Οι μόνες μεταρρυθμίσεις που δέχονται οι δανειστές είναι αυτές που έχουν να κάνουν με περικοπές μισθών,συντάξεων,περαιτέρω περιορισμό εργασιακών δικαιωμάτων και δρομολόγηση ιδιωτικοποιήσεων·μεταρρυθμίσεις που,κατά τη γνώμη τους,αυξάνουν την ανταγωνιστικότητα.Το μείγμα μεταρρυθμίσεων που προτείνει η κυβέρνηση έχει να κάνει με διαρθρωτικού τύπου παρεμβάσεις,αναγκαίων μεν,αμφίβολων δε σε γρήγορη απόδοση.Η μη σύγκλιση εως τώρα αντανακλά τις εμμονές και των δυο πλευρών.Και οι μεν και οι δε σφυρίζουν κλέφτικα.Οι εταίροι-δανειστές γνωρίζουν πολύ καλά ότι τέτοιου είδους μέτρα είναι πολύ δύσκολο να προωθήσει ο Σύριζα,ο δε Σύριζα επιμένει(εμμένει καλύτερα)σε πολιτική λύση, αδιαφορώντας για κάθε οικονομικό μέγεθος μετρήσιμο,γιατί ο υπολογισμός αποκαλύπτει κενά και δε συμφέρει.Μπορεί-και πρέπει-οι άνθρωποι να είναι πάνω από τους αριθμούς,αλλά όμως πρέπει να παραδεχθεί ότι οι αριθμοί τις περισσότερες φορές κρύβουν ουσία,γιατί αλλιώς το παραπάνω σύνθημα κινδυνεύει να εκληφθεί(πέρα απ’το ότι αντανακλά έναν υψιπετή λυρισμό) σαν παραπλανητική παντιέρα.Ξέρουν και οι δυο πλευρές τι ουσιαστικά θέλει η μια από την άλλη,αλλά τυπικά δεν έχει ακόμη συμφωνηθεί το είδος των μεταρρυθμίσεων.Τέτοιου είδους ασάφεια,είναι παραλυτική ασάφεια και το μόνο που εγγυάται είναι η κατάρευση της οικονομίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.Απο την άλλη η κοντόθωρη εμμονή στο δόγμα της λιτότητας,η συνεχής υποταγή στα κελεύσματα των αγορών,η αντιμετώπιση του ανθρώπου σαν μηχανή που παράγει συνεχώς χωρίς να σκέφτεται και να αντιδρά συναισθηματικά,συνιστούν τον αργό θάνατο της ευρωπαϊκής ένωσης και της Ευρώπης γενικότερα.