Στην αρχή το είδα ως κάτι θετικό. Στη συνέχεια, περνώντας οι μέρες, με κάποια ψήγματα απόψεων, ιδεών και ολίγη από «πρόγραμμα», το μόνο που εξέλαβα είναι παπαρολογίες, δηθενιές και... το σακάκι σου στον ώμο να κρατάς... (Όπου σακάκι, βάλτε σακίδιο):Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριάτριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήναστα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγοράό,τι ψάχνεις στη ζωή να βρεις ξεκίνα.Σ’ έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάςστο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένοςτο σακάκι σου στον ώμο να κρατάςκι όλους όσους δεν θυμούνται φορτωμένος.Σα σκηνές από ταινία "προσεχώς"μοιάζεις μέσα στις στροφές αυτού του νόστουδυο γενιές χαμένες πίσω δυστυχώςκι η Αθήνα μια μητρόπολη του νότου.
