Αυτός ο έρωταςΤόσο βίαιοςΤόσο εύθραυστοςΤόσο τρυφερόςΤόσο απελπισμένοςΑυτός ο έρωταςΌμορφος σαν την μέραΚι απαίσιος σαν τον καιρόΌταν ο καιρός είναι απαίσιοςΑυτός ο έρωτας τόσο αληθινόςΑυτός ο έρωτας τόσο όμορφοςΤόσο ευτυχισμένοςΤόσο χαρούμενοςΚαι τόσο μηδαμινόςΠου τρέμει από φόβο σαν παιδί στο σκοτάδιΚαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό τουΣαν ήρεμος άντρας τη νύχταΑυτός ο έρωτας που έκανε τους άλλους να φοβούνταιΠου τους έκανε να μιλάνΠου τους έκανε να χλωμιάζουνΑυτός ο έρωτας παραφυλαγμένοςΓιατί εμείς τον είχαμε παραφυλάξειΚαταδιωγμένος, πληγωμένος, ποδοπατημένος, αποτελειωμένος, απαρνημένος, ξεχασμένοςΓιατί εμείς τον είχαμε καταδιώξει, πληγώσει, ποδοπατήσει, αποτελειώσει, απαρνηθεί, ξεχάσειΟλόκληρος αυτός ο έρωταςΤόσο ζωντανός ακόμηΚαι τόσο ηλιόλουστοςΕίναι ο δικός σουΕίναι ο δικός μουΕκείνος που υπήρξεΑυτό το πάντα καινούριο πράγμαΚαι που δεν άλλαξεΌμοια αληθινός σαν φυτόΌμοια τρέμοντας σαν πουλίΌμοια ζεστός όμοια ζωντανός σαν καλοκαίριΜπορούμε κι οι δυοΝα φεύγουμε και να ξαναγυρνάμεΜπορούμε να ξεχνάμεΚαι μετά να ξανακοιμόμαστεΝα ξυπνάμε να υποφέρουμε να γερνάμεΝα κοιμόμαστε ακόμηΝα ονειρευόμαστε το θάνατοΝα ξυπνάμε να χαμογελάμε και να γελάμεΚαι να ξανανιώνουμεΟ έρωτάς μας στέκει εκείΠεισματάρης σαν γαϊδούραΖωντανός σαν πόθοςΣκληρός σαν μνήμηΗλίθιος σαν κλάψαΤρυφερός σαν ανάμνησηΚρύος σαν μάρμαροΌμορφος σαν μέραΕύθραυστος σαν παιδίΜας κοιτάζει χαμογελώνταςΚαι μας μιλάει χωρίς να λέει τίποταΚι εγώ τον ακούω τρέμονταςΚαι φωνάζωΦωνάζω για σέναΦωνάζω για μέναΣε ικετεύω για όλους όσους αγαπιούνταιΚαι αγαπήθηκανΝαι του φωνάζωΓια σένα για μένα και για όλους τους άλλουςΠου δεν ξέρωΣτάσου εκείΕκεί που είσαιΕκεί που ήσουν άλλοτεΣτάσου εκείΜην κουνιέσαιΜη φεύγειςΕμείς αγαπιόμαστεΣε ξεχάσαμεΕσύ μη μας ξεχνάςΔεν έχουμε παρά εσένα πάνω στη γηΜη μας αφήσεις να κρυώσουμεΠάντα πολύ μακρύτερα Κι αδιάφορο πουΔώσε μας σημάδι ζωήςΠολύ αργότερα στη γωνία κάποιας δεντροστοιχίαςΣτο δάσος της μνήμηςΠρόβαλε άξαφναΤέντωσε μας το χέριΚαι σώσε μας.
