Κατά την απονομή δικαιοσύνης υπάρχει η πολύ σημαντική αρχή της αναλογικότητας. Από τη στιγμή που η ζωή του Σακκά είχε τεθεί σε κίνδυνο, και με δεδομένο ότι η ζωή αποτελεί το υπέρτατο αγαθό και η προστασία της ζωής τίθεται πάνω από οποιεσδήποτε δικονομικές διαδικασίες, εκρίθη (λογικά μιλώντας) ότι η απόλυση του Σακκά (και επομένως, η προστασία της ζωής του) είναι επιβεβλημένη. Σε αυτό συνηγορεί και ο συνυπολογισμός του κοινού περί του δικαίου αισθήματος, αφού ο Σακκάς έχει αναγορευθεί σε public figure και λαϊκό ήρωα (φαταστείτε δηλαδή τί θα γινόταν εάν πέθαινε λόγω της απεργίας πείνας). Αποφασίστηκε δηλαδή ότι τις σκοπιμότητες της (απολύτως νόμιμης) προφυλάκισής του (και ιδιαίτερα της αποτροπής διαφυγής του κατά το στυλ των Μαζιώτη-Ρούπα) εξυπηρετεί και ο κατ' οίκον περιορισμός του. Προφανώς, θα προτιμούσαν να παραμείνει προφυλακισμένος έως ότου ολοκληρωθεί τουλάχιστον η πρώτη δίκη, αλλά ΟΚ, και η στενή παρακολούθησή του επίσης αποτρέπει αποφυγή αλλοίωσης αποδεικτικών στοιχείων, επαφής με συνεργούς, επανάληψη αδικημάτων, κτλ. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αντίθετο προς τις αρχές της απονομής της δικαιοσύνης - το αντίθετο.
