Αν και δε μου πέφτει λόγος για το φασούλι σου, ο Λοβέρδος δεν "καταδικάζει τη βία". Υπάρχει μια βία που της κλείνει πονηρά το μάτι. Έλα, θα σου δώσω να μαχαιρώσεις κι εσύ... Μια βία που λέει στον πορνόγερο, έλα θα δεις κι εσύ καμιά φάπα και καμιά εξαθλιωμένη οροθετική ιερόδουλη-ερείπιο, που προφανώς δεν είναι σε θέση να αρνηθεί όσα απαιτεί ο πελάτης. Ο μαστροπός της θα χαίρει κύρους μέσα στην κοινωνία. Ο Λοβέρδος θα μπορούσε να είναι αγορητής σε ένα νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο ομοφυλοφίλων και σε ένα νομοσχέδιο για θανατική ποινή στους ομοφυλόφιλους με την ίδια θέρμη. Δεν είναι μόνο η ικανότητα και η εκφορά του λόγου, που τα έχει και τα δυο σε ικανό βαθμό και ο Βενιζέλος. Είναι το περιεχόμενο της πολιτικής. Στην Ελλάδα σήμερα ζούμε μια θολούρα, όπου ακόμα και οι υποσχόμενοι το ταξίδι προς την Ευρώπη, έχουν στραμμένη την πλώρη προς την Ανατολή. Ικανός κόσμος υπάρχει. Πυξίδα δεν υπάρχει και κάποια στοιχειώδης σύμπνοια. Αν συγκρίνεις την περίπτωση της Ελλάδας και της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας και Ιρλανδίας, παρά τις ομοιότητες και τις διαφορές τους, η βασική διαφορά είναι ότι εκείνοι έχουν αποφασίσει με σταθερότητα και σοβαρότητα ότι ανήκουν στην ΕΕ και δεν υπάρχουν άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού της Αριστεράς και της Δεξιάς, αλλά και της Εκκλησίας και της οικονομικής Ελίτ.