Κάμερα κατέγραψε 6χρονη με το βιαστή και δολοφόνο της

Ο πατέρας τιμωρήθηκε για την αμέλειά του περισσότερο από το κτήνος, δεν νομίζω ότι αξίζει περαιτέρω την απαξία.Να θέσω μια άλλη πτυχή στο κοινό; Όχι ότι δεν μπορεί να έχεις δίκιο, να τα λέμε κι αυτά, αλλά δεν είναι και τόσο σίγουρα τα πράγματα...Ο γονιός συνεχίζει να είναι άνθρωπος. Ενδεχομένως 3-4 χρόνια όπως αναγκαστικά συμβαίνει αυτός ο άνθρωπος ήταν δεσμευμένος αλλάζοντας πάμπερ, μένοντας ξάγρυπνος για να φτιάξει γαλατάκια στη μέση της νύχτας, έχοντας προτεραιότητα να τρέξει στον παιδίατρο για τα εμβόλια και αφήνοντας τους φίλους του και τη δική του διασκέδαση πίσω. Μεγαλώνει το παιδάκι, πάει 5 - 6 αρχίζει να έχει μια συνεννόηση, άντε λέει κι αυτός ας πάω και εγώ να ακούσω λίγο μουσική. Το παιδί γιατί το πήρε μαζί. Για τον ίδιο λόγο κατά πάσα πιθανότητα που βλέπετε στις καφετέριες και καμια φορά στα μπαράκια γονείς με παιδάκια τα οποία λυσσάνε και σκέφτεστε "μα γιατί τα κουβαλάνε εδώ μέσα" - γιατί δεν έχουν πού να τα αφήσουν, γιαυτό. Κι αυτός, γιατί νόμιζε ότι θα του αρέσει να το απολαύσει μαζί με τον μπαμπά, γιατί νόμιζε ότι θα το αντέξει, γιατί δεν ήθελε να το αφήσει με καμια άσχετη άχρηστη μπειμπισίτερ, γιατί δεν είχε λεφτά να πληρώσει μία ξερωγώ. Από το να κοιμάται το παιδάκι όρθιο στη συναυλία είπε να το πάει στο αυτοκίνητο να κοιμηθεί. "Σε δέκα λεπτά τελειώνει ας δω και το ανκόρ, άντε να σε πάω να ξαπλώσεις, κλείνω τις ασφάλειες, μην κουνηθείς από κει, έτσι; Έρχομαι!". Το χουν κάνει πολλοί γονείς - τι μπορεί να συμβεί σε 5 / 10 /30 λεπτά πια. Ενδεχομένως κι ο ίδιος το χε ξανακάνει, κάτσε να πεταχτώ ως το σουπερμάρκετ, μείνε εσύ στο αυτοκίνητο για να ξεμπερδεύω νωρίτερα και να πάμε στις κούνιες, δυο γάλατα θα πάρω" ε κι αν έχει λίγη ουρά στο ταμείο τα λεπτά γίνονται από 5 -10. "Πάω να βγάλω λεφτά από το ΑΤΜ εδώ θα είμαι, θα σε βλέπω" και δεν έχει αυτό το ΑΤΜ η τράπεζα παραδίπλα έχει, πού να ξεπαρκάρει, τα 10 μέτρα γίνονται 20 κι από κει δεν βλέπει, αλλά 5 λεπτά θα είναι. Και μέσα σε πέντε δέκα λεπτά, σκάει το τέρας, "έλα, με έστειλε ο μπαμπάς να σε πάρω να πάμε στην τσουλήθρα, θα έρθει να σε πάρει από εκεί." Το δικό μου το παιδί δεν θα το άφηνα, αλλά είμαι γνωστή χεζού και επιπλέον αυτό με κάνει να ζω σε ένα συνεχές άγχος χωρίς πραγματικό αντίκρισμα αν το σκεφτεί κανείς γιατί τι πιθανότητα έχουν να συμβούν τέτοια πράγματα; Δεν αδικώ τους γονείς που σκέφτονται ως ανωτέρω, είναι η ζωή μας έτσι και *δεν περιμένεις* να πέσει στο δρόμο σου ένα τέρας.Μία φορά έτυχε αυτό, είναι τρομερό, στη θέση αυτού του ανθρώπου είμαι σίγουρη ότι θα σκεφτόμουν την αυτοκτονία, δεν ξεπερνιέται αυτό το πράγμα.

Ναι, εγώ, τα λές πολύ σωστά. Δεν έχω παιδιά αλλά ποτέ δε μ´άρεσε η εύκολη κριτική στους γονείς. Το μεγάλωμα των παιδιών ήταν ανέκαθεν υπόθεση μιας ευρύτερης κοινότητας.

@ 'Ναι, εγώ' και 'dotty' Ούτε και εμένα μου αρέσει η κριτική στους γονείς, αλλά (δυστυχώς) ζούμε σε έναν κόσμο όπου τέτοια συμβαίνουν σε καθημερινή βάση. Το να 'αγνοούμε' το γεγονός, σκεπτόμενοι ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους και ποτέ σε εμάς είναι τουλάχιστον αφέλεια, για να μην πω και καμία χειρότερη λέξη. Τι θα πει: "θα δω το ανκόρ, άντε να σε πάω να ξαπλώσεις, κλείνω τις ασφάλειες, μην κουνηθείς από κει, έτσι; Έρχομαι!" Τι θα πει : "πάω στο ΑΤΜ, θα σε βλέπω..." ....λίγα συμβαίνουν; Δεν με νοιάζει ούτε πόσες πάνες άλλαξε, ούτε πόσες νύχτες δεν κοιμήθηκε, και ούτε ποσά βράδια τύλιξε τη μικρή με μια κουβέρτα όταν είχε πυρετό. Αυτά είναι τα βασικά. Αν δεν μπορούσε να τα κάνει και αυτά, δεν θα έπρεπε να είναι γονιός in the first place. Και γιατί δεν με νοιάζει; γιατί πολύ απλά ήξερε τι τον περίμενε πριν φέρει ενα παιδί στον κόσμο - (μιλάω υποθέτοντας πάντα ότι αναφερόμαστε σε έναν συνειδητοποιημένο ενήλικα).Ήξερε και ότι θα αλλάζει πάμπερ, και ότι θα κάνει να κοιμηθεί καμία 10ετία, και ότι θα πρέπει να παρακολουθεί το κάθε του βήμα μη τυχών και σκοντάψει το μικρό και χτυπήσει το κεφαλάκι του. Hξερε επίσης ότι θα έπρεπε να το προστατεύει, και λογικά οτι, πλέον, το παιδί θα έπρεπε να πέρνει ΠΆΣΑ προτεραιότητα πάνω από οποιοδήποτε ματς, συναυλία και δεν ξέρω και εγώ τι.Ήξερε η όχι; Ρωτάω. Και αν δεν σου περνάει ποτέ από το μυαλό να σκεφτείς ότι μπορεί να γίνει "κάτι τέτοιο", να σου περάσει!!! Γιατί είσαι γονιός. Φέρεις ευθύνη . Από ποιον περιμένεις; από το παιδί; του παιδιού του λες "κάτσε εδώ παιδάκι μου, μη το σπίρτο παιδάκι μου, μη βάζεις βρωμιές από το πάτωμα στο στόμα σου παιδάκι μου, μη στα κάγκελα, μη, μη ... " αλλά όπως βλέπεις το παιδί πάλι πάει και τα κάνει, ανεξαρτήτως από το πόσες φορές το προειδοποίησες. Γιατί; γιατί είναι παιδί. Γιατί δεν καταλαβαίνει τους κινδύνους που παραμονεύουν. Γιατί δεν του κόβει το μυαλό ακόμα, όπως είναι και φυσικό. Γιατί περιμένει από σένα. Εσυ.... που σου κόβει το μυαλό; που ήσουνα; στο ανκόρ; Μια παροιμία λέει: "όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος" - εγώ θα το πάω και ένα βήμα πιο πέρα: "όσα φέρνει ένα λεπτό - ένα γ@@μένο λεπτό, ΈΝΑ! - δεν τα φέρνει όλος ο χρόνος". Ένα λεπτό θέλει παιδιά για να γίνει η καταστροφή! Τέλος.

@ SalazarΑν μού επιτρέπεις, έχω την εντύπωση πως αυτό που μάς κάθεται άσχημα είναι το γεγονός ότι το θέμα αφορούσε διασκέδαση κι όχι ανάγκη. Τα παραδείγματα που αναφέρει η χρήστης "Ναι, εγώ" και δη στην παράγραφο 5, συμβαίνουν. Όχι, δεν σημαίνει, απαραίτητα, ότι οι εν λόγω γονείς είναι ανεύθυνοι παρτάκιδες, βλάκες ή ότι παραμελούν τα παιδιά τους. Δυστυχώς είναι και θέμα κακής συγκυρίας - Δυστυχώς αρκετές φορές συμβαίνουν και σημαντικότατα λάθη, χωρίς να υπάρχει πρόθεση ή χωρίς να είναι κάτι το συστηματικό. Μερικές φορές το σημαντικό λάθος, μπορεί να το καταλάβει κανείς αφού γίνει το «κακό». Π.χ. και μένα «χεζού» ήταν η μάνα μου, μία φορά -όμως- θυμάμαι ότι με άφησε στο αμάξι γιατί έπρεπε να πάει επίσκεψη στο νοσοκομείο και δεν ήθελε να με πάρει μέσα μ' όλα τα «νοσοκομείο-μικρόβια» και ίσως για να μην στεναχωρηθώ από τους ασθενείς και δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο. Λοιπόν, δεν έγινε τίποτε, έξω δεν υπήρχε ψυχή, «όλα καλά» …μόνο που εμένα με είχε κόψει κυριολεκτικά κρύος ιδρώτας - σχεδόν πανικός γιατί περνούσα μία φάση που είχα φοβία να μείνω solo, κυρίως επειδή δεν έμενα ποτέ solo, ούτε για 2 λεπτά.Ήταν λάθος η σκέψη της εκείνη τη στιγμή; Μπορεί ναι. Θα σου έδινε αυτό το δικαίωμα να την κατηγορήσεις για κακό γονιό, αν τυχαία περνούσε ένας παιδεραστής απ’ τη γειτονιά; Όχι δεν το νομίζω. Φτάνει και μόνο που η ίδια θα θεωρούσε τον εαυτό της έτσι. Συμφωνώ με dotty, ας μην κάνουμε εύκολη κριτική, σ' αυτά τα πράγματα.

@Salazar: στόχος μου δεν ήταν να δικαιολογήσω τον πατέρα που δεν τον ξέρω τον άνθρωπο δηλαδή αλλά λυπάμαι πάρα μα πάρα πολύ που του συνέβη αυτή η τραγικότητα. Ήθελα να εξηγήσω την θέση μου ότι, η κτηνωδία του δολοφόνου ήταν τόση που θα μπορούσε να είναι απρόβλεπτη και από έναν ώριμο, συνειδητοποιημένο και αφοσιωμένο γονιό.Συμφωνώ 100% με τη δήλωσή σου για το ένα γ@μ#μένο λεπτό. Τόσο θέλει όντως. Αντίθετα με σένα όμως θεωρώ ότι, όσο κι αν πιστεύεις ότι το χεις περιχαρακώσει το δικό σου παιδί και το μεγάλωμά του, δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι και εσύ ως γονιός και αυτό ως παιδί απόρθητο από την κακιά την ώρα. Όσα ανκόρ κι αν χάσεις, μπορεί να το γλυτώσεις το παιδί από τον βιαστή και να το χάσεις από την καραμέλα που θα του κάτσει στο λαιμό - σε ένα λεπτό, όπως το είπες.Δεν αναφέρεις αν έχεις παιδιά ο ίδιος / η ίδια. Γνωρίζεις πολλές λεπτομέρειες για το μεγάλωμα των παιδιών, αλλά οι θέσεις σου είναι πολύ απόλυτες για να έχεις - εκτός αν έχεις κατακτήσει την γονική τελειότητα, που νομίζω ότι είναι άπιαστος στόχος. Αυτό που είναι όμως εφικτό είναι η συνεχής αυτοκριτική, ανασκόπηση γονικών πρακτικών και αναθεώρηση εάν χρειάζεται.

@ 'Πενταγιώτισσα', και 'Ναι, εγώ.', την καλημέρα μου. Λοιπόν, ίσως αυτό που μου κάθεται άσχημα ήταν όντως ότι το θέμα αφορούσε διασκέδαση. Αλλά εκτός αυτού, από μόνο του, μου κάθεται άσχημα to γεγονός του να αφήνεις σε ενα αυτοκίνητο ένα παιδι όσο πας για ψώνια, στο σουπερμάρκετ, στο ΑΤΜ... στο οτιδήποτε. Ίσως γι'αυτό να οφείλεται το εξής: κάποτε δούλευα σε ένα εμπορικό κέντρο (στο Λονδίνο). Για να μην μακρηγορώ, μια μάνα είχε αφήσει το παιδί της στο αυτοκίνητο (στο πάρκινγκ) ενόσω είχε πάει για ψώνια. Ε λοιπόν (ακόμα δεν ξέρω πως και γιατί) αλλά έσπασε ο Διάολος το πόδι του και egine μια έκρηξη στον συγκεκριμένο όροφο πάρκινγκ, και το παιδί ήταν μέσα. Το τι κατσάδα της έβαλε ο φύλακας που πήγε να το βγάλει δεν λέγεται. Ναι, δεν συμβαίνουν αυτά κάθε μέρα, σύμφωνοι, αλλά με το να μην αφήνεις το παιδί μόνο του, μειώνεις της πιθανότητες να πάθει κάτι. Ότι μπορεί να πνίγει από καραμέλα, μπορεί. Σίγουρα. Δεν ξέρω, πιστεύω ότι αν είναι η ώρα σου να φύγεις, θα φύγεις. Είτε από καραμέλα, είτε από βιαστή. Αλλά, ΑΝ τελικά είναι να φύγει και δεν μπορώ να αλλάξω τη μοίρα, προτιμώ την ιδέα της καραμέλας παρά ενός τέρατος να το βιάζει μέχρι θανάτου. (Και συγγνώμην για την εικόνα που μόλις παρουσίασα.) Και για να απαντήσω στην χρήστη 'Ναι, εγώ.', όχι δεν έχω παιδιά. (Και το δέχομαι το σχόλιο: ε τότε έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε.) Δεν είμαι τέλεια. Αλίμονο. Έχω όμως πολλά ανιψιά (ναι, οκ, δεν είναι το ίδιο), και αν πάθαιναν κάτι παρόμοιο κάτω από την επιτήρηση μου ξέρω ότι για την υπόλοιπη ζωή μου θα κατηγορούσα τον εαυτό μου. Αλλά ίσως έτσι είμαι εγώ. Δεν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να σκέφτονται όλοι. Και τέλος, ένα σχόλιο στο οποίο νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι/ες. Να πιάσουν το κτήνος που το έκανε και να τον κάνουν να υποφέρει για την υπόλοιπη ζωή του.