@Salazar: στόχος μου δεν ήταν να δικαιολογήσω τον πατέρα που δεν τον ξέρω τον άνθρωπο δηλαδή αλλά λυπάμαι πάρα μα πάρα πολύ που του συνέβη αυτή η τραγικότητα. Ήθελα να εξηγήσω την θέση μου ότι, η κτηνωδία του δολοφόνου ήταν τόση που θα μπορούσε να είναι απρόβλεπτη και από έναν ώριμο, συνειδητοποιημένο και αφοσιωμένο γονιό.Συμφωνώ 100% με τη δήλωσή σου για το ένα γ@μ#μένο λεπτό. Τόσο θέλει όντως. Αντίθετα με σένα όμως θεωρώ ότι, όσο κι αν πιστεύεις ότι το χεις περιχαρακώσει το δικό σου παιδί και το μεγάλωμά του, δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι και εσύ ως γονιός και αυτό ως παιδί απόρθητο από την κακιά την ώρα. Όσα ανκόρ κι αν χάσεις, μπορεί να το γλυτώσεις το παιδί από τον βιαστή και να το χάσεις από την καραμέλα που θα του κάτσει στο λαιμό - σε ένα λεπτό, όπως το είπες.Δεν αναφέρεις αν έχεις παιδιά ο ίδιος / η ίδια. Γνωρίζεις πολλές λεπτομέρειες για το μεγάλωμα των παιδιών, αλλά οι θέσεις σου είναι πολύ απόλυτες για να έχεις - εκτός αν έχεις κατακτήσει την γονική τελειότητα, που νομίζω ότι είναι άπιαστος στόχος. Αυτό που είναι όμως εφικτό είναι η συνεχής αυτοκριτική, ανασκόπηση γονικών πρακτικών και αναθεώρηση εάν χρειάζεται.
