Δεν μιλάω για έντονη επιμονή αλλά για προσπάθεια. Δηλαδη να μην έχεις παθητική στάση όπως το να στέκεσαι δίπλα αλλά να λες μια καλησπέρα και να ανοίγεις συζήτηση για κάτι σχετικό με την περίσταση στην οποία βρίσκεσαι. Δεν γίνεται να είσαι εντελώς μόνος παντού και παντα εκτός αν ζεις σε σπηλιά. Οποτε απλα φωναξε με. :) Σιγουρα λοιπον θα έχεις γείτονες,γνωστούς , θα είσαι θαμώνας σε ένα στέκι, θα πηγαίνεις σε μια δραστηριότητα(;) θα εργάζεσαι και γενικως θα συναντάς ανθρώπους καθημερινά στην ρουτίνα της ζωής σου. Το άλλο ζήτημα είναι να έχεις και κάτι να συζητήσεις που σημαινει οτι πρεπει να εχεις και ενδιαφέροντα, δραστηριότητες κλπ. Εγώ πάντως θεωρώ ότι σου λείπει το θάρρος και η αυτοπεποίθηση και εκεί πρέπει να εστιάσεις. Μου θυμίζεις μια τσινια με μια γυναίκα (ξανθιά ) που νόμιζε ότι όλα της πήγαιναν στραβα επειδή ήταν χοντρή και σχημη και υστερα από ένα μαγικό έβλεπε τον εαυτό της στον καθρέπτη αδύνατο και πανέμορφο αλλά στην πραγματικότητα ήταν ίδια. Η στεβλη εικόνα της πανέμορφης που μπορούσε να είχε ότι ήθελε την οδήγησε στο να καταφέρει να πετυχει όσα ονειρευοταν απλά και μόνο επειδή η εικονα αυτη της έδινε αυτοπεποίθηση. Θεωρώ ότι αυτό είναι το πρόβλημα σου . Το ότι δεν είσαι ξανθιά και πανέμορφη. Αστειεύομαι, θεωρώ ότι σου λείπει το θάρρος.