Ένα δάκρυ νοσταλγίας κύλησε στο πρόσωπό μου και ένα "ωχ, πάλι τα ίδια" ήρθε στο μυαλό μου, με το που τελείωσα την ανάγνωση του κειμένου. Ευστοχότατο, Χριστίνα. Μπράβο!