Ποιηματα Στη Μυστηριακη -Robert DesnosΤοσο σε εχω ονειρευτειπου χανεις την πραγματικοτητα σου.Να ειναι καιρος ακομη να πλησιασω το ζωντανοαυτο σωμακαι να φιλησω σ'αυτο το στομα,τη γεννησητης φωνης που μου ειναι αγαπητη.Τοσο σε εχω ονειρευτειπου τα μπρατσα μου συνηθισμενα αγκαλιαζονταςτη σκια σουνα διασταυρωνονται στο στηθος μου,δε θα λυγισουνισως στην περιμετρο του σωματος σου.Και πως,μπροστα στην πραγματικη παρουσια τωνοσων με παιδευουνκαι με κυβερνουν απο μερες και χρονιαΘα γινω το διχως αλλο σκια,Ω! ταλαντευσεις συναισθηματικες.Τοσο σε εχω ονειρευτει,που ασφαλως δεν ειναιπια καιροςνα ξυπνησω.Κοιμαμαι ορθος,το σωμα εκθεμενοσε ολες τις φαινομενικοτητες της ζωης και τουερωτα,και πως εσυ η μονη που υπαρχει σημερα για μενα,εισαι κεινη που θα μπορυσα λιγοτερο ν'αγγισωτο μετωπο και τα χειλιαπαρα τα πρωτα τυχον χειλια και τo πρωτο τυχονμετωπο που θα εβρισκα.Τοσο σε εχω ονειρευτειτοσο περπατησα,μιλησα,κοιμηθηκα με το φα-ντασμα σουπου δε μου μενει πια ισως αλλο,παρα να ειμαιεντουτοις φαντασμα μεταξυ φαντασματων και πιοσκια εκατο φορες κι απο τη σκια που περπατει καιθα περπατει χαρουμενη στο ηλιακο ρολοι τηςζωης σου.