Μου 'ρχονται διάφορα να πω... "Τα ίδια Παντελάκη μου...", "Ο Πέτρος και ο λύκος" κτλ.Γεγονός είναι ότι η Μόνικα έχει υποστηριχθεί από τους ίδιους φορείς και με το ίδιο πάθος κι όταν "φάλτσαρε" και όταν "αδυνατούσε να μας απογειώσει". Γιατί να πιστέψω ότι τώρα έχει αλλάξει κάτι; Είχα δει την ατυχέστατη εμφάνισή της στη Μικρή Επίδαυρο και είχα σοκαριστεί από τη μετριότητα (όχι των μουσικών, οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί) αλλά και τις πολλαπλές αισθητικές της αστοχίες. Δεν προχωρώ σε ανάλυση γιατί η ανάμνηση και μόνο με εξαντλείΕκεί που θέλω να καταλήξω, χωρίς να αμφισβητώ το καλό αποτέλσμα της συναυλίας της στη Στέγη (καθώς δεν την είδα), είναι στο ότι αν μια καλλιτέχνης περιμένει από τους συνεργάτες της να "σώσουν" την αισθητική της πρόταση, αργά ή γρήγορα οι αδυναμίες της θα εκτεθούν και θα την εκθέσουν. Ειδικά αν είναι φάλτσα.Τα περί "κληρονομιάς της καλής ελληνικής αγγλόφωνης μουσικής μας, είτε μας αρέσει είτε όχι" που κατατέθηκαν στα σχόλια, τα αφήνω ασχολίαστα. Ή μάλλον όχι, δεν τα αφήνω. ΔΕ μας αρέσει.
