Σε τελική,μήπως το σπίτι είναι από τις χειρότερες μορφές δέσμευσης που έχουμε επινοήσει εμείς οι άνθρωποι?Κρίνω απ'τον εαυτό μου,που αν είχα ιδιόκτητο σπίτι στην Ελλάδα,δεν θα είχα τα κότσια να πραγματοποιήσω τ'όνειρό μου,να πάω να ζήσω στο Βερολίνο..Η σιγουριά που προσφέρει το "τσαρδί"(σε καμμία περίπτωση δεν την υποτιμώ),δεν σου επιτρέπει τη "μετάβαση"στο όνειρο-στην επιθυμία-στη λαχτάρα για μια καινούργια αρχή.Διορθώστε με αν κάνω λάθος.