχητικό ίσως να είναι υπερβολή ως απάντηση ή ανταπόκριση και πρέπει να ανακαλέσω, ειδικά σε καθολικές εμπειρίες όπως η συγκεκριμένη του εξομολογούμενου ή και κάθε άλλου.

Εγωϊσμος και φόβος μαζί. Αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση.